γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
“ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΑΝΤΟΥ” το κεντρικό σύνθημα της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ με το ανάλογο περιεχόμενο διατυπωμένο ως εξής:
“...Είμαστε εδώ για να φέρουμε τη δικαιοσύνη. Παντού. Στην κοινωνία, στην οικονομία, στο κράτος...
Με την αποκατάσταση του κράτους δικαίου. Την εξασφάλιση της ανεξαρτησίας στη Δικαιοσύνη...
Καταργούμε όλες τις ποινικές ασυλίες που έχουν προβλεφθεί τα τελευταία χρόνια. Με πρώτη την ασυλία των τραπεζικών στελεχών.
Κανένας Έλληνας πολίτης δεν μπορεί να κρύβεται απέναντι στον νόμο από ασυλίες τεχνικού χαρακτήρα που ψηφίζονται με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής στη Βουλή...
Χρειάζεται ένα Εθνικό Σχέδιο Επανεκκίνησης και Αναγέννησης. Με Δικαιοσύνη παντού.
Γιατί ψυχή και κινητήρας του δικού μας σχεδίου είναι η Δικαιοσύνη. Κίνητρο κάθε πολιτικής μας υπόσχεσης και πράξης είναι η Δικαιοσύνη. Δεν είναι μόνο υπέρτατη ηθική αξία που σπρώχνει τον κόσμο μπροστά εδώ και αιώνες.
Στη δική μας αντίληψη η Δικαιοσύνη είναι μοχλός ανάπτυξης. Προϋπόθεση ενός αποτελεσματικού κράτους. Θεμέλιο της κοινωνικής συνοχής χωρίς την οποία η χώρα δεν μπορεί να έχει προοπτική.
Και βέβαια όρος για τη σταθερότητα στην κοινωνία και την οικονομία...”.
Ίσως γιατί έχω την αίσθηση ότι βρίσκομαι καταμεσού ετούτης της ολομέτωπης επίθεσης της Δικαιοσύνης άρχισαν ήδη να μου βγαίνουν ενοχές.
Ίσως συνενοχές μια και εάν έπρεπε να περιγράψω την πραγματικότητα που βιώνουμε θα την παρουσίαζα όπως ακριβώς και “Ο ΕΠΙΤΕΛΙΚΟΣ” (ΑΥΓΗ 25/9):
“...Η νεοδημοκρατική πλειοψηφία της εξεταστικής διδάσκει τι σημαίνει Δικαιοσύνη δυτικά του Πέκος...
Η κατάσταση θυμίζει κάτι ταινίες του Σέρτζιο Λεόνε με τον Κλιντ Ίστγουντ, όπου οι φτωχοί αγρότες αντιμέτωποι με τους μπράβους του μεγαλοκτηματία πάνε στο Δικαστήριο για να προστατευτούν, αλλά διαπιστώνουν ότι δικαστής είναι ο μεγαλοκτηματίας, ο οποίος είναι ταυτόχρονα Δήμαρχος, Σερίφης και ιδιοκτήτης του τοπικού οίκου...”.
Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως ενώ εκεί, στις ταινίες, ο “καλός” επιβάλλει τη Δικαιοσύνη σκορπώντας τον θάνατο, ο δικός μας “καλός”, εδώ, με τι και πώς θα την “επανεκκινήσει” εάν δεν την επιβάλει διά της βίας.
Ανοίγω παρένθεση ώστε να δοκιμάσουμε τους χαρακτήρες στα τοπία των εννοιολογικών Χιροσίμα και Ναγκασάκι:
“...Δεν έχεις την αίσθηση...” ρώτησε ο ποιητής Στίβεν Σπέντερ τον Τζορτζ Όργουελ “...ότι τα τελευταία δέκα χρόνια ήσουν ανά πάσα στιγμή σε θέση να προβλέψεις τα γεγονότα καλύτερα από το υπουργικό συμβούλιο;”.
Ήταν Ιούνης του 1940 με τα γεγονότα της Δουνκέρκης... Ο Όργουελ που από το 1936 είχε προβλέψει τον πόλεμο με τη Γερμανία απάντησε:
“...Όταν νιώθω ότι άνθρωποι σαν κι εμάς κατανοούν την κατάσταση καλύτερα από τους λεγόμενους εμπειρογνώμονες, αυτό δεν οφείλεται σε κάποια ικανότητα να προβλέπουμε συγκεκριμένα γεγονότα, αλλά στην ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε τι είδους κόσμος είναι αυτός στον οποίο ζούμε...”.
Τα λόγια του Όργουελ -γράφει ο Πωλ Μέισον στο βιβλίο του “Καθαρό, Λαμπρό Μέλλον. Μια ριζοσπαστική υπεράσπιση του ανθρώπινου είδους” 2019- υπερασπίζονται ένα ισχυρό ανθρώπινο αντανακλαστικό: την ανάγκη να κατανοήσουμε σε τι είδους κόσμο ζούμε.
Αν το εφαρμόσουμε σήμερα... το να ξέρουμε “σε τι είδους κόσμο ζούμε” σημαίνει ότι κατανοούμε πως οι ελίτ, οι φασίστες και οι γραφειοκράτες περνούν από μία σωρευτική ριζοσπαστικοποίηση προς τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και το ψαλίδισμα των δημοκρατικών δικαιωμάτων...” -διαβάστε το. Αξίζει. Κλείνω παρένθεση.
Και μη μου πείτε πως τη Δικαιοσύνη θα την επιβάλει ο λαός.
