γράφει ο
Βασίλης Μυλωνάς
Ταράμ παπάμ, ταράμ του Τραμπ
Ταράμ παπάμ, ταράμ παπάμ, χτύπησε η σάλπιγγα του Τραμπ
και ο πλανήτης προσοχή, κρατάει την αναπνοή.
Στον Ροζ Κάρντεν τον ξακουστόν, μπροστά σ’ ελίτ και εργατών,
διαβάζει λίστα των δασμών και σέρνει τον εξάψαλμον.
-Μας κλέβουν πλούσιοι και φτωχοί, μας κλέβουν φίλοι και εχθροί,
μα ήρθε η ώρα η καλή, γλιτώνει η Αμερική!
-Έτσι, λοιπόν, ταρά τατράμ, Κίνα, Καμπότζη, Βιετνάμ,
Κατάρ, Χιλή και Πακιστάν, Ανταρκτική, Τουρκμενιστάν!
-Δεν είναι ένας ούτε δυό, κατόνογδόντα έχω εδώ,
δε θέλω να τους ξαναδώ, μ’ αυτούς δεν κάνουμε χωριό!
-Τους βάζω, το λοιπόν, δασμούς και στις πραμάτειες τους φραγμούς,
να μάθουνε ποιος είμ’ εγώ, που την Αμέρικα αγαπώ!
-Του Πούτιν δασμολογική, είδηση δεν του στέλνω εκεί,
πόλεμο έχει το παιδί και το λυπάμαι δηλαδή!
-Ο Κορεάτης ο Κιμ Ουν, που οι δούλοι του τον προσκυνούν,
ηγέτης είναι σοβαρός και εξαιρείται και αυτός!
-Στους πιγκουίνους, βρε παιδιά, ας είναι νότο και βορά,
δασμούς κι εκεί παντοτινά, που ίσως μας πουλούν αβγά!
-Στη Γροιλανδία και εκεί, που είναι η μισή στην Αρκτική,
που κρέας φώκιας μάς πουλά κι αυτούς τους βάζω ποσοστά!
-Ταρά τατράμ, ταρά τατράμ, εγώ είμαι ο Ντόναλντ Τραμπ,
έχω μια όμορφη μαντάμ και Γερμανός ων μπαμπαντάν!
-Στη Γερμανία, λέει, ζημιά, τους έρχεται λιγοθυμιά,
κλαίνε Μερτς, Σολτς και η Μπερμπόκ, μα εγώ τους λέω πίσω γιοκ!
-Κλαίνε Φολκσβάγκεν, Μερσεντές, μα εγώ τους τα ’πα από προχθές,
στον Άσπρο Οίκο άμα μπω, θα σας τον κάψω τον ποπό!
-Χτυπάει σύναξη ο Μακρόν, ο Ναπολέων των καιρών,
χέρι μού δίνει η Φον ντερ Λάιν, μα εγώ της λέω νάιν, νάιν!
-Ταρά τατάμ, του Ερντογάν, που συνορεύει με το Ιράν,
δέκα, λίαν επιεικώς, γιατί είναι χρήσιμος καλός!
-Και του Κινέζου Σι Τζι Πινγκ, που βασιλεύει στο Πεκίν,
τον καβουρδίζω πι και φιν, παραμιλάει στα Μαδαρίν!
-Χτυπάει η σάλπιγγά μου τραννν!!! Και Σαγιονάρα στη Γιαπάν,
σας στέλνω απ’ την Αμερική και άλλη Βόμβα Ατομική!
-Άκου βρε άδικε Ντουνιά, εγώ σου δίνω τη μπουνιά,
που στο Εμπόριο μάς κλέβεις, τώρα τα ρέστα μάς γυρεύεις;
-Και αν πραμάτεια έχεις πολύ, έξω απ’ την Αμερική
κι αν περισσεύουνε σωρό, χώστα…εκεί, μη σού το πω!
-Ταρά τατάμ, ταρά τατάμ, ζήτω εγώ, ο Ντόναλντ Τραμπ,
πρόεδρος στην Αμερική, Χρυσούς Αιών του Περικλή!
-Εμπρός, όλοι οι Αμερικανοί, με ένα σώμα μια ψυχή,
να πάμε την Αμερική, στην προ Κολόμβου Εποχή!
-Που οι Ινδιάνοι μοναχοί, κατείχαν την Αμερική,
ας μη γνωρίζαν τον τροχό, δεν είχανε έναν φτωχό!
-Χορτάρια τρώγανε ωμά, μα τώρα πέρασαν αυτά,
τώρα εγώ και η Μελάνια, θα σας φορέσουμε στεφάνια!
Ταρά τατάμ, ταρά τατράμ, όνειρα είν’ αυτά του Τραμπ,
τα πρόβατα… χειροκροτούσι, αλλ’ ουκ οίδασι τι ποιούσι.
Μήπως αυτή η πολιτική, που κάνουν οι Αμερικανοί,
η μαύρη λίστα των δασμών, τους φέρει Δέσμες των Δεσμών;
Και τον ρωτάω τον πλανητάρχη, μ’ αυτούς τους άγριους τους όρους,
μήπως ανοίγει διάπλατα, πόρτες στους λαθρεμπόρους;
