γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
“Βεβαίως”; Τι “βεβαίως”; Ότι βλέποντας από κάποια απόσταση τους πολλούς νεκρούς τους αντιλαμβάνεσαι ως προϋπόθεση μιας νεκροφιλικής “ανάπτυξης”;!
-Πρωθυπουργός: “...Καταλαβαίνω απόλυτα την κούραση, τον εκνευρισμό, τη στεναχώρια του κόσμου, όμως, θα ζητήσω να πάρουμε μια μικρή απόσταση από τα γεγονότα για να δούμε πού είμαστε σήμερα σε σχέση με το πού είμασταν πριν από ένα χρόνο...”.
-Δημοσιογράφος: “...Πάντως, το 2021 σε σχέση με το 2020, ήταν μια πολύ χειρότερη χρονιά της Πανδημίας στην Ελλάδα. Είχαμε 16.000 νεκρούς...”.
-Πρωθυπουργός: “...Ως προς τους νεκρούς, βεβαίως. Όμως, ταυτόχρονα, κρατήσαμε την οικονομία ανοιχτή, δεν κάναμε lockdown, σώσαμε τον τουρισμό και είχαμε και μια ανάπτυξη εξαιρετικά υψηλή...”!!!
Πριν με κυριέψει εντελώς η απελπισία (βλ: “Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΤΟΥ ΞΕΝΙΣΤΗ” σε “θασιακή” και “Kavala News”), το μυαλό μου πρόλαβε και πήγε στη “Δίκη της Νυρεμβέργης” την καταπληκτική ταινία με τις φοβερές ερμηνείες του Σπένσερ Τρέισι ως Προέδρου της δίκης και του Μοντγκόμερι Κλιφτ ως θύματος που επέζησε από τα πειράματα των Ναζί:
Σε μια διακοπή της δίκης όπου είχαν ακουστεί τερατώδη πράγματα, ένας από τους κατηγορούμενους ρώτησε τον πρωταγωνιστή των τερατωδιών αν πράγματι γίνονταν τέτοια εγκλήματα στον χώρο του.
Αυτός, χωρίς να σταματήσει να τρώει μετά βουλιμίας του εξήγησε πώς έλυσαν τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν ώστε να στέλνουν στους φούρνους όλο και περισσότερους ανθρώπους.
Χωρίς ν' αποφύγω την απελπισία και με την πίεση να μου καίει τα αυτιά και τα μάτια, όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, και αφού, βεβαίως-βεβαίως, χαπακώθηκα, διέκοψα το γράψιμο γι' αρκετή ώρα εώς ότου επανέλθω σε ισορροπία -κάτι που δυστυχώς δεν πετυχαίνω πάντα.
Έτσι όμως όπως ήμουν, υπό ελεγχόμενη πίεση, είδα με πρωτόγνωρο ενδιαφέρον τη διαβεβαίωση του Πρωθυπουργού ότι “...κάναμε το ανθρωπίνως δυνατόν για να ενισχύσουμε... το ΕΣΥ...”!!!
Ψέματα: ούτε το ΕΣΥ ενίσχυσε ούτε την Οικονομία, ούτε την Ανάπτυξη, ούτε τον Τουρισμό.
Το μόνο που πραγματικά ενίσχυσε είναι το Εγώ του.
Εδώ δυστυχώς όλα υποχωρούν. Το μόνο που αναπτύσσεται δυστυχώς είναι ο αριθμός των νεκρών. Και η δική μας “ανεμελιά” λες και μας την κόλλησε ο υιός Μητσοτάκης τη δική του αρρώστια.
Είναι τ' αποτελέσματα της θανατοπολιτικής που εφαρμόζει πάνω μας όχι μόνο ως γνήσιος νεοφιλελεύθερος -θα ήταν λάθος να τον βλέπουμε μόνο ως τέτοιον τώρα που ο νεοφιλελευθερισμός βρίσκεται, ως ιδέα, υπό κατάρρευση.
Τα αποτελέσματα της πολιτικής που εφάρμοσαν οι Θάτσερ και Ρίγκαν ήταν η ραγδαία και βαριά καταστροφή ολόλκηρων βιομηχανικών κλάδων μαζί και πόλεων.
Έπρεπε ακόμη να τσακιστεί η πίστη των ανθρώπων σε κάτι καλύτερο. Έπρεπε να μεταβληθεί ο τρόπος σκέψης τους.
