γράφει ο

Βασίλης Μυλωνάς

 

Βρε, λόγια που ξεστόμισε, αυτό το παλικάρι,

θα κάνει χρήση Ατομικών, το λέει και δεν μπλοφάρει!

 

Μου φαίνεται πως σάλεψαν, τα λογικά του, αν είχε,

τώρα από τους Ουκρανούς, που τον μπελά του βρήκε.

 

Που νόμιζε ο λαός αυτός, ότι είναι…μια μπαμπούρα

και θα ’κανε περίπατο, αλλά τα βρήκε σκούρα.

 

Έτσι, λοιπόν, ταράχτηκε, ο Πούτιν ο ανδρείος

και σκέφτεται μην πάθει αυτά, που έπαθε ο Δαρείος.

 

Όπου ο στρατός του Αλέξανδρου, τον πήρε στο κυνήγι

και οι Πέρσες ήτανε πολλοί κι οι Έλληνες πιο λίγοι.

 

Ίσως, Δαυίδ και Γολιάθ, να του ’ρχονται στο νου του

και να ζυγίσει δεν μπορεί, τη δύναμη του εχθρού του.

 

Μπορεί και το ελληνικό, Άγιο Εικοσιένα

και θα μπορούσα να σας πω και άλλα ένα-ένα.

 

Κι αφού οι νίλες έρχονται, η μια μετά την άλλη,

τον άσσο απ’ το μανίκι του, τώρα ζητάει να βγάλει.

 

Και μας θυμίζει, ο έρημος, εεε, έχω κάτι βόμβες

και θα σας βρουν και να μπετε, μέσα στις κατακόμβες!

 

Και…μη μου άπτου, κύριοι, το λέω και δεν μπλοφάρω,

στάχτη όλοι θα γίνετε, ανάποδες αν πάρω!

 

Οι Ουκρανοί μουλάρωσαν και τους τροφοδοτείτε,

μα από μένα όλοι σας, μ’ ένα μπαμ θα το βρείτε!

 

Κι ο Μπάιντεν χοροπήδηξε, ο Μακρόν κι όλοι οι άλλοι,

παιδιά, αυτόν στη θέση του, τώρα, ποιος θα τον βάλει;

 

Που λέει, του απειλούμε εμείς, την αχανή πατρίδα;

Αυτά είν’ ανακρίβειες, του έστριψε η βίδα!

 

Που ο Κινέζος κι ο Ινδός, δεν του ’παν συχαρίκια,

του σπάσανε τα νεύρα του και κάνει νταηλίκια!

 

Και βγαίνουν στη Συνέλευση, εκεί, στη Νέα Υόρκη,

εκεί όπου επί βωμών, δίνονται τόσοι όρκοι.

 

Τους τζιτζινίζουνε τ’ αυτιά, στο άκουσμα των νέων

και λένε, πάλι μπλέξαμε, με…Χίτλερ-Ναπολέων!

 

Τώρα, όμως, τα πράγματα, είναι πιο μπερδεμένα,

που, ό μη γένοιτο, συμβεί, μαύρα κι αραχνιασμένα.

 

Μέσα στην Αποκάλυψη, το λέει, του Ιωάννη,

απ’ άκρη σ’ άκρη όλη η γη, θα γίνει σα μελάνη.

 

Το φοβερό παράδειγμα, Χιροσίμα, Ναγκασάκι,

όπου ψήσανε ζωντανό, αμέτρητο κοσμάκη.

 

Κείνες οι βόμβες τώρα πια, είναι ξεπερασμένες,

οι σύγχρονες για το κακό, είναι «βελτιωμένες».

 

Και έχουνε πάρα πολλές, τέτοιες, πεντέξι κράτη,

 φτάνουν και περισσεύουνε, τη γη να κάνουν στάχτη.

 

Όπως λίγο μετά Χριστόν, έγινε η Πομπηία,

που έσκασε ο Βεζούβιος κι έγινε μακαρία.

 

Όπου η στάχτη σκέπασε, σπίτια, ναούς και τοίχους

και βρίσκουν τώρα «άθικτα», ζώα και τους κατοίκους.

 

Και ξαναλέω, μη γένοιτο, του Πούτιν η λωλάδα,

γιατί θα γίνει όλη η γη, της κατάρας η κοιλάδα.

 

Κι αν κάποτε συνέλθει η γη κι ανθίσει και βλαστήσει

κι αν πάλι είναι δυνατόν, άνθρωπος για να ζήσει.

 

Θα μας ευρίσκουνε κι εμάς, όπως στην Πομπηία,

θα μελετούν την τρέλα μας και…πάσαν μαλακία.

 

Γι’ αυτό ΡΕ Πούτιν, που μας λες, ότι δεν κάνεις μπλόφα,

αν τη ζωή βαρέθηκες, ΠΕΣΕ ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΨΟΦΑ!!!