γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
«… Θα δημιουργήσουμε ένα σχολείο λοιπόν που τα παιδιά των στρατιωτικών που έχουν αυτισμό, θα υποστηρίζονται. Και η δική τους δυνατότητα, ποια είναι; Είναι να μπορούν να βλέπουν φωτογραφίες και να ξεχωρίζουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους…
Στην τεχνητή νοημοσύνη χρειάζεσαι αυτό που λέγεται big data. Τα συστήματα μας με ΑΙ, χρειάζονται εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες στόχων, τα οποία θα πρέπει να απομονώσουν και θα χρειαστεί να δει το drone μας το στόχο και να του ρίξει. Οι καλύτεροι που μπορούν να δουν τις μικρές διαφορές και να τις σημειώσουν ώστε να διδαχθεί ο αλγόριθμος της Τεχνητής Νοημοσύνης είναι τα παιδιά με αυτισμό. Και το Ισραήλ έχει ειδικές μονάδες γι’ αυτό. Εμείς λοιπόν θα παίρνουμε τα παιδιά με αυτισμό των αξιωματικών θα τα εκπαιδεύουμε και θα τους βρίσκουμε δουλειά…» !!!
Είναι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας, ο Νίκος Δένδιας, που, αναπτύσσοντας την νέα δομή των ενόπλων δυνάμεων στο Ροταριανό όμιλο Αθηνών, μπήκε, λες, στα χωράφια του υπουργού παιδείας με τα «θα δημιουργήσουμε ένα σχολείο» και «θα τα εκπαιδεύουμε και θα τους βρίσκουμε δουλειά». Εκπαιδευτική λογική, θα έλεγε κανείς, που είναι εντελώς αντίθετη με τα όσα συμβαίνουν εδώ και χρόνια στο χώρο της δημόσιας παιδείας όπου υποβαθμίζονται όλες οι βαθμίδες και απαξιώνεται η εκπαιδευτική διαδικασία προκειμένου να ιδιωτικοποιηθούν.
Επομένως μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει που ίσως να μη διακρίνεται καθαρά με μία πρώτη ματιά την οποία αποπροσανατολίζουν τα «ανθρώπινα δικαιώματα» που προβάλλει ο υπουργός εθνικής άμυνας της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης των οικονομικών δολοφόνων του κ. Μητσοτάκη(!)
Πράγματι, με μία πιο προσεκτική ματιά αντιλαμβάνεσαι πως πρόκειται για στρατιωτική εκπαίδευση μόνο για παιδιά των στρατιωτικών και μάλιστα μόνο για παιδιά με αυτισμό. Και αναρωτιέται εύλογα κανείς: Γιατί μόνο για τα παιδιά με αυτισμό των στρατιωτικών και όχι για παιδιά με αυτισμό των πολιτών; Τι το διαφορετικό, τι το ιδιαίτερο έχουν αυτά τα παιδιά;
Η ιδιαιτερότητα μάλλον βρίσκεται στο ότι τα παιδιά για τα οποία η κυβέρνηση και οι ένοπλες δυνάμεις θα εξασφαλίσουν την μόρφωση τους και την επαγγελματική τους αποκατάσταση είναι παιδιά στρατιωτικών – πράγμα που σημαίνει πως η κυβέρνηση των νεοφιλελεύθερων ναζί του κ. Μητσοτάκη (!) στρατιωτικοποιεί τα παιδιά των στρατιωτικών θεωρώντας ότι έχει εξασφαλισμένη την συναίνεση τους.
Εδώ που τα λέμε, μεταξύ μας, μοιάζει με τελεσίγραφο «αναντίλεκτο» και «εντέλλεσθε» μαζί – εντολές που χρησιμοποιούν τελευταία οι φιρερίσκοι που ξεπηδούν από τις δομές της Δημόσιας διοίκησης μαζικά. Εδώ δεν θα χρησιμοποιηθούν όροι όπως «ναζιστικός ρατσισμός» και «φυλετική ευγονική» αλλά όρος ενός ναζί νομικού: «βιονομικός σχεδιασμός» για να σημειωθεί ότι βρισκόμαστε, πιθανότατα, μπροστά στην ενεργοποίηση ενός σχεδίου με το οποίο ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ν. Δένδιας – που έχει ζηλέψει τον Χίτλερ και τα Waffen– SS – θα εμπλουτίσει την νέα δομή των ενόπλων δυνάμεων με τους λεγόμενους κυβερνητικούς οργανισμούς».
Δεν γίνεται, βέβαια να μην αναδειχθεί η ομοιότητα με την διαλογή των αυτιστικών παιδιών σε εκμεταλλεύσιμα και μη εκμεταλλεύσιμα που εφαρμόζει ο αυστριακός παιδίατρος Χανς Άσπεργκερ στέλνοντας «τα μη εκμεταλλεύσιμα» στην λειτουργία «Τ – 4», στο πρόγραμμα δηλαδή, ευθανασίας στο πλαίσιο της ναζιστικής ευγονικής για την καθαρότητα της «νορδικής» άριας φυλής – «λειτουργία» που ξεκίνησε πολύ πριν την έναρξη του Β΄Π.Π. και με πάνω από 80.000 θύματα έως τον Αύγουστο του 1941 που την σταμάτησε ο ίδιος ο Χίτλερ για να ξεκινήσει την «τελική λύση».
