γράφει ο
Κώστας Παπακοσμάς
Αφορμή για τις σκέψεις που θα διαβάσετε ήταν ένα σύντομο ταξίδι στην γειτονική Βουλγαρία, όπου η είσοδος και η έξοδος από την χώρα αυτή, στα σύνορα με την Ελλάδα γίνεται χωρίς καμία διατύπωση, έλεγχο, επίδειξη κάποιου εγγράφου, τα οχήματα περνούν ελεύθερα μειώνοντας απλά ταχύτητα στις πύλες που είναι ορθάνοιχτες.
Φυσικά αυτό αποτελεί μια κατάκτηση της ενωμένης Ευρώπης που οικοδομήθηκε μετά από έναν και πλέον αιώνα σκληρών πολέμων και αντιπαραθέσεων που άφησαν πίσω τους εκατομμύρια νεκρούς.
Μια κατάκτηση που θα πρέπει να διατηρηθεί ως κόρη οφθαλμού. Ένα κεκτημένο που μας οδηγεί στη βαθιά γνώση της ιστορίας έτσι ώστε να μην ξεχνούμε για να μην ζήσουμε στο μέλλον τραγικά γεγονότα. Αυτό όμως προϋποθέτει αναγνώριση λαθών και έμπρακτη συγνώμη από τις χώρες που τα διέπραξαν.
Δυστυχώς δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο ακόμα και σήμερα οι .. γείτονες “ονειρεύονται” και αναπαράγουν “ιστορίες” περί παρουσίας βουλγαρικού πληθυσμού τα χρόνια εκείνα στις Ελληνικότατες περιοχές της Μακεδονίας και Θράκης, πληθυσμός ο οποίος “εκδιώχθηκε” στην διάρκεια της Ελληνικής παρουσίας.
Η παραχάραξη αυτή της ιστορίας μόνο προβλήματα προκαλεί, αντίθετα αποσιωπούν τα εγκλήματα που έγιναν κατά την διάρκεια των τριών Βουλγαρικών κατοχών στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Η μνήμη των νεκρών μας είναι άσβεστη και οφείλουμε να την τιμούμε και να την θυμόμαστε. Σε κάθε πρόκληση, σε κάθε δημοσίευση σε κάθε δημόσιο λόγο οφείλουμε να απαντούμε και να θυμίζουμε τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στον τόπο μας. Προφανώς είμαστε φιλόξενοι και με κάθε τρόπο καλοδεχόμαστε όλους αυτούς που θέλουν να αποκτήσουν περιουσία και να ζήσουν εδώ αρκεί όλοι να σεβόμαστε την ιστορία και τις θυσίες των ανθρώπων αυτού του τόπου. ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ, ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΙΜΟΥΜΕ..
Οι φωτογραφίες είναι από την Καβαλιώτικη εφημερίδα “ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ”, το αρχείο της οποίας είναι στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας και εικονίζουν Καβαλιώτες ομήρους σε καταναγκαστικά έργα στην Βουλγαρία κατά την διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής 1941 – 44 και συμπολίτες μας που είχαν διαφύγει στον Βόλο, κατά την διάρκεια της κατοχής και επέστεψαν στην πόλη το 1945. Στην διάρκεια της κατοχής εκείνης πάνω από 750 συμπολίτες μας έχασαν την ζωή τους από το φρικτό μαρτύριο της πείνας…
