γράφει ο
Βύρων Β. Δημητριάδης
“...Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη αν δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Θέλουμε ένα κράτος ελεύθερο από όπλα...
Οι Παλαιστινιακές Αρχές έχουν τηρήσει τις Συμφωνίες του Όσλο του 1993: αναδιαρθρώσαμε τους θεσμούς μας, τροποποιήσαμε το εθνικό μας Σύνταγμα, απορρίψαμε τη βία και την τρομοκρατία και υιοθετήσαμε μια κουλτούρα ειρήνης.
Κάναμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να οικοδομήσουμε τους θεσμούς ενός σύγχρονου Παλαιστινιακού κράτους που θα ζει ειρηνικά και με ασφάλεια δίπλα στο Ισραήλ, αλλά το Ισραήλ δεν τήρησε τις υπογεγραμμένες συμφωνίες και εργάστηκε συστηματικά για να τις υπνομεύσει...”.
Η ομιλία του Προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπας στην 80η Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ηταν βιντεοσκοπημένη καθώς η κυβέρνηση Τραμπ αρνήθηκε να χορηγήσει βίζα σε αυτόν και την αντιπροσωπεία του.
Ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος άρχισε μιλώντας για τη γενοκτονία που συντελείται σχεδόν δύο χρόνια στη Γάζα για να στραφεί στη Δυτική Όχθη όπου “...η εξτρεμιστική ισραηλινή κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει την πολιτική της με την παράνομη επέκταση των εποικισμών και την ανάπτυξη σχεδίων για την προσάρτηση των εποικισμών...”.
Επεσήμανε το τελευταίο σχέδιο του Ισραήλ για τον εποικισμό Ε1 “...το οποίο διαιρεί τη Δυτική Όχθη σε δύο μέρη και θα απομονώσει την κατεχόμενη Ιερουσαλήμ από τα περίχωρά της, υπονομεύοντας την επιλογή της λύσης των δύο κρατών, σε κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας...”.
Στη συνέχεια δήλωσε: “...Καταδικάζουμε τις πράξεις της Χαμάς από την 7η Οκτωβρίου. Οι πράξεις αυτές δεν αντιπροσωπεύουν τον Παλαιστινιακό λαό... η Χαμάς πρέπει να παραδώσει τα όπλα της...”.
Σε άλλο σημείο της βιντεοσκοπημένης ομιλίας του ο Αμπάς ευχαρίστησε όλες τις χώρες που αναγνώρισαν το κράτος της Παλαιστίνης.
Πιο απομονωμένος παρά ποτέ, παρίας, δακτυλοδεικτούμενος και αποσυνάγωγος της ανθρωπότητας και με μόνο ουσιαστικό σύμμαχο ή μάλλον συνεργό στη συνεχιζόμενη γενοκτονία τις ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ και μια χούφτα ακόμα παρατρεχάμενους ακολούθους της Ουάσινγκτον σαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο καταζητούμενος για εγκλήματα πολέμου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, Μπέντζαμιν Νετανιάχου ανέβηκε στο βήμα του ΟΗΕ (δεκάδες αντιπροσωπείες χωρών αποχώρησαν επιδεικτικά σε ένδειξη διαμαρτυρίας) και επιχείρησε να κάνει το άσπρο μαύρο παρουσιάζοντας τη σιωνιστική και ρατσιστική χώρα του σαν αμυνόμενο θύμα.
Μεταξύ πολλών άλλων χαρακτήρισε τις εκκλήσεις για άμεση εκεχειρία “...κενές περιεχομένου...” και ισχυρίστηκε ότι “...Οι ηγέτες που μας καταδικάζουν δημόσια, μας ευχαριστούν ιδιωτικά πίσω από κλειστές πόρτες...” γιατί “...όλοι κατά βάθος ξέρετε ότι το Ισραήλ πολεμάει και για εσάς...”.
Ορκίστηκε ότι δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτεί ένα “τρομοκρατικό” παλαιστινιακό κράτος δίπλα στο δικό του, συγκρίνοντας την 7η Οκτωβρίου 2023 με την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και υπερθεματίζοντας ότι “...το να δώσει στους Παλαιστίνιους κράτος ένα μίλι από την Ιερουσαλήμ, είναι σαν να δίνεις στην Αλ Κάιντα κράτος ένα μίλι από τη Νέα Υόρκη. Αυτό είναι τρέλα και δεν θα το δεχτούμε ποτέ...”, είπε, χειροκροτούμενος από τα μέλη της αμερικανικής αντιπροσωπείας.
Όμως πίσω από όλες αυτές τις ολομέτωπες απειλές ο Νετανιάχου δεν μπορούσε να κρύψει την οργή του για την πλήρη απομόνωση της παράνομης σιωνιστικής οντότητας, ούτε το στρατηγικό αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγήσει την κατ' αυτόν “σούπερ Σπάρτη” των εποίκων σε μια χώρα που πάντα θα λέγεται Παλαιστίνη.
Η 80η Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ θα πρεπε να μείνει στην Ιστορία ως η “Σύνοδος Ακύρωσης του ΟΗΕ” από τις ίδιες δυνάμεις -εκείνες των νικητών συμμάχων του Β'Π.Π - που τον είχαν κατασκευάσει.
