γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
«…Το παγκόσμιο συμφέρον διαπερνά το μεμονωμένο συμφέρον των κρατών…», δήλωσε ως γνωστόν ο κ. Μητσοτάκης (!) λαμβάνοντας του Global Citizen Awards από το Atlantic Council του ΝΑΤΟ των ΗΠΑ – σημείο αναφοράς των όσων είπε στη συνέχεια: «…Πιστεύω ότι…μπορεί να είναι κανείς…πραγματικός πατριώτης – α λα Τζώρτζια Μελόνι – ενισχύοντας τη στρατιωτική αμυντική ικανότητα της χώρας, αλλά μπορεί να είναι κοινωνικά φιλελεύθερος…που με διάφορες παροχές μειώνει τις ανισότητες – «τις ανισότητες ως τη φυσική κατάσταση του ανθρώπου – ….».
Το στοιχείο του «πραγματικού πατριώτη» με αυτό του «κοινωνικά φιλελεύθερου» - όπου το κοινωνικό αναιρεί το φιλελεύθερο εφόσον η φιλελεύθερη αγορά είναι αδύνατον να συνυπάρξει με τη δημοκρατία ενός κράτους δικαίου – συνδυάζονται με το «παγκόσμιο συμφέρον» σύμφωνα με τον κ. Μητσοτάκη (!) σε «…αυτό που αποκαλώ «νέα τριγωνοποίηση» …που αποκαθιστά τη θεμελιώδη εμπιστοσύνη στην πολιτική». Και ποια ακριβώς είναι αυτή η «πολιτική»; Είναι η στρατιωτικοποίηση της οικονομίας ως το «παγκόσμιο συμφέρον». Πως συμβαίνει στην πράξη αυτή η «νέα τριγωνοποίηση»; Ιδού: «…Η καταστροφή, ευκαιρία να δούμε την ανάπτυξη του Έβρου διαφορετικά…» είπε ο πρωθυπουργός στην Ορεστιάδα με το «καταστροφή» να μην περιορίζεται στον Έβρο αλλά «…Μιλάω για τα μεγάλα γιατί…η χώρα μας πρέπει να παίξει έξυπνα τα γεωπολιτικά της χαρτιά…».
Δηλαδή; «Κάποια στιγμή ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τελειώσει και αρχίσει η ανοικοδόμηση στην Ουκρανία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Οδυσσός απέχει από τον Έβρο λιγότερο από 1.000 χιλιόμετρα και στη νέα αυτή προσπάθεια ανοικοδόμησης της Ουκρανίας, η Ελλάδα δια του Έβρου μπορεί να παίξει έναν καθοριστικό ρόλο…». Τι όμως, είναι αυτά τα «γεωπολιτικά χαρτιά»; Είναι γεωοικονομικό μια και ο πόλεμος, πλέον, είναι η συνέχιση της οικονομίας με άλλα μέσα.
Στον ιστότοπο του Atlantic Council διαβάζουμε: «…Στην διασταύρωση των Οικονομικών και της Εξωτερικής Πολιτικής το «Geo Economics Center» είναι ένας μεταφραστικός κόμβος με στόχο να βοηθήσει στη διαμόρφωση ενός καλύτερου παγκόσμιου οικονομικού μέλλοντος…» (Είναι το παγκόσμιο συμφέρον του Μητσοτάκη). Σε αυτόν τον «κόμβο» υπάρχει ένα άρθρο κάποιου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ο οποίος «…Είναι πρώην επαγγελματίας Young Global στο κέντρο Γεωοικονομίας του Ατλαντικού Συμβουλίου» με ημερομηνία 20/4/2024 και τίτλο: «χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Έκρηξης». Ο Young Global Κωνσταντίνος Μητσοτάκης «αποκαλύπτει» τις πηγές χρηματοδότησης:
«…Η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022 υπενθύμισε στην Ευρώπη τις διαρκώς παρούσες απειλές για την ασφάλειά της και ώθησε την άμυνα στο προσκήνιο των προτεραιοτήτων της Ε.Ε. Οι κυβερνήσεις αντέδρασαν γρήγορα: το 2021, μόνο 4 κράτη μέλη της Ε.Ε. εκπλήρωσαν το 2% του ΑΕΠ των αμυντικών δαπανών του ΝΑΤΟ. Από τον Ιούλιο του 2024, ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί στο 16. Οι χώρες είναι ξεκάθαρα πρόθυμες να αναδιαμορφώσουν τους προϋπολογισμούς τους για να ενισχύσουν τις αμυντικές δαπάνες.