Δυστυχώς, και οι Έλληνες εμπεριέχονται στην έρευνα που παρουσίασε ο Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ Θωμάς Σιώμος (“ΕφΣυν” 22/9):
“...Το 2016 δημοσιεύτηκε μια επιστημονική μελέτη σχετικά με τη “Δημοκρατική Αποσύνδεση”. Δηλαδή την άποψη πως η δημοκρατία δεν είναι αποτελεσματική και λειτουργική και πως οι ελευθερίες, τα δικαιώματα και οι εγγυήσεις που παρέχει κάθε δημοκρατικό πλαίσιο δεν αποτελούν ουσιώδη μέριμνα των πολιτών της Ευρώπης και των ΗΠΑ (Foa R.S., Mounk Y., TheDanger of Deconsolidation: The Democratic Disconnect, Journal of Democracy. July2016).
Η έρευνα, που βασιζόταν σε στοιχεία δεκαετιών, έδειχνε πως οι πολίτες έχουν αρχίσει να γίνονται επικριτικοί κατά των εδραιωμένων δημοκρατιών στη Β. Αμερική και τη Δ. Ευρώπη.
Επιπλέον, έχουν γίνει περισσότερο κυνικοί όσον αφορά την αξία της δημοκρατίας στο πολιτικό σύστημα.
Πιστεύουν πως έχουν λιγότερες ελπίδες σχετικά με την επιρροή του πολιτικού συστήματος και τείνουν να υποστηρίξουν τα ολιγαρχικά καθεστώτα...
Αυτή η αντιδημοκρατική στροφή νομιμοποιείται ευκολότερα στο πλαίσιο κάποιας κρίσης (οικονομικής, πανδημικής, ενεργειακής, κα) και αποκτά τον χαρακτήρα αιτήματος, η δημοκρατία γίνεται πρόβλημα και ο περιορισμός της η θεραπεία του προβλήματος...
...Στον δρόμο της “Δημοκρατικής Αποσύνδεσης” είναι φανερό πως βαδίζει η κυβέρνηση (του Κούλη)... Πρόκειται για μια αντίληψη που αποδίδει μειωμένο ή μηδενικό σεβασμό στις ελευθερίες των πολιτών... Εκπέμπεται καθημερινά ένα μονότονο μήνυμα κυριαρχίας και ισχύος που εκκενώνει τη δημοκρατία από το ουσιαστικό περιεχόμενό της. Την έχουν καταστήσει ένα κενό κουφάρι προκαλώντας οργή, θυμό, αγανάκτηση, απογοήτευση, ματαίωση και ντροπή...”.
Έτσι ακριβώς έχουν εκκενώσει και τη Δικαιοσύνη από το ουσιαστικό περιεχόμενό της.
Στο άρθρο με τίτλο: “Κυβέρνηση Εκτελεστών...” ο Δ. Χρήστου γράφει στην “ΑΥΓΗ”: “...Κανένας νόμος, καμία ηθική αρχή, κανένα εθνικό συμφέρον δεν τους εμπόδισε να διαλύσουν τις δομές της Ελληνικής Δημοκρατίας...
Δείτε, για παράδειγμα, ποιον τοποθέτησε επικεφαλής της Δικαιοσύνης σε ένα υπουργείο όπου πάντα ο επιλεγείς είχε νομικές γνώσεις, εκεί όπου υπηρέτησαν επιφανείς νομικοί... τοποθέτησε έναν γιατρό μικροβιολόγο τον Κωνσταντίνο Τσιάρα... Ποια ήταν τα προσόντα που εκτιμήθηκαν πως είναι ο καταλληλότερος για τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης;
Τότε δεν τα ξέραμε, αλλά σήμερα τα έχουμε μάθει για τα καλά. Αδίστακτος χωρίς αναστολές και νομικές ευαισθησίες, υποδουλώνει τη Δικαιοσύνη, προωθεί πρόθυμους δικαστές να υπηρετήσουν την εξουσία του αφεντικού, του Κυριάκου Μητσοτάκη, και δεν χαμπαριάζει τίποτα...”.
Στην ΕΥΠ, για παράδειγμα, φρόντισαν να εγκαταστήσουν μια τρωτή εισαγγελέα για να υπογράφει ό, τι της σερβίρουν.
Η Βίκυ Βλάχου το 2004 πρότεινε να τεθούν στο αρχείο οι ποινικές διώξεις κατά 8 εταιρειών για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Το 2006 τιμωρήθηκε πειθαρχικά από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο με προσωρινή αργία για μη υποβολή δηλώσεων πόθεν έσχες (2000-2004).
Το 2014 στην υπόθεση της ονομαζόμενης “μαφίας των ναρκωτικών” είχε κρίνει ότι δεν υπάρχει εγκληματική οργάνωση.
Τέλος, υπήρξε η εισαγγελέας στη δίκη του “Noor 1”, όπου έσπασαν τα ισόβια για κατηγορουμένους μετά την πρότασή της για ελαφρυντικά, την οποία έκανε δεκτή το δικαστήριο.
Έτσι, η ΕΥΠ μετατράπηκε σε υπηρεσία προστασίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα για τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρο Ντογιάκο τον οποίο οι εφημερίδες περιέγραφαν ως “Εισαγγελέα Ειδικών αποστολών” κατόπιν καταγγελιών του συναδέλφου του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γιάννη Αγγελή για την υπόθεση Βγενόπουλου (βλ: “Documento” 11 και 18/9).
Ούτε για τη χιτλερική Ναζί αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι.
Απλά, δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με εκτελεστές της Δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου αλλά και με στυλοβάτες του ναζιστικού “Δίκαιου Κράτους”.
