γράφει ο

Κωνσταντίνος Παπακοσμάς

 

 

Πριν 38 χρόνια τέτοια μέρα.. 17 Νοεμβρίου 1984 η Καβάλα είχε.. ξυπνήσει ακούγοντας μια διαφορετική είδηση . Καταλήφθηκε από τον Δήμο Καβάλας η Μεγάλη Λέσχη. Την ίδια στιγμή δεκάδες νέοι , πολίτες και υπάλληλοι του Δήμου μετέφεραν εκατοντάδες τόμους βιβλίων από την Δημοτική Βιβλιοθήκη στην Μεγάλη Λέσχη.

 

 

Δυνάμεις της αστυνομίας ήταν έξω από το κτίριο ενώ μέσα σε αυτό βρίσκονταν μαθητές , πολίτες δημοτικοί σύμβουλοι και  ο Δήμαρχος Λευτέρης Αθανασιάδης.

 

 

Οι εισαγγελικές αρχές με τους δικηγόρους κάθε ..πλευράς (Δήμος – Φιλόπτωχος Αδελφότητα Κυριών Καβάλας) προσπαθούσαν να δοθεί μια ..λύση. Στο μεταξύ όλο και περισσότερος κόσμος συγκεντρώνονταν έξω από το χώρο. Το γεγονός της επετείου , της 17ης Νοέμβρη 1973 και της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου στην Αθήνα , βοηθούσε να είναι μεγάλη η συγκέντρωση των μαθητών των Λυκείων της πόλης.

 

 

Το κλίμα της ημέρας δεν .. ευνοούσε “δυναμική επέμβαση” από τις αστυνομικές δυνάμεις για απομάκρυνση των ..καταληψιών από έναν ιδιωτικό χώρο . Μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξαν και διάφοροι παράγοντες της πόλης ώστε να  υπάρξει μια ..συμβιβαστική λύση.

 

 

Το βράδυ της 16 Νοεμβρίου είχε παραβιαστεί η πίσω μικρή πόρτα της Λέσχης και έγινε η είσοδος των πρώτων .. που κατέλαβαν τους υπόλοιπους χώρους τοποθετώντας στα τραπέζια της χαρτοπαιξίας .. τα βιβλία. Για την ιστορία.. από το 1969 , ο τότε Δήμαρχος Ευάγγελος Ευαγγελίου, ζητάει το οίκημα, της Λέσχης,  να το μισθώσει ο Δήμος Καβάλας , για να φτιάξει δημοτική βιβλιοθήκη και αναγνωστήριο, η Φιλόπτωχος Αδελφότητα όμως δεν το παραχωρούσε.

 

 

 

Μερικά χρόνια μετά το κτίριο της Μεγάλης Λέσχης Καβάλας χαρακτηρίστηκε διατηρητέο, με υπουργική απόφαση που δημοσιεύτηκε στο Φ.Ε.Κ. 822/74.

 

 

 

Το 1984 ο τότε νέος Δήμαρχος της πόλης , Λευτέρης Αθανασιάδης,  μαζί με το σύνολο της νεολαίας αλλά και των μαθητών  των σχολείων “καταλαμβάνει”  την Λέσχη. Αναρτά δε τεράστια πανό με επιγραφές πού αναφέρουν “λειτουργική κατάληψη”.

 

 

Στην Λέσχη μεταφέρθηκαν σε μία μέρα όλα τα βιβλία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καβάλας. Δικαστικές περιπέτειες για τον Δήμαρχο και τους “καταληψίες” αλλά και …αίσιο τέλος όπου το Δ.Σ. της Φιλόπτωχου αποφασίζει ενοικίαση, με χαμηλό μίσθωμα και ουσιαστική παραχώρηση στον Δήμο για χρήση ως Δημοτική Βιβλιοθήκη.  Η μεγάλη αίθουσα για δυο δεκαετίες χρησιμοποιήθηκε για την πραγματοποίηση εκδηλώσεων . Εκεί ανακηρύχτηκε επίτιμος δημότης Καβάλας ο αείμνηστος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος (και πρόσφατα η νυν Πρόεδρος Κατερίνα Σακελλαροπούλου).

 

 

Εκεί συνεδρίασε το Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας με την συμμετοχή του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη . Στην αίθουσα αυτή μίλησαν μεγάλα ονόματα της πολιτικής σκηνής αλλά και του πολιτισμού της χώρας μας. (Μ. Μερκούρη, Ι. Καμπανέλης κ. α). Στους χώρους της συνεδρίασε για μερικούς μήνες , το 1999 , το Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας.

 

 

 

Χρησιμοποιούνταν, όλα αυτά τα χρόνια,  για πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενώ στο ισόγειο που ήταν  εκθεσιακός χώρος στέγασε για λίγο καιρό τη Στέγη Κοινωνικής Φροντίδας, καθώς επίσης και τον Σκακιστικό Όμιλο Καβάλας. Όπως και για πολλά χρόνια επιχειρήσεις εμπορικές της πόλης αλλά και την ιστορική εφημερίδα “Πρωινή”.

 

 

Από το 2012 ξεκίνησε μια νέα πορεία για τον χώρο αυτό, με πρωτεργάτη τον Δήμο Καβάλας αλλά και το διαρκές ενδιαφέρον της Φιλόπτωχου Αδελφότητας Κυριών , που είναι ο ιδιοκτήτης του κτιρίου.

 

 

Συντάχθηκαν μελέτες και υπεβλήθησαν στην Περιφέρεια  ώστε να ενταχθεί το έργο ανάπλασης στο χρηματοδοτικό εργαλείο του ΕΣΠΑ.

 

 

Επιβράβευση του κόπου και της δουλειάς των μελετητών της τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου Καβάλας, των εργολάβων και των εξειδικευμένων συνεργείων κατασκευής  η ένταξη του έργου σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα αλλά και η υλοποίηση όλων αυτών.

 

 

Είναι γνωστό ότι η Μεγάλη Λέσχη έχει παραχωρηθεί από τη Φιλόπτωχο Αδελφότητα στο Δήμο Καβάλας  για 25 έτη.

 

 

Η ολοκλήρωση του έργου μετά από εννιά σχεδόν χρόνια ,   προσφέρει σήμερα, στην τοπική κοινωνία ένα κτήριο κόσμημα , για πολλαπλές χρήσεις με έμφαση ουσιαστικά στον Πολιτισμό. Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στην μνήμη του Λευτέρη Αθανασιάδη αλλά και όλων όσων ήταν στην “κατάληψη” εκείνη και δεν είναι σήμερα στην ζωή.