γράφει ο
Βασίλης Μυλωνάς
Τώρα…καλή προσγείωση!!!
Λοιπόν, το Πάσχα πέρασε, φάγαμε τα αρνιά μας,
τώρα…καλή προσγείωση, στα καθημερινά μας.
Είδαμε και τους άρχοντες, που «έστειλαν» τον Πάπα,
ήπιανε σίκερα, κρασί και από πάνω γκράπα.
Κι απ’ όξω, όξω το ’φεραν, ποιος δίνει, ποιος θα πάρει,
…στον ξένο θέατρο ο τρελός και ο νεκρός παζάρι.
Γιατί σε τέτοιες έκτακτες, σύντομες συναντήσεις,
πετάνε οι τρανοί «καρφιά», για…προειδοποιήσεις.
Και λίγο προς το σοβαρό, λίγο προς το αστείο,
τα «πηγαδάκια» στήνονται, πότε τρεις, πότε δύο.
Δίνουν και παίρνουν τα φιλιά, μα και οι χαιρετούρες,
τα μάτια είναι στο πρόσωπο, ο νους τους στις σκοτούρες.
«Τι πρέπει να του πω αυτηνού, να τονε ετοιμάσω,
ας κάνω πρώτα πως γελώ, μα να μην το ξεχάσω!»
Και στο αεροπλάνο φεύγοντας, κάνουνε το «ταμείο»,
«τ’ είπα σ’ αυτόν, τ’ είπα σ’ αυτήν, τ’ είπα στους άλλους δύο;»
«Α, ναι, εκεινού του το ’πα κει, στου Πάπα το κασόνι
κι αν θέλει έχω μάρτυρα, την Τζώρτζια τη Μελόνι».
Έτσι, λοιπόν, οι άρχοντες, φεύγουν για τις φωλιές τους
κι ο Πάπας ίσως βόλεψε, λιγάκι τις δουλειές τους.
Εμείς, τώρα, μετά Θωμά, στη ρέγουλα ας μπούμε
και…μήπως βάλαμε κιλά; Παιδιά, ας ζυγιστούμε!
Γιατί ρετσίνα και αρνί, πατάτες και ρυζάκι,
μάλλον τα παντελόνια μας, στενέψανε λιγάκι.
Ν’ αρχίσουμε το τρέξιμο, κι όλα τα κουτσοδούλεια,
ας βάλουμε νέο «μπαξέ», κει που ’χαμε μαρούλια.
Μα πρώτα, πρώτα ολοταχώς, παιδιά, στον λογιστή μας,
τη Δήλωση να γράψουμε, τη Φορολογική μας.
Να πάρουμε σιγά, σιγά και φέτος την κρυάδα,
σαν δούμε τη…λυπητερή, μη μας ερθεί ζαλάδα.
Κι αν θέλεις, φίλε, πήγαινε, ντούκου να την πληρώσεις,
αν θέλεις, πάλι, κάνε την σε…μια ντουζίνα δόσεις!
Και κοίταζε προσεκτικά, τις μέρες που θα λήγουν,
οι υπουργοί Οικονομικών, κάστανα δε χαρίζουν!
Από Σταϊκούρα φύγαμε, πιάσαμε Χατζηδάκη,
τώρα έχουμε τον «αετό», Κυριάκο Πιερρακάκη.
Πήρε κι αυτός τα ΕΝΦΙΑ, παίρνει…τα άντερά του,
όπως κάνανε όλοι τους, κάνει με τη σειρά του.
Φόρο παίρνουν καθημερνώς, όταν πάμε για ψώνια,
τα φώτα μάς αλλάζουνε, απ’ του…Σόιμπλε τα χρόνια.
Παίρνεις ψωμί, παίρνεις τυρί, γάλα, κλωστή βελόνι,
ο ΦΠΑ είναι…συνοδός, τίποτε δε γλιτώνει.
Με αμάξι αν κυκλοφορείς και πας για τη βενζίνη,
εκεί…φοροπάρτι, να δεις, που έχει για να γίνει!
Ακόμη και τα σώβρακα, τον φόρο δε γλιτώνουν,
μα οι υπουργοί είν’ αχόρταγοι και όλο μάς φορτώνουν.
Πες τους δασμούς ή ΕΝΦΙΑ, χαράτσια αν θες ή φόρους,
θέλουμε και δε θέλουμε, δίνουμε στους μαγκιόρους.
Εμπρός στα καθημερινά, πάλι, παιδιά, με φούρια,
τώρα που απολαύσαμε, τ’ αρνιά και τα ζυγούρια.
Και ας σηκώσουμε ψηλά και πάλι τα μανίκια,
της Εφορίας είμαστε, εμείς τα δεκανίκια.
Π’ ολοχρονίς στον κορβανά, πέφτει ο οβολός μας,
πότε τον τρώνε άγγελοι, πότε ο διάβολός μας.
