γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
“...Τη Τρίτη το τμήμα (…) θα κάνει μάθημα τις 4 πρωτες ώρες. Την 5η ώρα θα κατεβεί στο αμφιθέατρο για να πάρει μέρος σε συνάντηση με μαθητές και μέλη του προσωπικού ενός Ιδρύματος από την Ιερουσαλήμ.
Στη συνάντηση θα παραβρίσκονται ο Πρέσβης, η Ιδρύτρια και (μάλλον) Ελληνες πολιτικοί ή/και αντιπρόσωποι της Αυτοδιοίκησης… Καλό θα ήταν να είναι λίγο πιο προσεγμένο το ντύσιμό σας, λίγο πιο επίσημο από το καθημερινό χωρίς υπερβολές…”.
Αυτό είναι ενα ενημερωτικό, προπαρασκευαστικό σημείωμα προς μαθητές ενός τμήματος του Ιωνιδείου προκειμένου να υποβληθούν σε απλά μαθήματα… φιλοϊσραηλινής προπαγάνδας που αναγκάστηκαν να συντάξουν καθηγητές και καθηγήτριες με εντολή της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΔΕ) Πειραιά.
Συνδιοργανωτές είναι το Ιδρυμα ICYL (Ισραηλινό Κέντρο για τη Νεανική Ηγεσία) και η Ισραηλινή Πρεσβεία στην Αθήνα με την παρουσία του Πρέσβη Aviv Shir-On.
Το ICYL (https://w.w.w.icyoungleaders.org) είναι ξεκάθαρα οργανισμός προώθησης των σιωνιστικών στερεοτύπων του κράτους του Ισραήλ, όσο κι αν διατρέξει κανείς την ιστοσελίδα του δεν θα βρει την παραμικρή αναφορά σε Παλαιστίνιους και Παλαιστίνη, προφανώς δεν υπάρχουν ή δεν πρέπει να υπάρχουν.
Πρακτικά -γράφει ο Γιάννης Κιμπουρόπουλος στην “ΕφΣυν” 6/5- είναι κάτι σαν τη δική μας Βουλή των Εφήβων, αλλά αυστηρά ελεγχόμενη ώστε στα χαρούμενα πρόσωπα νεαρών Ισραηλινών να μην υπάρχει η παραμικρή σκιά φόβου ή ενοχής ότι σε απόσταση αναπνοής από τις πόλεις και τα χωριά τους εξελίσσεται μια σφαγή.
Στο διήμερο συμμετέχουν μαθητές από 18 Λύκεια του Πειραιά. Κάθε σχολείο έχει επιλέξει 25 μαθητές με δύο συνοδούς καθηγητές που θα συναντηθούν με “… 29 διαπρεπείς (sic!) μαθητές/μαθήτριες από το Ισραήλ…”, τον Πρέσβη του Ισραήλ, την ιδρύτρια του ICYL Hilla Dilev, τον Snir Dolev και 6 μέλη του προσωπικού του Ιδρύματος.
Ουδείς εκπλήσσεται από την προσπάθεια του κράτους του Ισραήλ να διεισδύσει με διάφορα προσχήματα όχι απλώς στις πολιτικές των κυβερνήσεων της Δύσης -αυτό το έχει ήδη καταφέρει και σε υπερθετικό βαθμό στην Ελλάδα με την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε αγαστή ενεργειακή και στρατιωτική συνεργασία με την κυβέρνηση Νετανιάχου- αλλά η προσπάθεια να διεισδύσει στα σχολεία και στις ψυχές των μαθητών είναι εξοργιστική, ώστε να ξεπλύνουν τη γενοκτονία στη Γάζα.
Εκπλήσσεται όμως κανείς με το πώς αντιμετώπισε το ζήτημα αυτό ο Κιμπουρόπουλος που, μετά από κάποιες ελάχιστες γραμμές στο επόμενο φύλλο της “ΕφΣυν”, τα παράτησε δικαιολογώντας έτσι κάποιες σκέψεις περί πιθανής παρέμβασης της Πρεσβείας του Ισραήλ και της Σιωνιστικής Κυβέρνησης του νεοναζί Νετανιάχου.
Εκτός της εμβέλειας τους η συνέχεια “...Ζητούν από τα παιδιά μας: να συζητήσουν “πώς οι νέοι μπορούν να συμβάλλουν στην επίλυση συγκρούσεων” αυτοί που στρατολογούν χιλιάδες νέους και νέες για να σκοτώνουν παιδιά στην Παλαιστίνη, να μιλήσουν για τη σημασία της “νεανικής διπλωματίας” και των “νεανικών κινημάτων” αυτοί που διώκουν στο Ισραήλ όποιον νέο σηκώνει το ανάστημά του στον πόλεμο και απαιτούν την ποινικοποίηση των αντιπολεμικών συγκεντρώσεων της νεολαίας σε όλον τον κόσμο, να ενημερωθούν για τις “προκλήσεις των ψευδών ειδήσεων” από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης από αυτούς που είναι πρωταθλητές στην κατασκευή fake news για την εισβολή και το μακελειό στη Γάζα!…”, επεσήμανε, ιδιαίτερα καταγγελτικά, η Ένωση Γονέων Δ’ Δημοτικού Διαμερίσματος Πειραιά.
Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά λίγες ώρες μετά την επίσημη ανακοίνωση του Ισραήλ περί πρόθεσης κατοχής ολόκληρης της Λωρίδας της Γάζας με τελικό σκοπό τον εκτοπισμό του Παλαιστινιακού Λαού από την πατρίδα του, με καταγεγραμμένους 62.000 νεκρούς, κυρίως αμάχους, γυναίκες, παιδιά, σε μία αισχρή γενοκτονία, με την πείνα να βασανίζει τους εναπομείναντες, η κυβέρνηση των Οικονομικών δολοφόνων του Μητσοτάκη δεν δίστασε να επιχειρήσει να εμπλέξει μαθητές σε μια εκδήλωση-ξέπλυμα ενός κράτους που ο επικεφαλής του διώκεται αυτή τη στιγμή για εγκλήματα πολέμου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
Η ντροπιαστική αυτή “ημερίδα” δεν έγινε σε εθελοντική βάση ούτε εκτός σχολικού ωραρίου, αντίθετα επιχειρήθηκε χωρίς την έγκαιρη ενημέρωση της εκπαιδευτικής και γονεϊκής κοινότητας, ακριβώς γιατί ήταν φανερό πως θα συναντούσε μεγάλες αντιδράσεις και μεγαλειώδη αποτυχία.
Και, πράγματι, καλά έκαναν και φοβήθηκαν, γιατί παρά τις μεθοδεύσεις τους τελικά ελάχιστοι μαθητές/τριες παραβρέθηκαν στην “εκδήλωση”, με τα ΜΑΤ άγρυπνα υπό τις διαταγές των Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, έξω από το προαύλιο, να την περιφρουρούν και τον Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας, που ήταν παρών, να απαγορεύει εντελώς αυταρχικά στον Πρόεδρο και στον γραμματέα της ΕΛΜΕ να παρέμβουν στην προπαγανδιστική “διημερίδα”.
Παρότι μας άφησε χωρίς ενημέρωση ο Κιμπουρόπουλος έχει δίκαιο όταν γράφει για “αυστηρά ελεγχόμενα χαρούμενα πρόσωπα των νεαρών Ισραηλινών της ICYL” που παραπέμπουν στο βιβλίο των Ιλαν Παπέ -Ισραηλινού Ιστορικού- και Νόαμ Τσόμσκι -Αμερικανοεβραίου Γλωσσολόγου- “Για την Παλαιστίνη” όπου αναλύεται πώς ο σιωνισμός εισβάλλει στον εγκέφαλο των Ισραηλινών.
“...Είναι πολύ σημαντικό να διαχωρίσουμε, όπως μας δίδαξε ο Μισέλ Φουκό, τη δύναμη από τη βία.
Στις ιδέες του Φουκό “δύναμη” σημαίνει ότι σε πείθω να κάνεις κάτι που ενδεχομένως να μην θέλεις αλλά νομίζεις ότι θέλεις να κάνεις.
“Βία” είναι όταν κάνεις αυτό που θέλω εγώ γιατί φοβάσαι ότι θα σε τιμωρήσω ή θα σε βλάψω.
Και νομίζω ότι ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο Φουκό τη δύναμη ταυτίζεται επακριβώς με το πώς λειτουργεί στο Ισραήλ.
Έτσι είναι μια κατήχηση που προετοιμάζει τον πληθυσμό να πιστεύει, όπως θα έλεγε ο Φουκό, ότι η πραγματικότητα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη, ότι δεν αμφισβητείς την πραγματικότητα, ότι υπάρχει μόνο μια πραγματικότητα.
Για να διασφαλίσεις λοιπόν ότι έτσι αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι την πραγματικότητα, πρέπει να φροντίσεις να μην έχουν κανένα τρόπο να αποκλίνουν από την εικόνα της πραγματικότητας.
Και αυτό το επιτυγχάνεις με ένα πολύ εξελιγμένο εκπαιδευτικό, πολιτιστικό σύστημα. Όλοι στρατολογούνται: οι συγγραφείς, οι κινηματογραφιστές...
Αλλά ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε αυτό και στη δικτατορία; Η διαφορά είναι ότι οι κινηματογραφιστές και οι συγγραφείς είναι επίσης πεπεισμένοι ότι αυτή είναι η αλήθεια...
Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι τόσο αποτελεσματικό, παράγει απόφοιτους, τη μία γενιά μετά την άλλη, που δεν τους αγγίζουν ούτε καν αυτά που βλέπουν με τα μάτια τους...
Οπότε έτσι είναι ο τρόπος που σε μεγαλώνουν, να βλέπεις την πραγματικότητα ως τη μόνη δυνατή πραγματικότητα...
Έτσι τα Πανεπιστήμια μιλάνε στο μυαλό σου, με εμπειρικά στοιχεία... στο Ισραήλ είναι βαθιά στρατολογημένα στο σιωνιστικό σχέδιο... Το ίδιο ισχύει και για τα Πανεπιστήμια που συνεργάζονται μαζί τους, τα Ελληνικά επίσης...”. -σημεία από τη συνέντευξη του Ιλαν Παπέ στην “ΕφΣυν” 18/4.
Παρ' όλα αυτά η ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Πειραιά καταλήγει με την υπόσχεση: “...Με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά...”.
