γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
“...Ξέρουμε καλά ότι πολλοί πολίτες οι οποίοι μας στήριξαν στις εθνικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023 επέλεξαν την αποχή. Δεν επέλεξαν όμως, και το τονίζω αυτό, τη στήριξη της αντιπολίτευσης...”!!! είπε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης(!) στο Υπουργικό Συμβούλιο -με το γνωστό υφάκι α λα Μπενίτο Μουσολίνι που τον διακρίνει.
Είναι τέτοια η έμφαση, και η ένταση, που μας αναγκάζει να ρίξουμε μια ματιά: τι “τονίζει”; ότι δεν επέλεξαν την αντιπολίτευση όλοι αυτοί που επίσης δεν επέλεξαν την κυβέρνηση ενώ, ως γνωστόν, την είχαν επιλέξει τότε που δεν απείχαν από την εκλογική διαδικασία.
Τον ιδιαίτερο τρόπο που σκέφτεται ο πρωθυπουργός τον έχει ήδη αναλύσει και περιγράψει ο μεγάλος Ιταλός Ιστορικός Κάρλο Μ. Τσιπόλα. Στο δοκίμιο-σταθμό “Οι Βασικοί Νόμοι της Ανθρώπινης Ηλιθιότητας”, γράφει: “...Η πιθανότητα να είναι ηλίθιο ένα συγκεκριμένο άτομο είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό αυτού του ατόμου...”.
Είναι ο περίφημος “Δεύτερος Βασικός Νόμος” για τον οποίο ο Τσιπόλα υποστηρίζει: “...Το πιο αξιοσημείωτο γεγονός σχετικά με τη συχνότητα της ηλιθιότητας είναι πως η Φύση επιτυγχάνει να εξισώσει αυτή τη συχνότητα με την πιθανότητα n, τελείως ανεξάρτητα από το μέγεθος της ομάδας.
Συνεπώς ένας παρατηρητής ανακαλύπτει το ίδιο ποσοστό ηλιθίων είτε εξετάζει πολύ μεγάλα σύνολα ανθρώπων είτε έχει να κάνει με πολύ μικρές ομάδες ανθρώπων...
Οι αποδείξεις ότι η μόρφωση είναι ανεξάρτητη της πιθανότητας n προέκυψαν από πειράματα που διεξήχθησαν σε μεγάλο αριθμό Πανεπιστημίων σε ολόκληρο τον κόσμο...
Τόσο κατάπληκτος έμεινα με τα αποτελέσματα, που φρόντισα να επεκτείνω την έρευνά μου σε μια ειδικά επιλεγμένη ομάδα, την πραγματική ελίτ, τους βραβευμένους με Νομπέλ.
Το αποτέλεσμα επιβεβαίωσε την παντοδυναμία της Φύσης: ένα κλάσμα n των κατόχων του βραβείου Νομπέλ είναι ηλίθιοι...”.
Βέβαια, έχει προηγηθεί “...Ο Πρώτος Βασικός Νόμος της Ανθρώπινης Ηλιθιότητας (ο οποίος) υποστηρίζει χωρίς αμφισημίες πως: “πάντα και νομοτελειακά όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν στην κοινωνία”...
Ο Πρώτος Βασικός Νόμος δεν μου επιτρέπει να παραθέσω μια συγκεκριμένη αριθμητική αξία στο ποσοστό των ηλίθιων ατόμων μέσα στο συνολικό πληθυσμό: κάθε αριθμητική προσέγγιση θα αποδεικνυόταν μικρότερη της πραγματικής.
Κατά συνέπεια, στις επόμενες σελίδες, θα συμβολίζω το ποσοστό των ηλίθιων ατόμων μέσα σε έναν πληθυσμό με το γράμμα n...”.
Δεν θα αναφερθώ στον “Τρίτο (και Χρυσό) Βασικό Νόμο” για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν συμφωνεί με το “Βασικό Ένστικτο” της συγκεκριμένης οικογένειας, και των συμπληρωμάτων της, που δεν είναι άλλο από την κρατικοδίαιτη λαιμαργία του Γύπα.
Βασικό Οικογενειακό Ένστικτο που ζυμώθηκε με τη φιλελεύθερη Οικονομία των Αγορών που δεν αναγνωρίζει πολίτες αλλά μόνο homo oeconomicus εντελώς απογυμνωμένους από κάθε τι το κοινωνικό.
“Δεν υπάρχουν κοινωνίες, μόνο άτομα” έλεγε η Θάτσερ θεωρώντας την φιλελεύθερη οικονομία “μέθοδο” για την αλλαγή των συναισθημάτων των ανθρώπων ώστε να τους απανθρωποποιήσει.
“Βασικοί Νόμοι της Ηλιθιότητας” ή “Βασικό Οικογενειακό Ένστικτο”;
Όπως και να 'χει, ο βαθύτατα αντικοινωνικός νεοφιλελεύθερος πολιτικός δολοφόνος, από ένστικτο και από πεποίθηση, ποτέ δεν θα μπορούσε να σκεφτεί πως η δυναμική πλειοψηφική αποχή, ως κοινωνική, πλέον, αντιπολίτευση δείχνει, εκτός των άλλων, και την ανυπαρξία της κομματικής αντιπολίτευσης σε μια απαξιωμένη Βουλή.
