γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
“...Επανοπροωθήσεις; Είναι θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα… αντίθετα… η ενεργητική αποτροπή αποτελεί αποστολή την οποία το Λιμενικό πρέπει να επιτελεί...(;)
Δεν είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή να θεωρούμε -και σίγουρα δεν είναι αυτή η πολιτική της κυβέρνησής μας – ότι το Λιμενικό είναι μία “υπηρεσία υποδοχής” παράνομων μεταναστών. Δεν είναι αυτή η δουλειά του…”, άστραψε και βρόντηξε ο κ. Μητσοτάκης(!), σε συνέντευξή του σε ραδιόφωνο, επισημοποιώντας, ουσιαστικά, την πολιτική της κυβέρνησης και την παράκαμψη της Συνθήκης της Γενεύης που υποχρεώνει και τη χώρα μας να δίνει στους πρόσφυγες την πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου, και βέβαια νομιμοποιώντας, πλέον, τις παράνομες επαναπροωθήσεις που αποτελούν το κεντρικό στοιχείο σε αυτή την πολιτική “ενεργητικής αποτροπής” α λα Πύλου όπου έστειλε στον πνιγμό πάνω από 600 μετανάστες.
Δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής η φράση “...το Λιμενικό δεν είναι μία υπηρεσία υποδοχής παράνομων μεταναστών. Δεν είναι αυτή η δουλειά του…”!!!, που δεν είναι τίποτε άλλο από επίθεση στο Λιμενικό ώστε να το επαναφέρει στη ρότα των μαζικών δολοφονικών επαναπροωθήσεων.
Βλέπετε, στις 4/9 -μερικές μέρες πριν τη συνέντευξή του – 106 άνθρωποι, ανάμεσά τους 32 γυναίκες και 37 ανήλικοι, διασώθηκαν από το Λιμενικό στην Τήλο. Είχαν παραμείνει για 30 ώρες σε απόκρημνη περιοχή του νησιού.
Όταν το Λιμενικό αποβίβαζε τους πρόσφυγες προς καταγραφή, η Δήμαρχος της Τήλου Μαρία Καμμά-Αλιφέρη, βρισκόταν μπροστά και επέβλεπε όταν άκουσε μια Ελληνίδα τουρίστρια να φωνάζει: “...Φταίνε οι Λιμενικοί που τους μαζεύουν, να τους πετάξουν στη θάλασσα…”!!!
Η Δήμαρχος της απάντησε, όπως όλοι είδαμε στις “Ειδήσεις”: “...Η Τήλος κυρία μου δεν είναι τόπος για εσάς…”.
Τώρα που οι επαναπροωθήσεις α λα Πύλου “νομιμοποιούνται” και δεν θα έχει να αντιμετωπίσει κάθε φορά τις κατηγορίες του “Γραφείου Θεμελιωδών Δικαιωμάτων” της Frontex, ο κ. Μητσοτάκης(!) δεν μπορεί να αφήσει εκδηλώσεις ανθρωπιάς να του χαλούν το Φυρερλίκι του μέσω του οποίου διεκδικεί στασίδι στους νεοναζιστικούς μηχανισμούς της Ε.Ε.
Εκτός από τους Λιμενικούς που θέλουν να διατηρήσουν την ανθρωπιά τους ο κ. Μητσοτάκης(!) τα έβαλε και με τη Γερμανία λόγω της αντιπροσφυγικής στροφής που πήρε πιεζόμενη, υποτίθεται, από τη δική της εγχώρια Ακροδεξιά: “...Η απάντηση -υποστηρίζει ο πρωθυπουργός -, όμως, δεν μπορεί να είναι η μονομερής κατάργηση του Σένγκεν και το να πετάξουμε το μπαλάκι ουσιαστικά στις χώρες οι οποίες βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης…”.
Τι ακριβώς συμβαίνει; “...Συμβαίνει ο πολιτικός σεισμός μετά τις εκλογές σε Θουρυγγία και Σαξονία, τον οποίο προκάλεσαν τα ποσοστά του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) αλλά και του αριστερού κόμματος Συμμαχία της Ζάρα Βαγκενκνεχτ (BSW)…
Το βασικό ζήτημα των εκλογών πέρα από το ζήτημα της μετανάστευσης είναι η οικονομία και τα αποτελέσματα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ακολούθησε η κυβέρνηση Σολτς που χρεώνεται τη δέσμευσή της να διαθέσει τεράστιους πόρους στη στήριξη της Ουκρανίας.
Την κριτική αυτή που ασκεί το AfD ενστερνίζεται σε ένα βαθμό αλλά από… αριστερή σκοπιά ο άλλος μεγάλος κερδισμένος… το κόμμα Συμμαχία της Ζάρα Βάγκενκνεχτ (BSW).
Τόσο το ένα όσο και το άλλο έχουν μετατρέψει τα κρατίδια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας σε προπύργιο της δύναμής τους.
Κατηγορούνται από την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση με τη λογική της θεωρίας των δύο άκρων, ως φιλοπουτινικά ή ρωσόφιλα και ως “νοσταλγοί της δικτατορίας”.
