γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
“Γράψε το όνομά μου στο πόδι μου Μαμά/Μην προσθέσεις αριθμούς/Όπως πότε γεννήθηκα ή της διεύθυνσης του σπιτιού μας/Δεν θέλω ο κόσμος να με καταγράψει σαν αριθμό σε μια λίστα/Έχω όνομα και δεν είμαι αριθμός/Γράψε το όνομά μου στο πόδι μου, Μαμά/Όταν οι τοίχοι θα συντρίψουν τα κρανία και τα κόκκαλά μας/τα πόδια μας θα πουν την ιστορία μας, πως/δεν μπορούσαμε να διαφύγουμε πουθενά”.
Οι στίχοι της Παλαιστίνιας ποιήτριας Ζέινα Αζάμ (“εμπνευσμένοι” από την απελπισία των γονιών που γράφουν το όνομα των παιδιών τους σε εμφανές σημείο στο σώμα τους για να μπορούν να ταυτοποιηθούν αν σκοτωθούν) ήταν το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό της Ρόνεν Αργκοβ όταν είδε μια φωτογραφία νεκρών Παλαιστίνιων παιδιών σκεπασμένων με μια κουβέρτα από όπου προεξείχαν τα ποδαράκια τους με γραμμένο πάνω τους το όνομά τους…
“...Μια εικόνα που δεν μπορώ να ξεχάσω. Πώς μπορείς να ξεχάσεις;…” λέει, η Ισραηλινή, μητέρα και γιαγιά, Κλινική Ψυχολόγος: “...Νομίζω ότι θα το κατανοήσουμε πραγματικά μόνο εκ των υστέρων, μόνο σε γενιές από τώρα, όταν τα εγγόνια των σημερινών στρατιωτών (εννοεί ασφαλώς τον IDF) ρωτήσουν: “Τι κάνατε τότε;”.
Τώρα είναι ακόμη ο “λαϊκός στρατός” (ο IDF!!!) και ο καθένας έχει κάποιο είδος σύνδεσης με έναν στρατιώτη (του IDF).
Μήπως λοιπόν ο στρατιώτης που αγαπώ και που είναι σημαντικός για μένα είναι εγκληματίας πολέμου;…” (άρθρο Χρ. Πάντζου “ΕφΣυν” 7/8).
Το ψυχικό θάρρος της Ισραηλινής που ως μητέρα και γιαγιά αναρωτιέται εάν τα παιδά της και τα εγγόνια της, που σήμερα συμμετέχουν στις δυνάμεις του περιβόητου Ισραηλινού Αμυντικού Στρατού, του IDF, είναι εγκληματίες πολέμου, δεν μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας “γρήγορης σκέψης”, δεν μπορεί να στηρίζεται σε μια “γρήγορη διαισθητική σκέψη”.
Στοιχεία φωτιά από διαβαθμισμένα αρχεία του Ισραηλινού στρατού βγήκαν στη δημοσιότητα από ισραηλινά μέσα και δείχνουν ότι το 83% των νεκρών στη Γάζα ήταν άμαχοι πολίτες, μεταξύ των οποίων χιλιάδες μικρά παιδιά.
Σοκαριστικές περιγραφές για τον σαδισμό με τον οποίο οι φονιάδες πυροβολούν ανυπεράσπιστους πολίτες από μακριά εν είδει… παιχνιδιού…
Στις αρχές Αυγούστου το BBC έκανε ρεπορτάζ σχετικά με τις δολοφονίες παιδιών στη Γάζα. Στις 95 από τις 160 περιπτώσεις που εξέτασε, τα νεκρά παιδιά έφεραν τραύματα στο κεφάλι ή στο στήθος, σημεία όπου κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι στόχευαν μόνο στον τραυματισμό.
Παρ’ όλα αυτά, όπως βλέπουμε, αρνείται να δώσει η ίδια την απάντηση μεταθέτοντάς την στο μέλλον – μετάθεση που υποβοηθήθηκε και από την συνειδητή αποφυγή αναφορών στην πρόσφατη ιστορία του τρόπου κατασκευής του Ισραήλ ως κράτος – απαρτχάιντ αποικιοκρατών κατακτητών και δολοφονικών εποικισμών.
Σήμερα που πολλοί νέοι και νέες αρνούνται να υπηρετήσουν στον IDF προτιμώντας τη φυλακή και τον διασυρμό από το να χαρακτηριστούν “δολοφόνοι παιδιών”, σήμερα που πολλοί νέοι και νέες εγκαταλείπουν το Ισραήλ για να μην μεταμορφωθούν σε εγκληματίες πολέμου, ποια δικαιολογία θα μπορούσαν να επικαλεστούν τα παιδιά και τα εγγόνια της για τη συμμετοχή τους στον δολοφονικότερο στρατό του κόσμου;
Ότι υπακούουν στις διαταγές των ανωτέρων τους και της νεοναζιστικής κυβέρνησης του Νετανιάχου;
Αυτή είναι η υπερασπιστική γραμμή που ακολούθησε ο Άιχμαν στη δίκη του στην Ιερουσαλήμ στις αρχές της δεκαετίας του ‘60, και όλων των ναζί εγκληματιών πολέμου στις δίκες της Νυρεμβέργης.
