Γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
“...Τεράστια, δίχως κορμό, δυο πόδια πέτρινα/ υψώνονται στην έρημο... κοντά τους, μες στην άμμο/ βυθισμένο, ένα θρυμματισμένο πρόσωπο. Τα σκυθρωπά του/ χείλη, πτυχωμένα σ' ένα χαμόγελο ψυχρής υπεροχής,/ λένε ο γλύπτης τους πως διάβασε σωστά αυτά τα πάθη/ που ακόμη ζούνε χαραγμένα στ' άψυχα ετούτα πράγματα/ το χέρι που τα περιγέλασε και την καρδιά που τα 'θρεψε./ και πάνω στο κρηπίδι αυτές οι λέξεις αχνοφαίνονται:/ “Οζυμανδύας τ' όνομά μου, ο Βασιλεύς των Βασιλέων,/ κοιτάξτε τα έργα μου. Ισχυροί, κι απελπιστείτε”/...”
Από ποίημα του Πέρσι Σέλλεϋ που απαγγέλλει ανθρωπόμορφο ρομπότ, με δοσμένο, δηλαδή, το έλλειμμα ενσυναίσθησης, που εντωμεταξύ έχει προγραμματιστεί να αναγνωρίζει τη διαφορά μεταξύ του ιδίου ως κατασκεύασμα του ανθρώπου και του δημιουργού του, ο οποίος, ως άνθρωπος που είναι, αναζητά εναγωνίως τον δικό του δημιουργό: η διαφορά εντοπίζεται στο ότι ενώ ο άνθρωπος κάποια στιγμή θα πεθάνει χωρίς ίσως να γνωρίσει τον δικό του δημιουργό, αντίθετα, το ανθρωπόμορφο ρομπότ, που του λείπει η ενσυναίσθηση, και που γνωρίζει ήδη τον δικό του δημιουργό, θα “ζει” πάντα χωρίς να είναι σε θέση το ίδιο να αισθανθεί δημιουργός.
Κι έτσι, προσπαθεί να γεμίσει τα κατασκευαστικά κενά “παίζοντας” με τις μεταλλάξεις του ανθρώπινου DNA μ' αυτό ενός ξένου ιού στοχεύοντας σε πιθανή “επικοινωνία”, ως δημιουργού πλέον, μ' αυτό που θα προκύψει ως δικό του κατασκεύασμα.
Επιφανειακή περιγραφή της ταινίας του μάγου Ρίντλεϋ Σκοτ “Alien: Covenant”.
Βαθύτατα υποκειμενική εφόσον ευθύς εξ αρχής αντικατέστησα τ' όνομα του “Οζυμανδύα” με αυτό του “Κουλομητσοτάκη” -παράφραση για την οποία έχω την αίσθηση ότι θα με δικαιολογούσε ο ποιητής- επηρρεασμένος και από τη γυναίκα του τη Μαίρη που επινόησε τον τραγικό “Φράνκενστάιν” αναζητώντας τον νιτσεϊκό υπεράνθρωπο.
Διότι κάλλιστα θα μπορούσε ο Κουλομητσοτάκης να ήταν ένας τραγικός Φρανκενστάιν εάν δεν ήταν ένας νεοφιλελεύθερος νεοναζιστής που περιέγραψαν με ακρίβεια τόσο ο Φον Χάγιεκ όσο και ο Καρλ Σμιτ.
Πάμε λοιπόν: “... “Κουλομητσοτάκης τ' όνομά μου, ο Πρωθυπουργός των Πρωθυπουργών, κοιτάξτε τα έργα μου. Ισχυροί, κι απελπιστείτε”...”.
Όπως το ανθρωπομόρφο ρομπότ, με το έλλειμμα ενσυναίσθησης, έτσι και ο Κουλομητσοτάκης, με το ίδιο ακριβώς έλλειμμα, έχει στη διάθεσή του έναν ολόκληρο λαό για να πειραματιστεί επάνω του με τον συνδυασμό του ιού Covid-19 και του νεοφιλελέ ιου όπου τα κέρδη μιας μικρής ελίτ είναι πάνω από τις ζωές της “αδαούς κοινωνικής πλειοψηφίας”, ελπίζοντας ότι τελικά θα “επικοινωνήσει” με τον κουλομητσοτακικό ελιτάνθρωπο.
