γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
“...Ο αγιασμός, σήμερα, στα σχολεία δεν μπορεί να εγγυηθεί μια ευλογημένη χρονιά. Δεν φτάνει το αγίασμα. Ούτε τα λόγια του παπά...”, γράφει η Άννα Ανδριτσάκη (“ΕφΣυν” 11/9) σουρεαλίζοντας ασύστολα υπό την επιρροή μιας αμερικανιάς στην προσπάθειά της ν' αναδείξει “...Το μεγάλο κύμα των συγχωνεύσεων στα σχολεία της χώρας (που) έχει ξεκινήσει μετρώντας περίπου 1.600 μονάδες ανά την επικράτεια και συνεχίζεται χωρίς καμία εγγύηση για το μέλλον...”, τ' αποτελέσματα δηλαδή του “εξορθολογισμού” που επιχειρεί ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης(!) στοχεύοντας σε μια αναγκαστική φυγή μαθητών από τη δημόσια προς την ιδιωτική εκπαίδευση ως πελάτες πλέον.
“...Η κυβέρνηση από την άλλη, εφαρμόζει τις γνωστές τακτικές της. Δεν δίνει λογαριασμό, ζητάει τα ρέστα, απειλεί, μοιράζει ασυστόλως ψέματα και εμπαίζει ξεδιάντροπα...”, συνεχίζει η Α.Α αποφεύγοντας να ονομάσει με πολιτικούς όρους τις “γνωστές τακτικές” της κυβέρνησης που τις περιορίζει σε τακτικές απέναντι στη συνδικαλιστική κινητοποίηση των εκπαιδευτικών.
“...Φασαρία χωρίς υπόσταση...”!!! τη χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός της χώρας στη ΔΕΘ.
Πάλι καλά, θα έλεγε κάποιος, που δεν επανέλαβε την πολιτική θέση που χρησιμοποίησε σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου για τον ενταφιασμό της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ): “...Είναι καλύτερα να εργάζεται κάποιος παρά να είναι άνεργος...”!!! -θέση που δείχνει τον εργατοπατερίστικο συνδικαλισμό που εγκαθιδρύθηκε κατά τη μεταπολίτευση απ' όλα τα κόμματα που διαθέτουν συνδικαλιστικές παρατάξεις και τις χρησιμοποιούν ως ιμάντες μεταβίβασης των εργατικών πολιτικών τους προς τους εργαζόμενους καθοδηγώντας τους να φωνάζουν το σύνθημα: “Θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία”!!! -αυτού πατάει και ο Μητσοτάκης(!): στους ήδη “εκπαιδευμένους” εργαζόμενους και μη.
Αδιαμφισβήτητο στοιχείο η “Εκπαίδευση με μια ματιά”, για το 2024. είναι η “ειδική” έκθεση του ΟΟΣΑ που δόθηκε στη δημοσιότητα μόλις στις 10/9 που αποκαλύπτει τη τρομακτική γύμνια της “επένδυσης” που κάνει η Ελλάδα στην εκπαίδευση. Η χώρα μας είναι η τελευταία μεταξύ των 38 του οργανισμού σε δημόσιες εκπαιδευτικές δαπάνες.
Μόλις το 6,1% από το σύνολο των δημόσιων δαπανών πάει στην εκπαίδευση, όταν ο μέσος όρος στον οργανισμό είναι 10% και στη Κόστα Ρίκα, την Ισλανδία ή την Εσθονία είναι πάνω από 15%...” (“Η ΕΠΟΧΗ” 11/9).
Και εδώ, στη θέση της εύλογης ερώτησης: “προς τι όλα αυτά”, επανέρχεται γι' ακόμη μία φορά το λυτρωτικό “πάλι καλά” που ο αγιασμός και τα λόγια του παπά περιέσωσαν μια, έστω και, κολοβή ευλογημένη χρονιά.
Τι να πουν -που δεν μπορούν πλέον να πουν τίποτα- και οι μαθητές που τους εγκατέλειψε εντελώς ο θεός τους και αντί να “σαρδελοποιούνται” σε αίθουσες σχολείων κατέληξαν σε ομαδικούς τάφους.
“...Χτες για παράδειγμα -γράφει ο Γ. Τσιάρας στην “ΕφΣυν” 10/9- ήταν η μέρα που, υπό κανονικές συνθήκες, 630.000 μικροί Παλαιστίνιοι “τρομοκράτες” της Γάζας θα πήγαιναν στο σχολείο, αν βέβαια το σιωνιστικό καθεστώς δεν βομβάρδιζε καθημερινά τα σχολεία τους και δεν δολοφονούσε μαζικά τους δασκάλους τους και τους συμμαθητές τους.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Παλαιστινιακού Υπουργείου Παιδείας, η έναρξη του εκπαιδευτικού έτους αναβάλλεται, καθώς περισσότερα από 11.500 παιδιά σχολικής ηλικίας και τουλάχιστον 750 εκπαιδευτικοί και άλλοι εργαζόμενοι στα σχολεία έχουν χάσει τη ζωή τους από τον περασμένο Οκτώβριο και δεκάδες χιλιάδες άλλα είτε έχουν τραυματιστεί σοβαρά, είτε έχουν υποστεί τρομερά ψυχολογικά τραύματα από τις θηριωδίες που παρακολουθούν καθημερινά...