Πώς αλλιώς να ερμηνεύσεις αληθειοφόρα συμβάντα όπως το ότι ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής απευθύνθηκε στη Συνέλευση με βιντεοσκοπημένη ομιλία καθώς ο Πρόεδρος των ΗΠΑ απαγόρευσε με το “έτσι θέλω” την αντιπροσωπεία της να μπει στη Νεά Υόρκη, την ιδια στιγμή που ο καταζητούμενος για εγκλήματα πολέμου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ο νεοναζί Νετανιάχου μιλά στη Συνέλευση από του βήματος του ΟΗΕ.
Μέσα, ή στο “πλαίσιο”, αυτού του τσίρκου, αρχηγοί κρατών ως ορίτζιναλ κλόουν επιχείρησαν να παραμυθιάσουν τους λαούς τους, αλλά και τον λαό της Παλαιστίνης, με τις πανηγυρτζίδικες αναγνωρίσεις του κράτους της Παλαιστίνης.
Στο βιβλίο τους “Για την Παλαιστίνη” ο Ιστορικός ILAN PAPPE και ο Γλωσσολόγος NOAM CHOMSKY -εβραϊκής καταγωγής και οι δύο- γράφουν στο υποκεφάλαιο: “Η ματαιότητα και η ανηθικότητα του διαμελισμού της Παλαιστίνης:
Υπάρχει ένα διάσημο εβραϊκό ρητό που λέει ότι πρέπει κανείς να ψάχνει το κλειδί του εκεί που το έχασε και όχι εκεί που έχει φως.
Από πολλές απόψεις, η λεγόμενη ειρηνευτική διαδικασία στην Παλαιστίνη, με έμβλημα την ιδέα της λύσης δύο κρατών, ήταν μια μάταιη αναζήτηση κάτω από έναν πολύ ισχυρό φανοστάτη πολύ μακριά όμως από το χαμένο κλειδί.
Η συγκέντρωση παγκόσμιων ηγετών, φιλελεύθερων σιωνιστών, των λεγόμενων μετριοπαθών Παλαιστινίων και ορισμένων από τους καλύτερους φίλους που έχει η Παλαιστίνη στη Δύση κάτω από τον φανοστάτη είχε σαν κίνητρο την κοινή παρανόηση ότι το παλαιστινιακό ζήτημα είναι μια σύκρουση ανάμεσα σε δύο εθνικά κινήματα...
...Μακριά από τον φανοστάτη βρίσκονται όπως φαίνεται αλήθειες άβολες, όχι μόνο για τους σιωνιστές αλλά και για εκείνους που φοβούνται μια ευθεία αντιπαράθεση με το εβραϊκό κράτος.
Εκεί στο σκοτάδι, μπορεί κανείς να βρει τη μοναδική ορθή διατύπωση της παλαιστινιακής σύγκρουσης: ως ενός αγώνα που μαίνεται από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα ανάμεσα σε ένα εποικιστικό αποικιοκρατικό κίνημα και τον ντόπιο γηγενή πληθυσμό.
Από τη σκοπιά της εποικιστικής αποικιοκρατίας, η σύγκρουση είναι μια ανελέητη και ακούραστη προσπάθεια να αποκτηθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της Παλαιστίνης και να μείνει αυτό με όσο το δυνατόν λιγότερους Παλαιστίνιους μέσα του...
...Η “ειρηνευτική διαδικασία” και τα “δύο κράτη για δύο λαούς” δεν έρχονται σε αντίθεση με την κατοχή...
Είναι ένα πολιτικό και εννοιολογικό πλαίσιο που έχει σχεδιαστεί για να επιτρέπει και να διαιωνίζει την υπάρχουσα κατάσταση για όσο το δυνατόν περισσότερο καιρό...
Δεν υπάρχει περίπτωση να βγούμε από το αδιέξοδο στην Παλαιστίνη χωρίς να γκρεμίσουμε το προσωπείο της ψευδεπίγραφης ειρηνευτικής διαδικασίας και της λύσης των δύο κρατών.
Είναι καιρός να αρχίσουμε να ψάχνουμε το κλειδί εκεί που το χάσαμε. Πρέπει να αρχίσουμε ορίζοντας σωστά το πρόβλημα: να εκθέσουμε τον σιωνισμό ως αποικιοκρατικό κίνημα και να χαρακτηρίσουμε το Ισραήλ ως κράτος ρατσιστικού απαρτχάιντ. Δεν υπάρχει άλλος σιωνισμός ούτε άλλο Ισραήλ...
Όποια κι αν είναι η λύση πρέπει να προέλθει από την κατανόηση του προβλήματος. Αυτή πρέπει να αρχίσει με μια συζήτηση ανάμεσα σε όλους τους κατοίκους της χώρας για το πώς να ζήσουν μαζί σε ένα πλαίσιο όπου όλοι θα απολαμβάνουν πλήρη δικαιώματα, ισότητα και συντροφικότητα...”, σε ένα κράτος!
Υ.Γ. Η εκτίμηση του εγκλήματος των Τεμπών ως φυσική καταστροφή ανάλογη με την Μάνδρα ή το Μάτι οφείλεται στη μη αποναζιστικοποίηση της φωλιάς του νομικού θετικισμού.
