γράφει ο 

Βύρων Δημητριάδης

 

Το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ, όπως το 'χει για συνήθεια, έβγαλε μία ανακοίνωση με μοναδικό σκοπό να παραμυθιάσει τον λαό.

 

Ανακοίνωσε ότι “τραυματίστηκαν επτά (7) αστυνομικοί (ειδικοί φρουροί)”. Ο μόνος που τραυματίστηκε από τις σφαίρες των ειδικών φρουρών είναι ένα άοπλο 16χρονο παιδί.

 

Ανακοίνωσαν ότι “πυροβολούσαν τα λάστιχα του αυτοκινήτου” αλλά δεν βρέθηκαν σημάδια από τις τριάντα έξι (36) σφαίρες που ρίχτηκαν στα ελαστικά. Βρέθηκαν, αντίθετα, τρεις (3) σφαίρες στο στήθος ενός 18χρονου επίσης άοπλου νεαρού.

 

Ανακοίνωσαν ψέματα ότι δεν γνώριζαν πως στο αυτοκίνητο επέβαιναν Ρομά.

 

Βέβαια, το αληθειοφόρο συμβάν, ότι ενώ δόθηκε από το κέντρο η εντολή να σταματήσουν την καταδίωξη ομάδα της ΔΙΑΣ δεν υπάκουσε με αποτέλεσμα να καταλήξουν στην εν ψυχρώ εκτέλεση του Νίκου Σαμπάνη, δεν ανακοινώθηκε από το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. Διέρρευσε από την Άμεσο Δράση.

 

Μια αλήθεια που δεν “πάγωσε” μόνο το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. “Πάγωσε” και τα φασιστοκάναλα που είχαν αναλάβει, όπως πάντα εργολαβικά, να περάσουν ως αλήθειες τα ψέματα.

 

Έτσι, ανέλαβαν δράση οι “συνδικαλιστές” των Ειδικών Φρουρών: ο Πρόεδρος Βασ. Ντούμας αμφισβήτησε τις εντολές και εξέφρασε την άποψη ότι δεν επρόκειτο για περιστατικό για το οποίο η καταδίωξη έπρεπε να διακοπεί.

 

Ο γραμματέας Στρ. Μαυροειδάκος παραδέχτηκε ότι είχε δοθεί η εντολή από το Κέντρο (Ταξίαρχος είναι ο διοικητής της Άμεσης Δράσης) για να σταματήσουν την καταδίωξη αλλά, ταυτόχρονα, χαρακτήρισε την εντολή “παράνομη” λέγοντας ότι “δεν υπάρχει αστυνομία στον κόσμο που να λέει “σταματήστε”, δηλαδή τους αφήνουμε να φεύγουν...”.

 

Ο Καθηγητής Εγκληματολογίας του Northumbria Law School, UK, Γιώργος Παπανικολάου γράφει (“ΑΥΓΗ” 31/10): “...Η τροχαία καταδίωξη είναι μια ειδική περίσταση, το “κακό σενάριο” που ξεπηδά ξαφνικά μέσα από το μεγάλο πλήθος των “ομαλών” αστυνομικών ελέγχων στον δρόμο.

 

Γι'αυτό αποτελούν ειδικό ερευνητικό ερώτημα για τους εγκληματολόγους, τόσο καθαυτές όσο και στο πλαίσιο της έρευνας για την υπέρμετρη αστυνομική βία.

 

Το σύνολο της επιστημονικής έρευνας συνηγορεί στο ότι το δικαιοπολιτικό όφελος της σύλληψης ενός υπόπτου υπολείπεται σημαντικά των σοβαρών κινδύνων που προκαλεί η πρακτική αυτή για όλους -υπόπτους, μέλη του κοινού και της ίδιας της αστυνομίας.

 

Επιστημονικά, προκύπτει σαφώς η πρόταση να τεθούν δραστικοί περιορισμοί στη σχετική πρακτική.

 

Πρακτικά, η δικαιοπολιτική σκοπιμότητα που πρέπει να εξυπηρετηθεί με την άμεση σύλληψη συνήθως σημαίνει πως οι σχετικές πολιτικές επιτρέπουν τις καταδιώξεις για πολύ σοβαρά και βίαια εγκλήματα.