“Υπάρχουν εξηγήσεις που κυρίως περιοχές της άλλοτε DDR, της Ανατολικής Γερμανίας του υπαρκτού σοσιαλισμού, στρέφονται σε πιστοποιημένα νεοναζιστικά κόμματα και στηρίζουν εγκληματικές θέσεις και προσωπικότητες. Οι πρώην Ανατολικογερμανοί παίρνουν την εκδίκησή τους από τους δυτικούς συμπατριώτες τους που τους αντιμετώπισαν ως παρακατιανούς και μετανάστες στην ίδια τους τη χώρα ανεβαίνοντας στο άρμα της οργής. Η ήττα ζητά μια νίκη και δεν έχει σημασία με ποια πλευρά θα ταχθείς, αρκεί να νικήσεις. Αυτό είναι το δόγμα του απελπισμένου” γράφει ο Κ. Βαξεβάνης (Doc 8/9).
Ποιος ή τι μπορεί να εξηγήσει αυτά που συμβαίνουν στη Γερμανία σήμερα χρησιμοποιώντας λογικές καθεστώτος “ψυχρού πολέμου”;
“Vergangenheitsbewaltigung” (το έγραψα!) είναι η γερμανική, πιο συγκεκριμένα, η Δυτικογερμανική κολυμπήθρα του Σιλωάμ που χρησιμοποιεί σε άρθρο του -πού αλλού – στην “Καθημερινή” (8/9) ο γνωστός μας, πλέον, κ. Ηλίας Ντίνας καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και κάτοχος της Ελβετικής έδρας στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας (δες “Ως ελεγχόμενη αποψίλωση” στη θασιακή 3/9).
Κολυμπήθρα του Σιλωάμ “...που θα μπορούσε να μεταφραστεί -γράφει ο Ντίνας – ως η προσπάθεια της χώρας μετά τον Β’ΠΠ να αναμορφωθεί και εν τέλει να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της… Δεν μπορείς να είσαι Γερμανός χωρίς να αναγνωρίζεις ότι ευθύνεσαι για το μεγαλύτερο έγκλημα στην Ιστορία της Ανθρωπότητας -την κορυφή της βαρβαρότητας…”.
Ο Ντίνας δεν αρκείται στο να κρύψει το γεγονός ότι ποτέ δεν έγινε προσπάθεια, έστω, αποναζιστικοποίησης της Γερμανίας, το αντίθετο μάλιστα, ο Αντενάουερ και οι επόμενες κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν, για την αναδιοργάνωση του κράτους και των επιχειρήσεων, θεωρητικούς και ανώτατους διοικητικούς του ναζιστικού καθεστώτος.
Εξάλλου, όπως γράφει ο Ιστορικός Johann Chapoutot στο “Ελεύθερος να Υπακούς”: “...Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας είναι η αιχμή του δόρατος του “Ελεύθερου Κόσμου” που μάχεται εναντίον του αιώνιου κομμουνιστικού κινδύνου, εκείνου που πολεμούσαν και οι ναζί του Τρίτου Ράιχ…”.
Επιχειρεί, επιπλέον, να διαχωρίσει τους Γερμανούς που συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες τους από τους Γερμανούς που παρέμειναν ασυγχώρητοι.
“...Σ’ αυτό ακριβώς το αφήγημα οι Ανατολικογερμανοί απαντούν με το “count me out”. Την ίδια περίοδο που στη Δυτική Γερμανία αναπτυσσόταν το μοντέλο του θύτη, στην Ανατολική Γερμανία το αφήγημα ήταν ακριβώς το αντίθετο: Εμείς, δηλαδή οι κομμουνιστές, δηλαδή οι Σοβιετικοί, πολεμήσαμε τον ναζισμό. Εμείς κερδίσαμε τους ναζί. Εμείς υποφέραμε από αυτούς…”.
Το “εμείς”, εδώ, για να μην μας τρελάνει εντελώς ο γκεμπελίσκος, είναι σοβιετικοί και όχι γερμανοί ναζί που στήριξαν τον Χίτλερ σε μία ενιαία ναζιστική Γερμανία.
“...Αυτό που βλέπουμε στην Ανατολική Γερμανία -συνεχίζει ο Ντίνας -είναι η Γερμανία χωρίς το φίλτρο της Vergangenheitsbewaltigung δηλαδή χωρίς να ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους στην κολυμπήθρα και, άρα, ασυγχώρητοι, όταν οι χρήστες της κολυμπήθρας -φίλτρου, οι “θύτες”, οι συγχωρεμένοι ναζί στηρίζουν σήμερα με κάθε τρόπο τον σιωνιστή Νετανιάχου να εφαρμόζει τη ναζιστικού τύπου γενοκτονία στη Γάζα όπως στηρίζουν και τον Ζελένσκι με τα “ορφανά των ναζί του Χίτλερ”.
Προς τι ο αναθεωρητισμός; “...Δεν είναι μόνο η άκρα Δεξιά που είναι παραδοσιακή δύναμη στη συγκεκριμένη περιοχή αλλά και η άκρα Αριστερά. Και εδώ κάπου είναι που η ψήφος προς τα δύο άκρα μοιάζει να έχει κοινές αντισυστημικές ρίζες…”!!!
Αλήθεια;! Πώς αλλιώς θα έφθανε σ’ ένα τέτοιο “συμπέρασμα-καθήκον” ο ελεύθερος να υπακούει εάν δεν εξαφάνιζε τις αιτίες της στρατιωτικοποίησης της οικονομίας και της πολιτικής της Γερμανίας, της Ε.Ε αλλά και τους εχθρούς της.