…Προκειμένου να ζωντανέψει η Ευρωπαϊκή Αμυντική Ένωση, τα θεσμικά όργανα και οι αρχηγοί κρατών της Ε.Ε. πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι οικονομικές και βιομηχανικές πολιτικές μπορούν να οδηγήσουν σε αποτελεσματική αμυντική συνεργασία.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φαίνεται να είναι υπέρ μιας τέτοιας στρατηγικής. Αιχμή του δόρατος αυτής της προσπάθειας είναι η Ευρωπαϊκή Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική (EDIS). Το EDIS στοχεύει να ενισχύσει την αμυντική βιομηχανική ετοιμότητα σε όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. προωθώντας συντονισμένες επενδύσεις, κοινή έρευνα και ανάπτυξη, συγχρονισμένη παραγωγή, συλλογικές προμήθειες και κοινή ιδιοκτησία αμυντικών συστημάτων.
Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Ειρήνης (EPF) μηχανισμός χρηματοδότησης εκτός προϋπολογισμού, χρησιμοποιήθηκε για την επίβλεψη της έγκρισης χρηματοδότησης στρατιωτικού εξοπλισμού για τις Ουκρανικές αμυντικές δυνάμεις…
Η μόχλευση πόρων από τη δεξαμενή κεφαλαίων 550 δις ευρώ της ευρωπαϊκής τράπεζας επενδύσεων (ΕΤΕΠ) μπορεί να αναβαθμίσει σημαντικά την αμυντική ικανότητα και την καινοτομία της Ε.Ε…
…Το διοικητικό συμβούλιο της ΕΤΕΠ ενέκρινε το Σχέδιο Δράσης του Eurogroup για την ασφάλεια και τη άμυνα…
Παρά τη σημασία τους, ωστόσο, οι κοινές προσπάθειες και η αυξημένη χρηματοδότησης της ΕΤΕΠ δεν μπορούν να καλύψουν το προ υπάρχον επενδυτικό κενό στις αμυντικές δυνατότητες της Ευρώπης…
…Ο κοινός δανεισμός… ένα πιο εξελιγμένο μοντέλο που προσαρμόζει τις οικονομικές συνεισφορές σε ένα κοινό επενδυτικό ταμείο ή άλλη δομή χρηματοδότησης με βάση στρατηγικές προτεραιότητες θα μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτές τις ανησυχίες….
Τα υβριδικά μοντέλα υποχρεωτικών και εθελοντικών συνεισφορών, είναι μια άλλη δυνατότητα…
Σε κάθε περίπτωση, θα απαιτηθούν ισχυροί μηχανισμοί διακυβέρνησης για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική χρήση των πόρων και να αποφευχθεί η αλληλοεπικάλυψη με τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ. Η επιτυχία οποιουδήποτε μοντέλου χρηματοδότησης εξαρτάται από σαφείς στρατηγικούς στόχους, ισχυρή εποπτεία και την πολιτική βούληση για υπέρβαση των εθνικών διαφορών για συλλογικά κεφάλαια…
…Η δημιουργία μιας μεγαλύτερης ευρωπαϊκής αμυντικής αγοράς, ο συνδυασμός με την αυξημένη επίσημη χρηματοδότηση μέσω εθνικών κονδυλίων δίνει κίνητρα για υψηλότερη δραστηριότητα…»
Παραφράζοντας κάποιο σημείο του βιβλίου «κερδίζοντας χρόνο: «Η καθυστερημένη κρίση του Δημοκρατικού Καπιταλισμού» του Γερμανού κοινωνιολόγου Βόλφγκανγκ Στρέκ θα προσδιορίσω «Το κράτος προσαρμογής ως ευρωπαϊκό πολυεπίπεδο καθεστώς ως εξής:
Εφόσον στην Ε.Ε. δεν είναι ακόμα δυνατόν, στο όνομα του Οικονομικού Ορθολογισμού να υπάρξει απαλλαγή από τα κατάλοιπα της εθνικής δημοκρατίας, η ενδεδειγμένη μέθοδος είναι η ενσωμάτωση των εθνικών κυβερνήσεων σε ένα μη δημοκρατικό υπερεθνικό καθεστώς – ένα είδος διεθνούς υπέρ – έθνους χωρίς δημοκρατία – και η αποδοχή της ρύθμισης των δραστηριοτήτων τους από αυτές.
Από τη 10ετία του 2000 το ΝΑΤΟ έχει μετατραπεί σε τέτοιο καθεστώς…Αυτή είναι μια ιστορική καινοτομία, σχεδιασμένη ώστε να εξασφαλίσει τη συμμόρφωση των πρώτων κυρίαρχων εθνών – κρατών στις αγορές. Ο σκοπός του όλου οικοδομήματος είναι να αποπολιτικοποιήσει την οικονομία, ενώ ταυτόχρονα θα αποδημοκρατικοποιήσει την πολιτική εντός του πλαισίου της στρατιωτικοποίησης της οικονομίας με άλλα μέσα – και όχι της πολιτικής (Κλαούσεβιτσς).
Υ.Γ. Ο καπιταλισμός βρήκε τρόπο να ξεπεράσει την «πτωτική τάση του ποσοστού του κέρδους» που πρώτος ανακάλυψε και περιέγραψε ο ιστορικός κοινωνιολόγος Καρλ Μαρξ: την καταστροφή.