 

Στις άλλες περιπτώσεις, οι κίνδυνοι θεωρούνται σημαντικότεροι από το δικαιοπολιτικό όφελος.

 

Υπάρχουν άλλωστε ηπιότερες τεχνικές και πλέον και εξελιγμένα τεχνικά μέσα, τα οποία καθιστούν περιττή την “παραδοσιακή” καταδίωξη...”.

 

Για τη δολοφονία στο Πέραμα γράφει: “...οι κήρυκες της μηδενικής ανοχής και του δόγματος “νόμος και τάξη” πλειοδοτούν στην ενίσχυση των στρατοκρατικών και επιθετικών χαρακτηριστικών της αστυνομίας.

 

Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι η κινητήρια δύναμη του περιστατικού είναι η επίσημη πολιτική...”.

 

Δηλαδή, “Η πολιτική ως αστυνομία” (βλ: “θασιακή” 3/12/2019 και 26/11/2019 όπου σχολιάζω στο “Σχέδιο Καλλίμαχος”: “Ειδικές αστυνομικές ομάδες για χαμηλής έντασης συγκρούσεις εντός πόλεων”).

 

Ο συνήγορος της οικογένειας Σαμπάνη, Θ. Καμπαγιάννης επεσήμανε την “αυτονόμηση της ομάδας ΔΙΑΣ από τις εντολές του Κέντρου” και ανέπτυξε τη θέση ότι “εκείνη τη στιγμή, τη στιγμή της δολοφονίας του 18χρονου Νίκου οι Ειδικοί Φρουροί βρίσκονταν εκτός νομιμότητας και, άρα, δεν μπορούν να μιλούν και να πράττουν στο όνομα της νομιμότητας... Επομένως είναι αδιανόητο να επιστρέψουν κανονικά στην υπηρεσία τους...”.

 

Την επομένη, αφού ξήλωσε τον διοικητή Ταξιάρχη της Άμεσης Δράσης ο υπ. ΠΡΟ.ΠΟ πήγε στη συνέλευση της ΠΟΑΣΥ και, στη γραμμή των Ειδικών Φρουρών, ανακοίνωσε ότι “...Δεν μπορεί να διακόπτεται καμιά καταδίωξη και έρευνα ατόμων που ελέγχονται για παραβατικότητα και παράνομη συμπεριφορά και δεν μπορεί να υπάρχει ανοχή σε περιοχές και ομάδες υψηλής παραβατικότητας...”.

 

Ειδικά για τις “περιοχές και ομάδες υψηλής παραβατικότητας” η σκέψη πάει στα Πανεπιστήμια και στους φοιτητές -ας πούμε.

 

Η κίνηση αυτή, ασφαλώς του Κούλη -ως μεταφασίστας βιοεξουσιαστής πρωθυπουργός-, αν και δεν ήταν αναμενόμενη, είναι πλήρως εξηγήσιμη αρκεί να λάβει υπ' όψη του κανείς τη σχέση μεταξύ νεοφιλελευθερισμού και ναζισμού για την οποία σχέση ο Καθηγητής Κύρκος Δοξιάδης, στο περίφημο δοκίμιο “ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ” 2021, παραπέμπει στις αναλύσεις του Φουκώ στις διαλέξεις του το 1979 με τίτλο: “Η γέννηση της βιοπολιτικής” για τον γερμανικό νεοφιλελευθερισμό που συγκροτεί τον ναζισμό -αναλύοντάς τον- ως ένα “πεδίο αντιπαλότητας”:

 

“...Κάτι συγκλονιστικό που προκύπτει από την ανάλυση του Foucault είναι ότι όλα τα αρνητικά που προσάπτει ο νεοφιλελευθερισμός στον ναζισμό (α. Προστατευτισμός -από τις αρχές του 19ου αιώνα ως άμυνα στο αγγλικό εμπόριο. β. Κοινωνικό κράτος -από τον Bismarck γ. Οικονομικός σχεδιασμός -από τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. δ. Κεϋνσιανός παρεμβατισμός) δεν έχουν καμία σχέση με την αντιδημοκρατικότητά του: είναι όντως τα στοιχεία που θα μπορούσε να διακρίνει κανείς, σύμφωνα με τον ίδιο τον Φουκώ, από κοινού και στη σοσιαλδημοκρατία και στο New Deal του Roosevelt, και στον Κεϋνσιανισμό εν γένει, καθώς και στον σοβιετικό σοσιαλισμό...

