Το απόγευμα της Τετάρτης (19/04) έγινε στη Μεγάλη Λέσχη, η παρουσίαση του βιβλίου του Συλλόγου Μικρασιατών Καβάλας “Προσφύγων ρίζες - Μνήμες και Μαρτυρίες Εν Καβάλα 1922 - 1924”.
Σχετική ανακοίνωση του Δήμου Καβάλας αναφέρει τα εξής:
“Παρουσία πλήθους κόσμου και εκπροσώπων των τοπικών Αρχών, πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τετάρτης 19 Απριλίου 2023, στη Μεγάλη Λέσχη, η παρουσίαση του βιβλίου του Συλλόγου Μικρασιατών Καβάλας "Προσφύγων ρίζες - Μνήμες και Μαρτυρίες Εν Καβάλα 1922 - 1924".
Πρόκειται για ένα βιβλίο με 39 ιστορίες, γεμάτες μνήμες και καταθέσεις καρδιάς, για όλους εκείνους που έχασαν Πατρίδα και ζωή στην απέναντι όχθη του Αιγαίου, αλλά προχώρησαν μπολιάζοντας τη μάνα Ελλάδα με πολιτισμό και άυλο πλούτο ανεκτίμητο.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Κυριάκος Λυκουρίνος, ιστορικός - Δημήτρης Εμμανουηλίδης, φιλόλογος
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ: Σοφία Τσίγκου, Πρόεδρος του Συλλόγου Μικρασιατών Νομού Καβάλας
ΜΟΥΣΙΚΟΙ - ΧΟΡΩΔΙΑ: Λίτσα Ασωνίτου, τραγούδι - Κωνσταντίνος Μπιτζηλαίος, ακορντεόν - Διαμαντής Ιωαννίδης, κιθάρα - Χορωδία Συλλόγου Μικρασιατών Καβάλας
Ομιλία Θεόδωρου Μουριάδη:
"Το βιβλίο ΟΙ ΡΙΖΕΣ του Συλλόγου Μικρασιατών, στην έκδοση του οποίου βοήθησε ο Δήμος μας, είναι μια μικρή πολύτιμη κιβωτός μνήμης, γεμάτη με τα χνάρια που άφησαν στο διάβα τους οι πρόσφυγες και που συνεχώς ακολουθούμε για να φτάσουμε εκεί όπου είναι οι ρίζες μας.
Μεγαλώσαμε με τα μασάλια της γιαγιάς, τυλιγμένα στα δάκρια των αποχωρισμών και των χαμών, και σαν αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο, νιώσαμε πως δεν ήταν παραμύθια, αλλά η ίδια η ιστορία γραμμένη σπιθαμή προς σπιθαμή από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές.
Κι είναι ιστορίες δύσκολες που μας καλούν να ξαγρυπνούμε και να παλεύουμε για να σταματήσουν οι πόλεμοι να γεννούν θάνατο, προσφυγιά και δυστυχία.
Στο βιβλίο μαθαίνουμε για την Εύα που γλύτωσε σαν Αϊσέ, γιατί οι γείτονές της δεν κοίταζαν σε ποιόν θεό πίστευε.
Για έναν εθελοντή από την Προύσα που έφτασε μέχρι τον Σαγγάριο κι έφυγε με το παράπονο ότι το κράτος δεν τίμησε αυτούς που υπερασπίστηκαν την πατρίδα.
Για τους ξωμάχους που δεν ξέχασαν τον κυρ Μιχάλη τον ψαρά απ’ τον Τσεσμέ. Για τη γιαγιά Σοφία που κοίταζε την Ανατολή και δάκρυζε, με τα πολλά ρολόγια για να μην χάνει τις Πρωτοχρονιές της ζήσης της
Οι μικρές ιστορίες του βιβλίου είναι κομμάτια της Οδύσσειας που είναι σαν να τα έγραψε ο ίδιος ο Οδυσσέας.
Κρύβουν τον καημό όλων των χιλιάδων που ξεκίνησαν από τα βάθη κι από τα παράλια της Ανατολής για να έρθουν ανταλλαγμένοι, αλλά όχι αλλαγμένοι, έχοντας αφήσει πίσω τους για πάντα την ψυχή τους.
Πήραν μαζί τους την προκοπή και το φιλότιμο και μ’ αυτά έστησαν ξανά τις ζωές τους κι ανέστησαν μιαν Ελλάδα που μόλις είχε αρχίσει να ξεκαθαρίζει το που πατά και που βρίσκεται.
Κυρίες και κύριοι του Συλλόγου Μικρασιατών, σας ευχαριστούμε για τις μνήμες σας που μοιραστήκατε μαζί μας.”