Ο νεοφιλελευθερισμός δημιούργησε ένα νέο κοινωνικό αρχέτυπο -τον εγωκεντρικό και χωρίς ρίζες άνθρωπο που δεν εστιάζει στον συλλογικό αγώνα ή στον κοινοτικό ακτιβισμό, αλλά στον ατομικό αγώνα για επιβίωση.
Ο Γάλλος Κοινωνιολόγος Μισέλ Φουκό, γράφοντας στη χαραυγή του νεοφιλελευθερισμού είχε κατανοήσει τι θα γινόμασταν σε μια ιδιωτικοποιημένη άγρια ανταγωνιστική και εκπτωχευμένη κοινωνία - “επιχειρηματίες του εαυτού μας”.
Αυτό που ξεκίνησε το 2008 δεν είναι απλώς μια παγκόσμια οικονομική κρίση, αλλά μια κρίση του νεοφιλελεύθερου υποκειμένου.
Η διάσωση των Τραπεζών μεταβίβασε κάτι παραπάνω από χρήμα (8 τρισ ευρώ). Μεταβίβασε όλα τα ρίσκα των τραπεζών και των χρηματοοικονομικών στο κράτος και ταυτόχρονα επέτρεψε στους επενδυτές κα τα στελέχη του τραπεζικού τομέα να συνεχίσουν ιδιωτικοποιώντας τα κέρδη.
Αυτό τίναξε στον αέρα τις θεμελιώδεις αρχές της ιδεολογίας που είχε φυτευτεί στα κεφάλια των ανθρώπων -ότι η κυβερνητική παρέμβαση κάνει περισσότερη ζημιά παρά καλό και ότι πάντα η αγορά αυτοδιορθώνεται.
Κάπου εκεί, ενώ η οικονομία, ο τουρισμός και η ανάπτυξη της Ελλάδας πήγαινε από το καλό στο καλύτερο, εκεί ακριβώς μετατραπήκαμε σε “αποικία χρέους”.
Μια πραγματικότητα που συνεχίζουμε να ζούμε σήμερα και, απ' ό, τι φαίνεται, θα συνεχίσουμε να ζούμε για πολλά χρόνια ακόμα.
Τότε, όταν βιώναμε ως λαός τα όσα δίδαξαν οι Θάτσερ και Ρίγκαν, ήταν που έπεσε και στη χώρα μας το σύνθημα της “επιστροφής στην κανονικότητα” -σύνθημα στο οποίο παγιδεύτηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ αφού πρώτα αυτοπαραμυθιάστηκε ότι δήθεν κατόρθωσε ως κυβέρνηση να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια.
Όμως το σύνθημα “επιστροφή στην κανονικότητα” είναι σύνθημα των νεοφιλελέδων που εντωμεταξύ επαναοριοθέτησε και επανανοηματοδότησε η εκλογή του Τραμπ.
“...Η άκρα Δεξιά -γράφει ο ερευνητής δημοσιογράφος και συγγραφέας Πωλ Μέισον στο νέο βιβλίο του “Καθαρό, Λαμπρό, Μέλλον. Μια ριζοσπαστική υπεράσπιση του ανθρώπινου είδους” (ως συνέχεια του “Μετακαπιταλισμός”)- επιτίθεται στο σύνολο της ιδέας των οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αμφισβητεί εκ βάθρων την εγκυρότητα της επιστημονικής σκέψης. Δυσφημεί τους θεσμούς που είναι ταγμένοι στην αναζήτηση της αντικειμενικής αλήθειας, όπως τα πανεπιστήμια...
Τα εργαλεία που χρησιμοποιεί ο Τραμπ... ήταν μηχανές που νεκρώνουν την ανθρώπινη επιλογή και λογική -οι αλγόριθμοι που παρέδωσε το Facebook στην Cambridge Analytica ώστε ο Τραμπ να χειραγωγήσει τη γνώμη και την εκλογική συμπεριφορά των ψηφοφόρων...
Αν αυτή η νέα συμμαχία μεταξύ δεξιών αυταρχικών ηγετών και τεχνοκρατών φασιστών πετύχει τους στόχους της, η συμπεριφορά πάρα πολλών ανθρώπων θα ελέγχεται από τους αλγόριθμους του Facebook και η σκέψη τους δεν θα είναι παρά μια ηχώ του χθεσινοβραδινού δελτίου ειδήσεων του Fox News. Πολιτικά ζόμπι...