-Το “Menschenfuhrung” – η ναζιστική διοίκηση ανθρώπων, διδάσκεται σήμερα σε όλα τα μεγάλα Πανεπιστήμια του κόσμου στο “Μάνατζμεντ” και στη “Διοίκηση Επιχειρήσεων” -
Τώρα που αποδεικνύεται, εκ των πραγμάτων, ότι το αστείο, έτσι κι αλλιώς, “Ποτέ ξανά” έγινε, κατ’ επανάληψη, “ξανά μανά”, τώρα, οι δολοφόνοι του IDF έχουν στερηθεί της ναζιστικής υπερασπιστικής γραμμής της εκτέλεσης των διαταγών του Φύρερ.
Τώρα ο σιωνιστής νεοναζί Νετανιάχου αντικαθιστά τον Φύρερ με τον Θεό:
“...Ναι, έχω συναίσθηση μιας ιστορικής και πνευματικής αποστολής. Είναι μια αποστολή των γενεών των Εβραίων που ονειρεύτηκαν τον ερχομό τους εδώ (στην Παλαστίνη δηλαδή) και των γενεών που θα ακολουθήσουν… αισθάνομαι πολύ συνδεδεμένος με το όραμα του Μεγάλου Ισραήλ…”.
Ο νεοναζί Νετανιάχου – ως συνεχιστής των “Judenrat” (των Εβραϊκών Συμβουλίων στην υπηρεσία των ΕςΕς που οργάνωναν τη συγκέντρωση και την επιβίβαση στα τρένα των υπόλοιπων εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων προς τα κρεματόρια) – οργανικά συνδεδεμένος με την πολιτική θεωρία και την πολεμική οικονομία του ναζισμού, συνεχίζει ως ο εκλεκτός, πλέον, του Θεού στη γη της Παλαιστίνης.
“...Αν θέλαμε να διαπράξουμε γενοκτονία θα χρειαζόμασταν μόνο ένα απόγευμα… ισοπεδώνοντας τη Γάζα με μαζικό βομβαρδισμό, όπως εκείνον της Δρέσδης στον Β’ΠΠ.
Όμως εμείς δεν πολεμάμε έτσι…”!!!
Ναι, καλά! Οι βομβαρδισμοί στη Γάζα είναι πολύ πιο άγριοι απ’ αυτούς που πραγματοποίησαν οι σύμμαχοι στην Γερμανία. Ο IDF δεν πολεμά στη Γάζα, σκοτώνει – σκοτώνει ως και την πανίδα και τη χλωρίδα στη Γάζα.
Όμως το ζήτημα δεν είναι εκεί: “...Το κλειδί για την κατανόηση όλων αυτών των περίεργων συμπεριφορών απέναντι στην απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (ότι καταζητείται ο Νετανιάχου ως εγκληματίας πολέμου) – έγραφα στο “tu quoque” (κι εσύ επίσης) στη “θασιακή” 20/2/24 – βρίσκεται σε μια συζήτηση μεταξύ Μπάιντεν – Νετανιάχου (12/12/23) που προσπάθησαν να “πνίξουν” τα ΜΜΕ:
“… - Μπάιντεν: “Κινδυνεύεις να χάσεις τη διεθνή υποστήριξη λόγω της άκριτης δολοφονίας αμάχων στη Γάζα…”.
-Νετανιάχου: “...Ναι, αλλά εσείς ισοπεδώσατε με τους βομβαρδισμούς σας τη Γερμανία και ρίξατε ατομική βόμβα στην Ιαπωνία όπου πολλοί άμαχοι έχασαν τη ζωή τους…”…”.
Στη συνέχεια παρέθεσα την “εξήγηση” της φιλοσόφου Χάνα Άρεντ: “… “...Η βασική δυσκολία στη Νυρεμβέργη ήταν το αναμφισβήτητο γεγονός ότι εδώ ίσχυε το επιχείρημα “tu quoque” (κι εσύ επίσης)... οι βομβαρδισμοί των συμμάχων που ισοπέδωσαν ανοχύρωτες πόλεις και προπάντων η ρίψη ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι ήταν σαφέστατα εγκλήματα πολέμου, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Χάγης...
Ασφαλώς -συνεχίζει η Άρεντ- ο προφανέστερος λόγος για τον οποίο οι παραβιάσεις της Συνθήκης της Χάγης από τους Συμμάχους δεν συζητήθηκε ποτέ με νομικούς όρους ήταν ότι τα Διεθνή Στρατιωτικά Δικαστήρια ήταν μόνο κατ' όνομα Διεθνή... ήταν δικαστήρια οργανωμένα από τους νικητές.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; -αναρωτήθηκα, τότε, με σκοπό να βάλω το “κερασάκι στη τούρτα”: οι νικητές του Β'ΠΠ έστησαν Διεθνείς Θεσμούς... παγιδεύοντας τα θεμέλιά τους με την απόλυτη βόμβα του “tu quoque”.
Μόνο που τώρα, όπως διαπιστώνουμε, ο Νετανιάχου δεν αρκείται στο “κι εσύ επίσης” αλλά τους τη “βγαίνει” ως Βιβλικός εντολοδόχος του Θεού: “...Εμείς δεν πολεμάμε έτσι...”!!!
Μπορούν να έχουν τα ίδια αποτελέσματα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι και στη Γάζα χωρίς να χρησιμοποιούν ατομικές βόμβες.
Μπορούν να μην πολεμούν αλλά να σκοτώνουν αμάχους και παιδιά χωρίς να τους στήνουν καν στον τοίχο.
“...Ρίχνουν τους τοίχους ώστε να συντρίψουν κρανία και κόκκαλα...” ακολουθώντας πλέον όχι τις διαταγές κάποιου Φύρερ αλλά τις εντολές ενός Θεού.
