γράφει ο
Βασίλης Μυλωνάς
Τον Πούτιν τον είδατε; Έκανε το Σταυρό του
κι εγώ θα του…ευχόμουνα, τον κακό τον καιρό του.
Μόνος του, τα Χριστούγεννα, ήταν στην εκκλησία
κι ένας παπάς του έψαλε, τη θεία λειτουργία.
Και έσκυψε και φίλησε, με ευλάβεια το βρέφος,
μαγάρισε την πίστη μας, το χριστιανικό το πρέπος.
Γιατί είναι τα χέρια του, στο αίμα βουτηγμένα,
μπρος στον Χριστό τα μούτρα του…σκατά πασαλειμμένα.
Αφού κοσμάκη και στρατό, σαν μύγες τούς σκοτώνει
και από τα κανόνια του, κανένας δε γλιτώνει.
Αφήνει γέρους και μωρά, στο κρύο να παγώσουν,
χωρίς νερό, χωρίς φαΐ και τις ψυχές να λιώσουν.
Και έχει μούτρα, ο κερατάς, να πάει στην εκκλησία,
μα, πόσο είναι ξεδιάντροπος, πόση υποκρισία;
Αν είσαι άντρας, πέστο, ΡΕ, πως είσαι του διαβόλου,
υπηρετάς τον Βεελζεβούλ, δε ντρέπεσαι καθόλου!
Μα, κάνεις τον χριστιανό, ύπουλη…πουτανίτσα,
γκρεμίλα σου, πανάθλιε, από κάθε εκκλησίτσα!
Και σαν τον Πούτιν έχουμε, παιδιά κι άλλα…ξεφτέρια,
που ’ναι το ίδιο υποκριτές, με ματωμένα χέρια.
Δήθεν, άνθρωποι του Θεού, οι Ιρανοί μουλάδες,
που απαγχονίζουνε παιδιά και κλαίνε οι μανάδες.
Κι αυτοί στ’ όνομα του Θεού, ρίχνουν με πολυβόλα
κι όποιος γλιτώσει απ’ αυτά, πάει στην καρμανιόλα.
Εχθές πάλι κρεμάσανε, χωρίς οίκτο δυο νέους,
τόσο τους λογαριάζουνε, όπως τους αρουραίους.
Κι εγώ θα ’θελα να ’ξερα, ποιος είναι ο Θεός τους,
μήπως είναι ο διάβολος και…μόν’ ο εαυτός τους;
Να ’ξερα πού προσεύχονται, τι λέν’ στην προσευχή τους,
τι βόθρο να ’χουν, άραγε, κρυμμένον στην ψυχή τους!
Μα, τούτη η κακία τους, αλλιώς δεν εξηγείται,
αιμοσταγείς και βάναυσοι, εσείς…και άλλα πείτε!
Εκτός απ’ την κακία τους, ναι, είναι και γελοίοι,
αυτοί οι κακομούτσουνοι και του λαού οι…θείοι.
Δικάσανε μια κοπελιά, να σκουπίζει μια πλατεία,
γιατί τόλμησε κι έβγαλε, μία φωτογραφία.
Γιατί η φωτογράφιση, για αντρικά είναι χέρια,
η γυναίκα είναι για μωρά και να φοράει τσιμπέρια.
Για φανταστείτε τι σκουριά, που έχει το μυαλό τους,
που μόνο τέτοιες εντολές, παίρνουν απ’ τον Θεό τους!
Υποκριτές, λοιπόν, κι αυτοί, με βούρδουλα στο χέρι,
αν είναι ζώα ή άνθρωποι, μόν’ ο Θεός τους ξέρει.
Ας ρίξουμε και μιά ματιά εδώ στα σύνορά μας,
που ακούμε τόσα ουρλιαχτά, βουίζουνε τ’ αυτιά μας.
Μια νύχτα θα μας έρθουνε, πυραύλους ετοιμάζουν
και δώστου σαν τον κύκλωπα, κραυγές φοβέρας βγάζουν.
Και όπου γίνεται καβγάς, όπου αίμα μυρίζουν,
τρέχουν κι αυτοί και…σαν πιστοί, κοσμάκη βομβαρδίζουν.
Παρασκευές ο Ερντογάν, κάνει και το ναμάζι
και προτιμά Αγιά Σοφιά, για να μας νευριάζει.
Μα απορώ, τι σκέφτεται, τι λέει στην προσευχή του,
τόσον κόσμο που σκότωσε, το ’χει μες στην ψυχή του;
Ή να ζητάει βοήθεια κι αυτός απ’ τον Θεό του,
να δέρνει τους γειτόνους του, να χέζει τον λαό του;
Υποκριτής, παιδιά κι αυτός, κάνει ότι πιστεύει
και στα τζαμιά η αλεπού, δεν ξέρω τι γυρεύει.
Όλοι αυτοί οι δικτάτορες, που δήθεν προσκυνάνε,
θεούς κι ανθρώπους αγνοούν, για εξουσία μοναχά,
διψάνε και πεινάνε.
Δεν είναι τέκνα του Θεού, ούτε ευλογημένοι,
τον Σατανά υπηρετούν, αυτοί καταραμένοι.