Όμως, εάν τα κέρδη -που τους εξασφαλίζει ο Κουλομητσοτάκης- κάνουν ισχυρότερους τους ισχυρούς, ποιους “ισχυρούς” καλεί να “απελπιστούν”;
Θεσμικά, “ισχυροί” είναι αυτοί της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης όπως, επίσης, και αυτοί της Δικαιοσύνης.
Η πραγματικότητα, βέβαια, ως συγκεκριμένη συγκυρία που κρατά εδώ και δύο ολόκληρα χρόνια, δεν αντιμετωπίζεται πρακτικά από την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση αλλά από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του ΕΣΥ που μέσω των σωματείων τους δεν σταματούν να καταγγέλουν (πάντα στοιχειοθετημένα) προς κάθε κατεύθυνση, και προς τη Δικαιοσύνη, ότι η κυβέρνηση δολοφονεί με τη θανατοπολιτική που εφαρμόζει μέσω των Διοικητών των ΥΠΕ και των Νοσοκομείων.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, για παράδειγμα, μπορεί να διαγράφει από την κοινοβουλευτική της ομάδα έναν βουλευτή της που αποκάλεσε τους δολοφόνους με τ' όνομά τους.
Δεν μπορεί με τίποτα να σταματήσει το Προεδρείο, ας πούμε, της ΟΕΝΓΕ να αποκαλύπτει και να καταγγέλει -ανεξάρτητα από το ποιος ακούει.
“...Μα καλά, ένας εισαγγελέας δεν υπάρχει;...” είναι ο τίτλος του πολυσέλιδου ερευνητικού ρεπορτάζ της εφημερίδας “Documento” 19/12:
“...Αντί η Δικαιοσύνη να μπει ανάχωμα στην κυβερνητική αδιαφορία και στις παραλείψεις των αρμοδίων, θέτει στο αρχείο τις μηνυτήριες αναφορές γιατρών που κατέδειξαν τις εγκληματικές ευθύνες των κυβερνώντων...
“Φημί γαρ εγώ είναι το δίκαιον ουκ άλλο τι ή το του κρείττονος συμφέρον” (λέγω πως τίποτε άλλο δεν είναι το δίκαιο παρά το συμφέρον του ισχυρότερου), είχε γράψει ο Πλάτωνας και δυστυχώς για ακόμη μια φορά το βλέπουμε να επιβεβαιώνεται, πληγώνοντας το κύρος της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Όπως αποκαλύπτει σήμερα το Documento, τουλάχιστον τρεις μηνυτήριες αναφορές σχετικές με τη τραγική κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία που έδειχναν ποινικές ευθύνες αρμοδίων έχουν μπει στο αρχείο...
Σχεδόν έναν χρόνο μετά κι ενώ οι ήρωες του ΕΣΥ αναρωτιούνταν για τη τύχη των καταγγελιών τους, οι αναφορές τους αρχειοθετούνταν από τη Δικαιοσύνη.
Την ίδια Δικαιοσύνη που έρχεται τώρα να παραγγείλει νέα έρευνα για τα στοιχεία της μελέτης του καθηγητού Παθολογίας-Λοιμωξιολογίας Σ. Τσιόδρα και του καθηγητού Δημόσιας Υγείας Θ. Λύτρα σύμφωνα με την οποία το 87% των ασθενών που διασωληνώνονται εκτός ΜΕΘ οδηγείται... στον θάνατο...
Μια μελέτη που δικαιώνει απόλυτα τους νοσοκομειακούς γιατρούς, οι οποίοι τα έλεγαν μήνες πριν αλλά δεν είχαν τη τύχη να εισακουστούν ούτε από την πολιτική ηγεσία του τόπου αλλά ούτε από τη Δικαιοσύνη...