Η κοινωνική αντιπολίτευση διά της συνειδητής αποχής αρνήθηκε να καθίσει και να πιαστεί στην απόχη της νομιμοποίησης-δημοκρατικοποίησης του ευνουχισμένου Ευρωκοινοβουλίου.
Η στρατιωτικοποίηση της Ε.Ε και των οικονομιών των κρατών-μελών ποτέ δεν πέρασε για συζήτηση -έστω- από το Ευρωκοινοβούλιο.
Αντί γι' αυτό, υπήρξε η δήλωση-εντολή του Μπορέλ που ζήτησε “...λιγότερο βούτυρο στα ψυγεία για περισσότερα κανόνια...”!!!
“...Επηρέασαν οι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Γάζα τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών;...” -ρωτά “Η ΕΠΟΧΗ” 15/6 τον Βάλτερ Μπάιερ Πρόεδρο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
“...Απολύτως. -απάντησε- Από πολλές απόψεις. Πρώτον, στα ΜΜΕ επικρατεί ο πολεμοκάπηλος λόγος. Αυτός ο λόγος προέρχεται κυρίως από τα κυρίαρχα κόμματα του Κέντρου.
Στην πρόσφατη συζήτηση μεταξύ των υποψηφίων για τη θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δήλωσε ότι η στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία είναι σήμερα το πιο σημαντικό ζήτημα για την Ε.Ε.
Η Ε.Ε στρατιωτικοποιείται. Για παράδειγμα, στη Γερμανία ετοιμάζονται να εισαγάγουν την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, προκειμένου η χώρα να είναι ετοιμοπόλεμη.
Η στρατιωτικοποίηση είναι ο πυρήνας του ακροδεξιού λόγου... Ο πόλεμος εγγράφεται όλο και περισσότερο στην ευρωπαϊκή πολιτική και σίγουρα είχε τεράστια επίδραση στα εκλογικά αποτελέσματα.
Από την άλλη, η πλειοψηφία των πολιτών φοβάται τη σύγκρουση μεταξύ της Ε.Ε και της Ρωσίας, η οποία είναι επιλογή τόσο των κυρίαρχων παραδοσιακών κομμάτων, όσο και της Ακροδεξιάς...”.
Και ποια είναι η σχέση των “παραδοσιακών κομμάτων” με την “Ακροδεξιά”;
Πόσο ξένες, αλήθεια βρε παιδιά, είναι οι ιδέες της σε σχέση με τις πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί τα προηγούμενα χρόνια, πόσο ξένος είναι ο λόγος της σε σχέση με τον λόγο συστημικών πολιτικών που τώρα κρούουν των κώδωνα του κινδύνου;
Εφόσον το ακραίο ορίζεται πάντα σε σχέση με το “κανονικό”, μήπως η Ακροδεξιά είναι πολύ πιο mainstream απ' ό,τι προσπαθούν να μας πείσουν όσοι διεκδικούν τον ρόλο του (νεο)ναζί σωτήρα;
Ο “μπαμπούλας” της Ακροδεξιάς έχει καταλήξει κενό γράμμα στην Ευρώπη, όσο ευρωπαϊκές (νεο)ναζιστικές αξίες αποτελούν η Ισλαμοφοβία, τα pushbacks (με τα πολύνεκρα εγκλήματα όπως αυτό στην Πύλο), η συγκάλυψη και η υποστήριξη της γενοκτονίας ενός ολόκληρου λαού.
Ιδού πώς προπαγανδίζει τη στρατιωτικοποίηση “Η Καθημερινή” 16/6 διά του (περίεργου;) Τάκη Θεοδωρόπουλου:
“...Βρισκόμαστε στο σημείο όπου η φιλελεύθερη δημοκρατία έχει κουραστεί τόσο ώστε να μην μπορεί να συνεχίσει να αγωνίζεται;...”.
Μέσω ενός απόλυτα αντιθετικού σχήματος, της “φιλελεύθερης δημοκρατίας”, κατασκευάζει μια δική του εικονική πραγματικότητα:
“...Η μεγαλύτερη υπονόμευσή της προέρχεται από όσους την ταυτίζουν με την ειρήνη.
Λες και έχουν κληρονομήσει τα καμένα από το LSD μυαλά των παππούδων τους, των παιδιών των λουλουδιών...
Χωρίς να υπολογίζουν ότι η δημοκρατία στην Ευρώπη γεννήθηκε από τη μεγαλύτερη πολεμική επιχείρηση όλων των εποχών, τη νίκη των συμμάχων στον Β' Παγκόσμιο.
Η δημοκρατία πρέπει να ξέρει να πολεμά. Αυτό ισχύει τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Γάζα...
Δεν θεωρώ ότι η δημοκρατία μας απειλείται ούτε από τον Ορμπαν ούτε από την Λεπέν.
Η δημοκρατία μας απειλείται από την αδράνεια, κυρίως δε τη φιλειρηνική της ιδεολογία.
Και γι' αυτό, το ζήτημα της κοινής άμυνας είναι πρωτεύον...”.
Με άλλα λόγια, η Πολιτική της “φιλελεύθερης δημοκρατίας” είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα, το ίδιο δολοφονικά, μέσα.