 

...Πιο αποκαλυπτική όμως είναι η “λύση” που προτείνουν οι γερμανοί νεοφιλελεύθεροι για το κράτος, προκειμένου να μην επαναληφθεί ο εκφυλισμός του που συνέβη επί ναζισμού.

 

Πρόκειται για μια αντιστροφή του κλασικού οικονομικού φιλελευθερισμού: “...Εφόσον επαληθεύεται ότι το κράτος είναι, οπωσδήποτε, φορέας ενδογενών ατελειών και ότι τίποτα δεν αποδεικνύει ότι η οικονομία της αγοράς έχει κάτι απ' αυτά τα ψεγάδια, ας της ζητήσουμε να είναι καθ' εαυτήν όχι η αρχή περιορισμού του κράτους, αλλά η αρχή εσωτερικής ρύθμισης του κράτους από το ένα εώς το άλλο άκρο της ύπαρξης και της δράσης του.

 

Με άλλα λόγια, αντί να δεχτούμε μια ελευθερία της αγοράς, καθορισμένης από το κράτος και, κατά κάποιον τρόπο, υπό κρατική επιτήρηση -πράγμα που ήταν η συνταγή εκκίνησης του φιλελευθερισμού: Ας ιδρύσουμε έναν χώρο οικονομικής ελευθερίας και ας τον περικυκλώσουμε, ας τον αφήσουμε να περικυκλωθεί από ένα κράτος που θα τον επιτηρεί-, λοιπόν, λένε οι νεοφιλελεύθεροι, πρέπει να αναστρέψουμε ολοκληρωτικά τη συνταγή και να αποκτήσουμε μια ελευθερία της αγοράς ως οργανωτική και ρυθμιστική αρχή του κράτους, από την αρχή της ύπαρξής του μέχρι τη τελευταία μορφή των παρεμβάσεών του.

 

Με άλλα λόγια, μάλλον ένα κράτος υπό την επιτήρηση της αγοράς παρά μια αγορά υπό την επιτήρηση του κράτους...” (Μ.Φ. “Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ” σ. 122-3)

 

...Σύμφωνα με τον Φουκώ μία από τις ιδεολογικές συνιστώσες που συγκροτούν τον ναζισμό είναι και ο ακραίος διάχυτος κρατισμός : το κράτος ως σκέτη κυριαρχία που επεκτείνεται σε ολόκληρο το κοινωνικό σώμα...”.

 

Κάτι που επιτυγχάνεται με την “ενίσχυση των στρατοκρατικών και επιθετικών χαρακτηριστικών της αστυνομίας” -χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα υπάρχουν ισχυρά κοινωνικά και δημοκρατικά στοιχεία εντός του σώματος.

 

Όπως και να 'χει, όταν οι επτά (7) Ειδικοί Φρουροί-ήρωες σκότωναν εν ψυχρώ τον 18χρονο, λειτουργούσαν αυτόνομα: ήταν “εκτός υπηρεσία” διότι αρνήθηκαν να εκτελέσουν τις εντολές που έλαβαν από τον διοικητή τους: πάτησαν τον όρκο τους.

 

Επομένως δεν ήταν αστυνομικοί -ούτε καν “μπάτσοι”. Συμμορία δολοφόνων ήτανε.

 

Κι εδώ ακριβώς αναδύεται μια ομοιότητα που “σκοτώνει”: ως μέλη της Ομάδας ΔΙΑΣ είναι και μέλη της ΕΛ.ΑΣ ακριβώς όπως οι δολοφόνοι της συμμορίας “Χρυσή Αυγή” ως εκλεγμένοι βουλευτές ήταν και μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

 

Υ.Γ. “...δεν υπάρχει λόγος να δημιουργήσουμε ένα πολυτελές σύστημα Υγείας... με πάρα πολλές ΜΕΘ...” -Υπουργός Επικρατείας -νεκροθάφτης- Άκης Σκέρτσος