Απολύτα ενδεικτική της θλιβερής στάσης της Δικαισούνης, που “...δεν μπορεί να είναι μια αφηρημένη έννοια σε έναν ιδεατό κόσμο...” (Αμάρτυα Σεν), είναι η απραξία της απέναντι στην πρόσφατη συγκλονιστική καταγγελία της γιατρού του Νοσοκομείου Νίκαιας και μέλους της ΕΓ ΟΕΝΓΕ Δήμητρας Σταματέλου...: “...Ζούμε καταστάσεις που ρυθμίζουμε τους αναπνευστήρες σε διασωληνωμένους ασθενείς και το σύστημα του οξυγόνου δεν δίνει οξυγόνο. Ρυθμίζουμε την παροχή να δίνει 100%, μετά βίας φτάνει 20%, ρυθμίζουμε την παροχή να δίνει 60%, μετά βίας φτάνει 40%.
Ήδη έχουμε καταγγείλει πολλές φορές ότι ο αριθμός των ασθενών είναι πολύ παραπάνω από αυτόν που μπορεί να αντιμετωπίσει με ασφαλεία το νοσοκομείο και ζούμε καθημερινά καταστάσεις κατά τις οποίες έχουμε ασθενείς που χρειάζονται υψηλές παροχές οξυγόνου και το σύστημα δεν μπορεί να τις δώσει.
Δεν μπορούμε να παίζουμε τη ζωή των ασθενών μας κορόνα-γράμματα επειδή δεν έχει την επάρκεια και την υποδομή ένα νοσοκομείο το 2021 να νοσηλεύσει έναν αριθμό ασθενών και πάνω...”.
Ούτε αυτή η καταγγελία, όπως και πολλές άλλες δυστυχώς, δεν ενεργοποίησε τα εισαγγελικά αντανακλαστικά...”.
Αυτή ακριβώς η καταγγελία δίνει “σάρκα και οστά” στο σημείο εκείνο της μελέτης Τσιόδρα-Λύτρα που λέει ότι: “...Σημαντική συσχέτιση μεταξύ της θνητότητας και του συνόλου των διασωληνωμένων ασθενών όταν υπερβαίνουν τους 400, με το μέγεθός της να αυξάνεται προοδευτικά: από +25% για 400-499 ασθενείς έως +57% για 800+ ασθενείς...”.
Σε συνέντευξη του καθηγητού Θ. Λύτρα στην “ΕφΣυν” 16/12 η δημοσιογράφος τον ρωτά: “Σήμερα νοσηλεύονται περισσότεροι από 700 διασωληνωμένοι με Covid. Έχουμε ξεπεράσει το όριο κατά πολύ;”
Και η απαντηση Λύτρα: “...Ακριβώς, από τους 400 διασωληνωμένους και πάνω είναι ξεκάθαρα αυξημένη η θνητότητα...”.
Κι ενώ ο Κουλομητσοτάκης συνεχίζει να “παίζει” με την ανοσία της αγέλης μέσω της νόσησης ως άλλος Μπολσονάρου -τον οποίο η Γερουσία της Βραζιλίας παραπέμπει στη Δικαιοσύνη (βλ: “Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας” στη θασιακή 23/11 ή στην ιστοσελίδα του Radio “Kavala News”-, τι γίνεται με τους άλλους θεσμικούς “ισχυρούς” όπως τα ΜΜΕ και ο λαός.
“...Υπάρχουν δύο παράλληλα -αλλά όχι ασυνάρτητα- φαινόμενα που ίσως εξηγούν το γεγονός ότι ο “Μωυσής” και η αυλή του φαίνεται να μένουν αλόβητοι από τη τρομακτική επέλαση του θανάτου... (γράφει ο Γ. Κιμπουρόπουλος στην ΑΥΓΗ 19/12)
...Το ένα είναι η επικοινωνιακή ομερτά... Το δεύτερο φαινόμενο είναι η στάση της κοινής γνώμης... η εγκληματική απάθεια των ανθρώπων... Ο συνδυασμός ομερτά των ΜΜΕ και συλλογικής αναισθησίας... καταλήγει σε μια βαθύτατη ανθρωπολογική καταστροφή, μια τρομακτική νέκρωση αισθημάτων, συναισθημάτων, ενστίκτων και ανακλαστικών...”.
Είμαστε μια κοινωνία ξενιστών παγιδευμένοι στις ορέξεις του “Δημιουργού”.
Υπό των Βαγκνερικών ήχων της “Εισόδου των θεών στη Βαλχάλλα” ας απελπιστούμε -μας αξίζει.