Έχει σημασία να τονιστεί η επιδεικτική αναφορά του υπουργού Άμυνας στα ανθρώπινα δικαιώματα που έρχεται να δέσει ως συνέχεια των όσων σχολιάσαμε περί της υιοθέτησης αφομοίωσης του κινήματος των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» από τις νεοφιλελεύθερες κυβέρνησης (βλ: Τα ανθρώπινα δικαιώματα της αγοράς και «νεοναζιστικός δικαιωματισμός»).
Ο Κώστας Δουζίνας στο περίφημο βιβλίο του «ριζοσπαστική πολιτική και νομική φιλοσοφία» εξετάζοντας το «ανθρώπινο» των δικαιωμάτων εκτιμά ότι «…στη δεκαετία του 1990 όταν πια η αρχή της ουδετερότητας είχε διαρραγεί, είχε ανοίξει ο δρόμος για αυτούς που θα συνηγορούσαν υπέρ των δυτικών στρατιωτικών επεμβάσεων για ανθρωπιστικούς λόγους…» Κάπως έτσι νομιμοποιήθηκε όρος «στρατιωτικός ανθρωπισμός» στο όνομα του οποίου επιτέθηκε το ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία.
«…Όπως υποστηρίζει ο Ντέιβιντ Κέννεντυ, διακεκριμένος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Χάρβαρντ, ο σύγχρονος ανθρωπισμός δεν είναι πλέον η κραυγή της διαφωνίας, των εκστρατειών και των διαμαρτυριών, αλλά ένα κοινό λεξιλόγιο που συνδέει την κυβέρνηση, το στρατό και τους πάλαι ποτέ ριζοσπάστες και ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων…
… Οι ανθρωπιστές που αντιμετωπίζουν την χρήση βίας σε στενή συνεργασία με το στρατό αποτελούν κατ’ εξοχήν παράδειγμα. Ο στρατός έχει αποποιηθεί την αποκλειστικότητα του στην εξουσία και ριζοσπάστες την παραδοσιακή τους τάση προς τον ειρηνισμό, προκειμένου να μπορούν να συμμετέχουν πλήρως στην χάραξη στρατιωτικών πολιτικών και στην διακυβέρνηση μετά τις συγκρούσεις. Οι δικηγόροι των Ανθρωπιστικών Οργανώσεων υποτίθεται ότι έχει οδηγήσει το στρατό στην «βέλτιστη δράση» κι έχει «εκπολιτίσει τον πόλεμο»
… Μετά την επίσκεψή του σε ένα αεροπλανοφόρο, ο Ντέιβιντ Κέννεντυ καταλήγει ότι οι κανόνες του ανθρωπισμού έχουν αφομοιωθεί υπό τις διαδικασίες του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ».
Ο στρατός είναι «το μεγαλύτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως και το λεξιλόγιο του ανθρωπισμού πουθενά δεν είναι τόσο αποτελεσματικό όσο πάνω από το USS independence»
… Το έργο που έχουν μπροστά τους ιδεολόγοι του πραγματισμού είναι η σταθεροποίηση και η γενίκευση αυτού του εγχειρήματος ώσμωσης των ανθρωπιστών, του στρατού και των πολιτικών, και η μετατροπή του σε παγκόσμια ιδεολογία.
«… Πρέπει να προωθήσουμε την χρήση αυτού του λεξιλογίου από τον πληθυσμό ή να ενισχύσουμε την αποδοχή του ρόλου των επαγγελματιών ανθρωπιστών ως φωνή της οικουμενικής ηθικής… η αρμονική σύγκλιση του στρατού με την ανθρωπιστική ευαισθησία θα επιτευχθεί μόνο όταν το ανθρωπιστικό λεξιλόγιο θα έχει γίνει η κυρίαρχη παγκόσμια ιδεολογία της νομιμότητας…» γράφει ο Ντέιβιντ την Κέννεντυ στο «the dark side of virtue» (η σκοτεινή πλευρά της ηθικής) 2004.
Πρόκειται για μία εκπληκτική αξίωση (συνεχίζει ο κ.Δ) ο σκοπός του φυσικού δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ανθρωπισμού ήταν από την απαρχή τους η αντίσταση στην δημόσια και την ιδιωτική κυριαρχία και καταπίεση…
Οι κυβερνήσεις ήταν ο εχθρός για την αντιμετώπιση του οποίου επινοήθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα…
… Ο ισχυρισμός (του υπουργού εθνικής άμυνας της κυβέρνησης των νεοφιλελεύθερων οικονομικών δολοφόνων του κ. Μητσοτάκη (!) και του, ναζιστικού τύπου, «επιτελικού κράτους») ότι σήμερα τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι το κύριο όπλο για την δημιουργία κυβερνητικής νομιμότητας, είναι σα να βάζουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα…» Ακόμη και οι δάσκαλοι μας, η σιωνιστική κυβέρνηση του ναζί Νετανιάχου και ηγεσία της IDF που καταζητούνται ως εγκληματίες πολέμου από το διεθνές ποινικό δικαστήριο, ακόμη και αυτή τη γενοκτονική εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης από το λαό της την έχουν εντάξει στις ανθρωπιστικές επεμβάσεις υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πανεπιστημίων που τους στερούν η Χαμάς και άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις.
