γράφει ο
Βασίλης Μυλωνάς
Πούτιν, δυό χρόνια, ακόμη δε χόρτασες ΑΙΜΑ;
Δυό χρόνια γίνανε και ακόμη δεν ξεδίψασες;
Δυό χρόνια και πίνεις το ΑΙΜΑ,
όπως πίνουμε εμείς το νερό!
Δυό χρόνια και το μεθύσι σου δεν έχει τελειωμό!
Και τι μεθύσι!
Όχι σαν αυτό που κάνουμε εμείς,
όταν πίνουμε τσίπουρο και κρασί!
Το μεθύσι με ΑΙΜΑ είναι άλλο μεθύσι.
Δεν χορταίνεται.
Ούτε και ο Χίτλερ το χόρτασε
και ας σκότωσε ογδόντα εκατομμύρια ψυχές.
Ας έκαψε έξι εκατομμύρια Εβραίους!
Τέτοιο μεθύσι δεν χορταίνεται.
Κι εσύ, άθλιε Πούτιν, ρουφάς το ΑΙΜΑ,
σαν το θηρίο της Αποκάλυψης!
Πόσα παιδιά έστειλες στον Άδη;
Τα μέτρησες ποτέ;
Τα…δικά σου παιδιά,
που τα κουβαλάς απ’ τα βάθη της Ασίας
και τα στέλνεις στο Μέτωπο…
και ύστερα γεμίζουν έναν λάκκο!
Και μας λες, πως δεν υπάρχουν Ουκρανοί!
Πως είναι Ρώσοι και…αδέρφια σου!
Ροχάλα που σού χρειάζεται!
Και πως το καθεστώς της Ουκρανίας
είναι φασιστικό!
Και δώστου, εδώ και δυό χρόνια σφάζεις
και ρημάζεις και…όποιον πάρει ο Χάρος!
Ένα τραγούδι ελληνικό λέει:
όποιος έχει τέτοιους φίλους,
τι τους θέλει τους εχθρούς;
Και…φυσικά, είσαι δημοκράτης!
Η Δημοκρατία από τα μπατζάκια σου τρέχει!
Ο Πριγκόζιν στραβοκατούρισε
και ο Ναβάλνυ, προχθές, στραβοέβηξε…
Οι κακές γλώσσες λένε πως είσαι δικτάτορας!
Η αφεντιά μου δεν το πιστεύει,
είσαι καλός άνθρωπος!
Και γι’ αυτό πίνεις ανθρώπινο ΑΙΜΑ!
Απλά, όπως λέμε εμείς…αγαπάμε τα αρνιά.
Ψητά, μαγειρευτά, στη σούβλα,
το κεφαλάκι τους στο φούρνο,
έτσι αγαπάς κι εσύ τους ανθρώπους!
Τρως τα δικά σου παιδιά
και από την πλευρά των αδελφών σου
Ουκρανών,
τρως και τι δεν τρως,
άντρες, γυναίκες, παιδιά, γέρους!
Τόσο πολύ σου αρέσει
το ανθρώπινο κρέας;
Θα μού πεις, η ιστορία είναι γεμάτη τέτοιους
και ίσως χειρότερους από εσένα!
Θα συμφωνήσω μαζί σου!
Αλλά γιατί δεν κοιτάζεις τι έκαναν
οι καλοί άνθρωποι στον κόσμο
και κοιτάζεις τους κακούς;
Τέλος, μάλλον χάνω τα λόγια μου,
εσύ δεν αλλάζεις μυαλά!
Η ιστορία σε έχει κρίνει ήδη!
Θα έχεις μια λαμπρή θέση
κοντά στον Χίτλερ, τον Στάλιν
και σε κάμποσα άλλα τέτοια παλικάρια!
Μού φαίνεται πως είσαι και χριστιανός, ε;
Τρομάρα σου, αθεόφοβε!