Ταυτόχρονα, οι Ισραηλινοί κατακτητές στοχοποιούν συστηματικά τα σχολικά κτίρια αλλά και τα κτίρια που στεγάζουν τις διοικητικές υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, με αποτέλεσμα το 92% των εκπαιδευτικών εγκαταστάσεων να έχουν καταστραφεί μερικώς ή ολοσχερώς, ενώ τον τελευταίο μήνα βομβαρδίστηκαν 16 σχολικά κτίρια, τα περισσότερα εκ των οποίων ανήκουν στον ΟΗΕ...”.
Σε αυτή την “περίπτωση” τη θέση της εύλογης ερώτησης “προς τι όλα αυτά” δεν μπορεί να πάρει το λυτρωτικό “παλί καλά” που ...δεν υπάρχουν χειρότερα.
Η περιγραφή αληθειοφόρων συμβάντων από ανθρώπους που δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει για αντισημιτισμό είναι η μοναδική απάντηση.
Το αντισιωνιστικό άρθρο του Ισραηλινού Ιστορικού Πολιτικού Ερπιστήμονα και Καθηγητή του Πανεπιστημίου Έξετερ, Ιλάν Παππέ που δημοσιεύτηκε στις 21/6 στο περιοδικό New Left Review και αναδημοσίευσε η “ΕΠΟΧΗ” 7/9 είναι μία τέτοια απάντηση:
“...Επί του παρόντος, η ισραηλινή εβραϊκή κοινωνία αποτελείται από 2 αντίπαλα στρατόπεδα που δεν μπορούν να βρουν κάποιο κοινό έδαφος συνεννόησης. Ο διχασμός πηγάζει από την αντινομία της ταύτισης του εβραϊσμού με τον εθνικισμό...
Το ένα στρατόπεδο μπορεί να χαρακτηριστεί ως το “κράτος του Ισραήλ”. Περιλαμβάνει τους πιο κοσμικούς, φιλελεύθερους και κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά, μεσοαστούς ευρωπαίους εβραίους και τους απογόνους τους, οι οποίοι συνέβαλαν στην ίδρυση του κράτους το 1948 και διατήρησαν την ηγεμονία σ' αυτό μέχρι το τέλος του περασμένου αιώνα.
Ας μη γελιόμαστε, η υπεράσπιση των “φιλελεύθερων δημοκρατικών αξιών” δεν επηρεάζει τη δέσμευσή τους στο καθεστώς απαρτχάιντ που έχει επιβληθεί, με διάφορους τρόπους, σε όλους τους Παλαιστίνιους που ζουν μεταξύ του ποταμού Ιορδάνη και της Μεσογείου.
Η βασική επιθυμία αυτού του στρατοπέδου είναι οι εβραίοι πολίτες να ζουν σε μια δημοκρατική και πλουραλιστική κοινωνία από την οποία αποκλείονται οι Άραβες.
Το άλλο στρατόπεδο είναι το “κράτος της Ιουδαίας” το οποίο δημιουργήθηκε από τους εποίκους της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης... Η επιρροή του στα ανώτερα κλιμάκια του ισραηλινού στρατού και των υπηρεσιών ασφαλείας αυξάνεται με εκθετικό ρυθμό. Το “κράτος της Ιουδαίας” επιδιώκει τη μετατροπή του Ισραήλ σε μια θεοκρατική πολιτεία που θα εκτείνεται στο σύνολο των εδαφών της ιστορικής Παλαιστίνης.
Για να το πετύχει αυτό είναι αποφασισμένο να μειώσει τον αριθμό των Παλαιστινίων στο ελάχιστο δυνατό...”.
Βγάζει μάτι ο αποκρουστικός “κοινός παρονομαστής” του “κράτους του Ισραήλ” με το “κράτος της Ιουδαίας” τα σύνορα του οποίου είναι το σύνολο των εδαφών της ιστορικής Παλαιστίνης χωρίς, όμως, ίχνος Παλαιστινίου.
Αυτός είναι και ο λόγος που η σιωνιστική κυβέρνηση του Νετανιάχου αντιμετωπίζει το ίδιο ακριβώς πρόβλημα που αντιμετώπισε και ο Χίτλερ: όταν η πρακτική εφαρμογή της “εκδίωξης” ήρθε και μπούκωσε τρώγοντας πολύτιμο χρόνο διέταξε την εφαρμογή της “τελικής λύσης” διαθέτοντας ασφαλώς την εμπειρία της ρατσιστικής ευγονικής που πριν τη ναζιστική Γερμανία είχαν εφαρμόσει πολιτείες των ΗΠΑ και η Σουηδία.
Έτσι και ο Νετανιάχου, εφόσον ο Αλ Σίσι απέκλεισε την Αίγυπτο ως τόπο υποδοχής του Παλαιστινιακού λαού, η μοναδική λύση είναι η γενοκτονική εξόντωσή του με πυρομαχικά μαζικής εξόντωσης που προμηθεύουν οι ΗΠΑ και η Ε.Ε συνεχίζοντας, βέβαια, τις συνομιλίες για την επίτευξη της ειρήνης στη Γάζα δίνοντας έτσι την ευκαιρία να στρουθοκαμηλίζουν οι νεοφιλελεύθεροι ναζί που κυβερνούν τους λαούς σχεδόν παντού στη Γη... ευλογημένοι, όπως είναι, από τους θεούς τους.