...Η νίκη του Τραμπ... νομιμοποίησε τη βία της άκρας Δεξιάς... και έφερε το οργανωμένο ψέμα στο κέντρο της πολιτικής... εισήγαγε στο δημόσιο βίο τον ισχυρισμό ότι τα γεγονότα δεν έχουν σημασία.
Τίποτα απ' όσα λέει ο Τραμπ δεν τα εννοεί κυριολεκτικά, ούτε θα πρέπει να τα παίρνουμε στα σοβαρά. Επίσης τίποτα απ' όσα λέει δεν μπορούν να κριθούν σύμφωνα με τα κοινώς αποδεκτά κριτήρια της αλήθειας ή της ευπρέπειας...
Ο Τραμπ αντιπροσωπεύει τον θρίαμβο μιας αντιδραστικής θεωρίας για την ανθρώπινη φύση, σύμφωνα με την οποία η ανισότητα -ως τη φυλή, το φύλο και την κοινωνική θέση- καθορίζεται από τα γονίδιά μας...”.
“...Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση...” δήλωσε αυτοπροσδιοριζόμενος, τον Σεπτέμβρη του 2017, ο Κούλης ως τραμπιστής-νεοναζιστής.
Ακριβώς την ίδια “πολιτική” που εφάρμοζε ο Τραμπ στις ΗΠΑ εφαρμόζει στην Ελλάδα ο Κούλης -ποιος δεν αντιλαμβάνεται τις ομοιότητες.
Αντί των υπηρεσιών της Cambridge Analytica χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες της (θυγατρικής;) Palantir και αντί του Fox News χρησιμοποιεί όλα τα πανελλαδικής εμβέλειας δημόσια και ιδιωτικά ΜΜΕ, κλέβοντας εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από τον λαό.
Ανοσία της αγέλης ο Τραμπ;! Ανοσία της αγέλης και ο Κούλης! Μισθοφόρους ο Τραμπ;! Ειδικούς φρουρούς ο Κούλης!... και πάει λέγοντας.
Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός του με πόση ευκολία επαναλάμβανε ως αλήθειες ψέματα που ήδη έχουν αναγνωριστεί ως τέτοια, ήδη ξεφωνημένα (στην ίδια συνέντευξη) ακολουθώντας ασφαλώς τη γνωστή συμβουλή των επικοινωνιολόγων του Τραμπ: “Όταν σου ζητούν την αλήθεια, εσύ θα επιμένεις στο ψέμα ώστε να κλονίσεις κάθε πίστη στη χρησιμότητά της”!!!
Αυτό που σήμερα αποκαλούμε “μετα-αλήθεια” δεν είναι καινοφανές φαινόμενο.
Ο Χίτλερ βασιζόταν στη διαρκή επανάληψη ψεμάτων, σε απατηλά συνθήματα και μύθους που του εξασφάλιζαν πιστούς και υποταγμένους οπαδούς (“γκεμπελισμός”).
Το 1951 η Χάνα Άρεντ έγραφε ότι ο ιδανικός υπήκοος ενός ολοκληρωτικού κράτους δεν ήταν ο πεπεισμένος ναζιστής, ο δογματικός γενικότερα, αλλά “...οι άνθρωποι για τους οποίους η διάκριση ανάμεσα στα γεγονότα και τη μυθοπλασία, όπως και η διάκριση ανάμεσα στο αληθινό και το ψευδές, δεν υφίσταται πια...”.
Υπ' αυτή την έννοια και οι κυβερνητικές καταγγελίες για Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ ότι “επιχειρούν να καταλύσουν τους θεσμούς και το πολίτευμα της Ελλάδος” -το οποίο πολίτευμα αντισυνταγματικά-πραξικοπηματικά μετέτρεψαν από Προεδρευομένη σε “(νεο)φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία” απευθυνόμενες στους “ιδανικούς υπηκόους” της ΝΔ ενώ, στους υπολοίπους, δηλώνουν καθαρά ότι η Ελλάδα τους ανήκει δικαιωματικά.
Μαζί με τον Πωλ Μέισον, λοιπόν, θεωρώ πως ο νεοφιλελευθερισμός σήμερα χρησιμοποιεί τα Μ.Μ.Παραπληροφόρησης και μορφές αλγοριθμικών ελέγχων-επιτήρησης για να καθεστωποιήσει τη δική του νεοναζιστική κανονικότητα.
