γράφει ο
Σωτήρης Σωτηριάδης
Στη χώρα του "πάμε κι όπου βγει" και μιας κοινωνίας μηδενικών προσδοκιών δεν τους καίγεται καρφάκι για την ασφάλεια μας και τις ανθρώπινες ζωές.
Το ζητούμενο είναι να φωτίζουν τα λαμπιόνια της υποκρισίας, τα οποία και χρυσοπληρώνουμε κάθε χρόνο.
Στο σκοτάδι ένας από τους πιο επικίνδυνους δρόμους που εδώ και πολλές μέρες είναι εργοτάξιο. Από τα φανάρια του νοσοκομείου μέχρι τις αρχές του περιφερειακού τα φώτα δεν λειτουργούν.
Ακόμα και ο εργολάβος θα όφειλε να έχει αναλάμποντες φανούς έργων LED. Εκτός κι αν η δημόσια αρχή που εποπτεύει το έργο θεωρεί πως δεν είναι μέσα στις υποχρεώσεις της εταιρείας που είναι υπεύθυνη για το έργο.
Σε κάθε περίπτωση όταν δεν μπορούν να ανταποκριθούν οι τοπικοί "άρχοντες" σε αυτά τα "μικρά" και αυτονόητα της καθημερινότητας τότε δεν μπορώ να προσδοκώ σε τίποτα μεγαλύτερο.
Κι αν συμβεί το κακό τότε θα φταίνε όλα τα άλλα εκτός από αυτούς.
Αλλά τι τους νοιάζει αφού ξέρουν ότι λίγοι θα ασχοληθούν και αυτούς τους λίγους θα τους χαρακτηρίσουν γραφικούς, μίζερους, λαϊκιστές, γκρινιάρηδες κτλ και θα τελειώσει εκεί η ιστορία μεχρι την επόμενη φορά.
