γράφει ο
Κώστας Παπακοσμάς
Μέρα Χριστουγέννων και ιστορική αναφορά στις ευχετήριες κάρτες αλλοτινών εποχών.
Ήταν πάντα το πιο προσιτό δώρο, το δώρο που μοιράζονταν οι άνθρωποι με τους οικείους τους, τόσο εύκολα και το φυλάγανε και για τα επόμενα χρόνια. Μερικές από αυτές τις κάρτες έχουν ταχυδρομηθεί από την Κωνσταντινούπολη.
Ο Θεμιστοκλής Ζεμπίλογλου, Δικηγόρος στην Πόλη στέλνει τις ευχές του στην αδελφή του, Ελισσάβετ που ζει στη Καβάλα, είναι αδελφός και της γιαγιάς μου, Όλγας και γράφει για την Ελισσάβετ στις 31 Δεκεμβρίου του 1932: “εύχομαι έτος νέον αίσιον με καλήν υγείαν και αντάμωσιν και αποκαττάστασις αντάξιαν των επιθυμιών μας”.
93 χρόνια μετά, η κάρτα αυτή μας γυρνάει σε άλλη εποχή με χιονισμένες εκκλησιές, παραμυθένια χωριουδάκια μέσα στα χιονισμένα έλατα, κομψές όμορφες κυρίες με γούνινα παλτό, καπέλα και μανσόν στα χέρια, καλοντυμένα ζευγάρια να κάνουν περίπατο μέσα στα χιόνια και να στροβιλίζονται, κάνοντας πατινάζ… είναι κάποια από τα θέματα που απεικονίζονταν στις κάρτες της εποχής εκείνης.
Σήμερα εκφραζόμαστε στην αποστολή ευχών με προτίμησή σε e-cards, καθώς το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο το Facebook το Twitter, το Instagram, το viber αποτελούν πλέον στις σταθερές μας δραστηριότητες και επιπλέον είναι πολύ εύκολοι τρόποι επικοινωνίας.
