γράφει ο
Βασίλης Μυλωνάς
Τι αξίζει ο Βούδας κι ο Χριστός, μπροστά σου, πλανητάρχη,
ωσάν κι εσέ στη φώτιση, άνθρωπος δεν υπάρχει!
Χωρίς εσένα, Ντόναλντ Τραμπ, θα ’μασταν στο σκοτάδι,
γιατί έχουμε άγονο μυαλό και λίγο το ρημάδι!
Πρόεδρε η Σοφία σου, με έχει σαγηνεύσει
και την καρδιά μου ο τρόπος σου, με έρωτα έχει κλέψει!
Σήμερα αυτό το στόμα σου, το άκουσα να λέει,
πως στον…πουτανοπόλεμο, μόνο ο Ζελένσκι φταίει!
Μα, τι αλήθεια, πρόεδρε, δεν είναι παπαρδέλα,
που εσύ αντιλαμβάνεσαι, τον Πούτιν για Μαντέλα!
Τρία χρονάκια σαν στραβή, ολόκληρη η Δύση,
θύμα και θύτη μπέρδευε, εσύ έδωσες τη λύση!
Ο Ουκρανός ξεκίνησε, τον πόλεμο, μας είπες,
μα, τι κοντόφθαλμοι όλοι μας, μόνο εσύ το είδες!
Ότι σ’ αυτόν τον πόλεμο, ο Πούτιν είναι θύμα,
το φωτισμένο σου μυαλό, το έπιασε το κύμα!
Έμαθα θ’ ανταμώσετε, οι δύο σας συντόμως,
αφού στο Ρίαντ άνοιξε, διάπλατα ο δρόμος!
Πρόεδρε, πες του άμα θες, συγγνώμη από μένα,
γιατί όπως με φώτισες, του ’χω άδικα γραμμένα!
Βρε, τον Βλαδιμηράκο μας, βρε, τον κατακαημένο,
δώσ’ του και άλλο δίκιο, αυτό το περιμένω!
Τρία χρονάκια ο φουκαράς, χτυπάει την Ουκρανία,
ξοδιάζει χρήμα και στρατό, μα η Δύση όλο κακία!
Στέλνει κανόνια και λεφτά, στους Ουκρανούς με φόρα,
γι’ αυτό και ο Βλαδίμηρος, δεν πήρε όλη τη χώρα!
Τι θέλει, όμως, το παιδί, μήπως κακό να κάνει;
Στο Κίεβο παρέλαση, με της ελιάς στεφάνι!
Όπως εσύ σε Παναμά, Καναδά και Γροιλανδία,
όρμα, κυρ πλανητάρχη μου, αντίρρηση καμία!
Έτσι, δώσε το σύνθημα, αυτό μη σταματήσει,
να εισβάλει κάθε δυνατός, όπου κι αν του καπνίσει!
Κι αφού κυρ Τραμπ έχεις μυαλά, τόσο πεφωτισμένα,
δώσ’ μου μία απάντηση, σε κάποια περασμένα!
Εάν ο Χίτλερ ήτανε, απ’ τους Εβραίους θύμα,
ήταν για την Αμερική, θύτης η Χιροσίμα;
Σε ικετεύω, δάσκαλε, θέλω να με φωτίσεις,
γιατί στην ιστορία μας, έχω πια, αντιρρήσεις!
Κι εκείνο το παλιόπαιδο και τον δικτατορίσκο,
κυρ Τραμπ μ’ εσένα συμφωνώ, κι εγώ κακό τον βρίσκω!
Με τέσσερα στα εκατό, πρόεδρε, κυβερνάει,
καλά του λες, σερίφη μου, σε εκλογές να πάει!
Ε, και το αδιάντροπο, ψωριάρικο τσογλάνι,
γλώσσα σού βγάζει, πρόεδρε, τον μάγκα πια, σου κάνει!
Κι άδικα σε κατηγορεί και όλο υποστηρίζει,
που ο Πούτιν τα λογάκια σου, στο αυτί σου ψιθυρίζει!
Όλα καλά, κυρ Ντόναλντ Τραμπ, Βούδα πεφωτισμένε,
σε τρέλαναν οι νάρκισσοι και τα λεφτά, καημένε!
Κάνε τον Πούτιν αδερφό και κολλητό σου φίλο,
χωρίστε κατά βούληση, της Έριδος το Μήλο!
Βάλ’ τον πρωτοπαλίκαρο, στη διεθνή σκακιέρα,
με τον απώτερο σκοπό, στην Κίνα για φοβέρα!
Οι ψηφοφόροι σου γελούν, που τα ’πες και τα κάνεις,
μα ώσπου να βγει η θητεία σου, εμάς θα μας τρελάνεις!
Και αυτοστέψου, πρόεδρε, βασιλεύς των βασιλέων,
όπως έκαναν κάποτε, Μποκάσσα, Ναπολέων!
Αυτά και σε βαρέθηκα, να γράφω όλο για σένα,
μα κάθε μέρα Ντόναλντ Τραμ…έχεις πολλά χεσμένα!
