γράφει ο
Βασίλης Μυλωνάς
Ήρθανε τα Ραφάλια μας!
Ακούσατε, ακούσατε, ήρθανε τα Ραφάλια
και τώρα πια θα έχουμε, ήσυχα τα κεφάλια!
Να τονε δείξουμε εμείς, αυτόν τον Ερντογάνη,
που τώρα θα τον κάνουμε, να τρέχει και δε φτάνει!
Που έχουμε δυό υπουργούς, όπου τους λένε Νίκο
κι αυτοί θα τονε κάνουνε, σα μυριστό…τσιτσίκο!
Από χίλια χιλιόμετρα, με μία, μπαμ και κάτω
και θα μας τον προσφέρουνε, ψημένο μες στο πιάτο!
Τώρα ο Άγιος Ραφαήλ, όλους θα μας φυλάει,
γιατί με τα Ραφάλια μας, ποιος θα ’ρθει, ποιος κοτάει;
Έτσι έφτασαν προχθές, παιδιά, τα έξι στην Τανάγρα
κι απ’ το σεκλέτι ο Ερντογάν, έβγαλε και…ποδάγρα.
Και βγαίνει πάλι και μιλά, για οπλισμό και Ντρόνες
κι ότι κι αυτός τα όπλα του, τα έχει για κορώνες.
Κι ότι άμα κολυμπήσουμε, θα κάνουμε τσουνάμι,
ορέ Γιουνάν τα όπλα σας, τα παίρνετε…χαράμι!
Εμάς τα αεροπλάνα μας, τον ουρανό σκεπάζουν,
δεν είναι όρνια του βουνού, τη νύχτα να κουρνιάζουν!
Και έτσι, εκατέρωθεν, σερί πάν’ οι δηλώσεις,
άμα σε πιάσω γείτονα, δεν έχεις να γλιτώσεις!
Αλλά στα τόσα ψέματα, δε λένε μιαν αλήθεια,
τρώγε Μανώλη και Χασάν, νερόβραστα ρεβίθια!
Εσύ ας μένεις νηστικός, δίνε για την πατρίδα,
τον βλέπεις τον απέναντι; Για εμάς είναι τσουκνίδα!
Και τότε δίνει ο Χασάν, δίνει και ο Μανώλης
και δίνουν οι…Χασάνηδες, της οικουμένης όλης.
Και κάποια κράτη «έξυπνα» και κάποιες εταιρείες,
κερδίζουν χρήμα με ουρά, απ’ τις…οπλολατρείες.
Μα, θα μου πείτε, είναι παλιό, αυτό το ελάττωμά μας,
ότι το είχαν και οι γιοι, της Εύας, της γιαγιάς μας.
Αυτό είν’ αλήθεια, δεν μπορώ, να μην το μαρτυρήσω,
μα, ότι ακόμη το ’χουμε, δε θα το συγχωρήσω.
Απ’ τον καιρό που ο άνθρωπος, τρεφότανε με φύλλα,
ναι, από τότε «μάλωνε», με πέτρες και με ξύλα.
Τότε, όμως, ήταν άγριοι, μ’ ένστικτο λειτουργούσαν,
για ένα μήλο πιάνονταν, γιατί όλοι πεινούσαν.
Μα, εμείς πολιτιστήκαμε, αυτό είναι φως φανάρι,
μέχρι που περπατήσαμε, επάνω στο φεγγάρι.
Το ένστικτο, όμως, έμεινε, αυτό το αρρωστημένο,
που βλέπουμε παντού εχθρούς, το λέω και επιμένω.
Πόλεμο εδώ, πόλεμο εκεί, με ήττες και θριάμβους,
μ’ εκατομμύρια νεκρούς και σε βουνά και κάμπους.
Και δώστου εξοπλιζόμαστε…για να ’χουμε ειρήνη,
μα αν ξεφύγει ένα κλικ, θα γίνουμε καμίνι.
Κάποιοι «αλαφροΐσκιωτοι», που είχαν λίγο πνεύμα,
ιδρύσανε τον ΟΗΕ, μα…καίει τζάμπα ρεύμα.
Γιατί είναι παρατηρητής και μόνο καταγράφει
κι όλο κατόπιν εορτής, φτάνει μες στο χωράφι.
Για δείτε στις ημέρες μας, τον «τρομερό» τον Πούτιν,
που βλέπει τον οργανισμό, σαν τίγρη, αλλά… φαφούτη.
Η Δύση εταράχτηκε και βλέπει σαστισμένη,
στην Ουκρανία που ο Ιβάν, έχει θηλιά βαλμένη.
Γι’ αυτό, παιδιά, εξοπλισμούς, Ραφάλια και φρεγάτες,
μας μάρανε ο πολιτισμός, κοστούμια και γραβάτες.
Κι ας μην κοκορευόμαστε, για τον εγκέφαλό μας,
όσο αυτός «λερώνεται», από το ένστικτό μας.
Κι ίσως κάποιοι μιλάν για εμάς, τους έξυπνους και λάβρους,
όπως μιλάμε τώρα εμείς…για τους τυραννοσαύρους.
Να μην καταλαβαίνουνε, τα ανώμαλα μυαλά μας,
όσο κι αν εξετάζουνε, τα απολιθώματά μας.
Το Ντι Εν Έι μας θα το βρουν, σίγουρα θα το ψάξουν
και στων «μωρών» την εποχή, ίσως μας κατατάξουν.
Μα αυτά είν’ …ολίγον μακρινά, για τη ζωή ετούτη,
ας δίνουμε, οι πατρίδες μας, χρειάζονται μπαρούτι.
