Έρχεται και στην Καβάλα η έκθεση «Παλίμψηστα Λάβαρα»** του γνωστού εικαστικού Αστέριου Γκέκα. Η έκθεση θα φιλοξενηθεί στο φουαγιέ του θεάτρου «Αντιγόνη Βαλάκου» (πρώην «Παλλάς») από τις 2 Φεβρουαρίου, οπότε και προγραμματίστηκαν τα εγκαίνια και για 2 ολόκληρους μήνες. Η φιλοξενία της έκθεσης αποτελεί πρωτοβουλία του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας. 

 

Ο καλλιτέχνης αναφέρει χαρακτηριστικά σε σημείωμά του: «Καβάλα μάνα του καπνού, Καβάλα κόρη του γυαλού, Καβάλα αδελφή του καϋμού… Λάβαρα Παλίμψηστα της κοινής μας μνήμης τον Φεβρουάριο και τον Μάρτη. 

Η Θάλασσα, ο καπνός, ο καημός, η μνήμη, οι φίλοι, η Αντιγόνη Βαλάκου, οι εργάτες του πολιτισμού, το ταξίδι. Μια δεύτερη ενότητα Παλιμψήστων ολοκληρώνεται για την έκθεση στην Καβάλα στο φουαγιέ του θεάτρου Αντιγόνη Βαλάκου».

 

Τα «παλίμψηστα» του Αστέριου Γκέκα είναι έργα γλυπτικής και ζωγραφικής τα οποία παρουσιάζονται στις εκθέσεις πάνω σε υποστηρικτικά μέταλλα για να δημιουργήσουν μια παράλληλη εικαστική ενότητα που να παραπέμπει στα λάβαρα. 

 

Ποιος είναι ο Αστέριος Γκέκας 

Ο Αστέριος Γκέκας έχει μια μακρά και… πολύχρωμη εικαστική διαδρομή που μετρά ήδη 3 δεκαετίες. Είχε μαθητεύσει στο γλύπτη Νίκο Μιχελιδάκη κι έχει πραγματοποιήσει έως σήμερα περί τις 80 ατομικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Στις τελευταίες του εργασίες συμπεριλαμβάνονται το "Θυμήσου Σώμα" του Καφάβη στο μουσείο Λουτρό των Άερηδων στην Αθήνα, "Shoes" στην γκαλερί The Office στην Κύπρο, "Ζωγραφιές και Χαράξεις για τα τραγούδια του Μάνου Ελευθερίου" στον Πολυχώρο Μεταίχμιο, "Καφέ Γκρέκο" στη γκαλερί Theorema στις Βρυξέλλες, "Last bride" στην γκαλερί Artos Art Foundation στη Λευκωσία, "A Foot" στη γκαλερί Bootschaft στο Ντίσελντορφ  και η έκθεση στο American College of Thessaloniki με αφιέρωμα στην Έμιλυ Ντίκινσον.

 

Τι σημαίνει "παλίμψηστα"

**Με τον όρο παλίμψηστο περιγράφονται αρχαία κείμενα σε πάπυρους και περγαμηνές ή ζωγραφικοί πίνακες που επικαλύφθηκαν με άλλο κείμενο ή εικόνα σε μεταγενέστερη εποχή για να χρησιμοποιηθούν ξανά ως βάση για τη δημιουργία νεότερων έργων. Η σύγχρονη τεχνολογία μας δίνει πλέον τη δυνατότητα, μέσω των ακτίνων Χ και της φωτογράφησης σε διάφορα μήκη κύματος φωτός, να διαβάζουμε το αρχικό κείμενο που υπήρχε στον πάπυρο

 

Η χρήση περγαμηνών για τη δημουργία παλίμψηστων, παρουσίασε μεγάλη έξαρση τον 7ο και στις αρχές του 8ου αιώνα, και ο μεγαλύτερος όγκος τους προέρχεται από τα ιρλανδικά μοναστικά ιδρύματα του Luxeuil και του Bobbio. Όσα κείμενα χάθηκαν (χριστιανικά, "αιρετικά", αρχαία κλασικά) δεν έπεσαν θύματα κάποιου διωγμού, κυρίως όσον αφορά στους "ειδωλολάτρες" συγγραφείς, αλλά συνέβη αυτό λόγω του μειωμένου αναγνωστικού ενδιαφέροντος των εν λόγω κειμένων, σε μια εποχή που η περγαμηνή ήταν υλικό εξαιρετικά πολύτιμο. Για τους κλασικούς συγγραφείς, η ζημιά ήταν σημαντική: στα παλίμψηστα που σώζονται, φαίνεται να έχουν σβηστεί έργα του Πλαύτου, του Τερεντίου, του Κικέρωνα, του Πλινίου κ.ά.

 

Το φαινόμενο αυτό του 7ου και 8ου αιώνα, είχε ανάλογες επιπτώσεις στην αρχαία γραμματεία, με την εποχή του αττικισμού και της δεύτερης σοφιστικής, όπου μεγάλος αριθμός κλασικών έργων έπεσε θύμα του γενικότερου πνεύματος του 2ου και 3ου αιώνα.