Η Γεωργία Αριστοδήμου αφηγείται στο Short Stories εμπειρίες από τις αρχαιολογικές της περιηγήσεις σε προϊστορικές θέσεις της Θάσου, την περίοδο πριν την κερδίσει η Ρωμαϊκή Αρχαιολογία.

 

Πριν ακολουθήσω τους δρόμους των Ρωμαίων είχα παρακολουθήσει σχεδόν όλα τα προϊστορικά μαθήματα που προσφέρονταν στη σχολή. Προϊστορικοί πολιτισμοί της Μεσογείου και της Βαλκανικής, μοτίβα κατοίκησης, μοντέλα οικονομίας, επικοινωνίες, λατρείες. 

 

Όλα μεγάλες αγάπες. Και κάπως έτσι –ή μπορεί και γι’ αυτό– η μοίρα με έφερε στη Θάσο, σε μια εξαιρετική στιγμή της. Όταν ετοιμαζόταν η Νέα Έκθεση του Αρχαιολογικού Μουσείου του νησιού.

 

Χρωστώ σίγουρα πολλά στον Στρατή Παπαδόπουλο. Αν μη τι άλλο για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε όταν στήναμε μαζί την έκθεση της προϊστορικής συλλογής του μουσείου. 

 

Για τις πρωτοβουλίες που με ωθούσε να πάρω και για κάθε ενθαρρυντικό του λόγο. Αλλά κυρίως του χρωστώ τις ανασκαφές, τις αξέχαστες περιηγήσεις, τις επιφανειακές έρευνες, το κυνήγι βραχογραφιών στις προϊστορικές θέσεις της Θάσου.

 

Έχω σκαρφαλώσει σε βουνοκορφές με εξωτικά ονόματα. Τον Αϊ-Λια, τον Μπάμπουρα, την Κουκουδιά, την Πόπινας Μάντρα. Βουνοκορφές που κοιτούν αγέρωχες τη θάλασσα από ψηλά, με τα απομεινάρια των προσωρινών ή μόνιμων αγροτικών τους εγκαταστάσεων.

 

Έχω ψάξει για βραχογραφίες, αυτά τα μαγικά απομεινάρια της συνομιλίας των προϊστορικών ανθρώπων με το άπειρο. Τις έχω χρωματίσει με κάρβουνο για να αποτυπωθούν στο σχέδιο και στη φωτογραφία, παλεύοντας με τον άνεμο που έριχνε και τη σκάλα και τον φωτογράφο.

 

Έχω ανέβει στο ανεμοδαρμένο Καστρί, τη θέση θησαυρό που έσκαψε η μεγάλη Χάιδω Κουκούλη, αναζητώντας ό,τι είχε απομείνει από τον περίφημο λιθόκτιστο οικισμό που αναπτύχθηκε εκεί από την Εποχή του Χαλκού έως και την Εποχή του Σιδήρου.

 

Δεν ξέρω αν μεταφέρεται το δέος της νεαρής τότε αρχαιολόγου. Από τη μια για εκείνη την κοινότητα η οποία δάμασε ένα σχεδόν αφιλόξενο μέρος που το χτυπούσε ο άνεμος από παντού και από την άλλη για τις ικανότητες αυτής της σπουδαίας αρχαιολόγου της Μακεδονίας, της μεγάλης δασκάλας όλων μας, που ανέσκαψε τη συγκεκριμένη αρχαιολογική θέση.

 

Μαθήτευσα με τη σειρά μου στις προϊστορικές θέσεις της Θάσου.

 

Και κυρίως στο μεγάλο σχολείο, τη μοναδική Σκάλα Σωτήρος, τη χτισμένη με την τεχνική του ψαροκόκαλου και τα menhir της. Και σαν να μην έφταναν όλα τούτα, έχω να θυμάμαι και μια κατάβαση στα έγκατα της γης, στο αρχαίο ορυχείο χρυσού, με οδηγούς δυο σπουδαίες μορφές της γαλλικής θασιακής ομάδας, τον Arthur Muller και τον Tony Kozelj.

 

Μεγάλο σχολείο η Θάσος. Δεν ήταν μόνο οι γνώσεις που κέρδισα μελετώντας κεραμική, ειδώλια, εργαλεία, οικιστική, λατρείες των προϊστορικών χρόνων ή η τύχη να περπατήσω στις σπουδαίες προϊστορικές θέσεις του νησιού. 

 

Ήταν κυρίως η  χαρά να είμαι μέλος μιας ομάδας γεμάτης από αγάπη για τη Θάσο, για τις ωραίες ιδέες, για την καλή συνεργασία, για την αρχαιολογία.

 

Με ώρες πολλές γεμάτες διάβασμα, γνώσεις, δημιουργία, χωρίς να κοιτάς το ρολόι, δίπλα σε ανθρώπους ωραίους και ταλαντούχους, που κάποιοι από αυτούς έγιναν και έμειναν φίλοι ζωής.

 

Αυτά για τώρα. Άλλη φορά θα σας διηγηθώ τις ημέρες και τα έργα μου στις αποθήκες και τις προθήκες του μουσείου. Και μπορεί να σας πω για και μια σειρά γυναικείων πολοφόρων ειδωλίων με το όνομα «Γεωργία», που βρίσκονται σε κάποια συρτάρια στις αποθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θάσου.

 

*Η Γεωργία Αριστοδήμου είναι ερευνήτρια της Ρωμαϊκής Αρχαιολογίας. Διδάσκει θέματα Ρωμαϊκής Αρχαιολογίας στα μεταπτυχιακά προγράμματα της Σχολής Ανθρωπιστικών, Κοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος

 

*Φωτογράφιση βραχογραφιών στον προϊστορικό οικισμό Καστρίου Θάσου, τον Σεπτέμβριο του 2004. Ο αρχαιολόγος Στρατής Παπαδόπουλος (αριστερά) και η Γεωργία Αριστοδήμου (δεξιά) που με τρεις εργάτες κρατούν τη σκάλα, πάνω στην οποία βρίσκεται ο φωτογράφος Θόδωρος Παπαδόπουλος

 

πηγή: shortstories.gr

κεντρική φωτογραφία από το προσωπικό αρχείο της Γεωργίας Αριστοδήμου.