γράφει ο

Δημήτρης Εμμανουηλίδης

 

 

Βαριά σκιά άφησε στην τοπική μας κοινωνία ο  αιφνίδιος θάνατος του συμπολίτη μας Τάκη Βελισσάρη.

 

 

Κάθε απώλεια ανθρώπινης ζωής είναι οδυνηρή. Πόσο μάλλον όταν η απώλεια αυτή αφορά ένα πρόσωπο της ηθικής ακεραιότητας και της κοινωνικής προσφοράς που έχαιρε καθολικής αποδοχής από την κοινωνία μας.

 

 

Σκιαγραφώντας την προσωπικότητά του θα σταθώ αρχικά στην επιστημονική του συγκρότηση. Μηχανικός με ιδιαίτερη εντρύφηση στις μελέτες λιμενικών έργων, έβαλε τη σφραγίδα του στις σημαντικότερες μελέτες των μεγάλων λιμενικών κατασκευών της περιοχής μας.

 

 

Η ηθική του ακεραιότητα υπαγορευμένη από την πολιτική ευθύνη του πραγματικού αριστερού, καθόρισαν όχι μόνο την επαγγελματική του πορεία αλλά και την έντιμη και υποδειγματική στάση του ως ενεργού πολίτη.

 

 

Η αδιάλειπτη συμμετοχή του σε επιστημονικούς και πολιτιστικούς φορείς της πόλης μας, με επιστέγασμα τη μακροχρόνια ενασχόλησή του με την αυτοδιοίκηση αποδεικνύουν τον διαρκή αγώνα και την αγωνία του για το παρόν και το μέλλον της πόλης μας. Κι’όλα αυτά με τεκμηριωμένες, μαχητικές και πρωτίστως νουθετικές προτάσεις του που τις υπεράσπιζε με το δικό του μοναδικό τρόπο, μιας έμφυτης ευγένειας που πήγαζε από βαθιά και ουσιαστική παιδεία.

 

 

Κρυφό του όπλο στην υποστήριξη των θέσεών του το υπαινικτικό χιούμορ του που συχνά αφόπλιζε τους διαφωνούντες συνομιλητές του.

 

 

Αποχαιρετούμε σήμερα μια προσωπικότητα που με τη διαδρομή της έδειξε σ’όλους μας το δρόμο της υπεύθυνης και έντιμης πορείας ενός πραγματικού αριστερού, πορεία που χαράχτηκε από τα βήματα του γεννήτορά του.

 

Αιώνια η θύμησή του για μας που τον γνωρίζαμε.

Κουράγιο και δύναμη στους αγαπημένους του.