γράφει ο
Βασίλης Μυλωνάς
Πρώτη βδομάδα του Νοέμβρη κι ο κόσμος σείεται, παιδιά,
πολλά γυρίζουν πάνω κάτω, μόνο μέσα σε μια βραδιά.
Στις…Κολλημένες Πολιτείες, σαρώνει τη Χάρις ο Τραμπ
και θα ’ναι, λέει, πρόεδρος πρώτος κι από τον Λίνκολν Αβραάμ.
Πρώτος ο Όρμπαν τον συγχαίρει, ο Νετανγιάχου ακολουθεί
και ο Ζελένσκι μουτρωμένος, λόγια να εύρει προσπαθεί.
Ο Τραμπ βγαίνει μπροστά στο πλήθος, με τη Μελάνια αγκαλιά,
χορεύει ένα τσα-τσα με γούστο και την τρελαίνει στα φιλιά.
Μα τι χαρά μέχρι δακρύων, παιδιά, τι τύχη είν’ αυτή,
που άμα κέρδιζε η Χάρις, θα πήγαινε στη φυλακή!
Κι ο Έλον Μασκ, ο κολλητός του, πανηγυρίζει και αυτός,
που εκατομμύρια σκορπούσε, μα τώρα ήρθε ο καιρός.
Μόλις…τελείωσε το πράγμα και πίστεψέ το άμα θες,
μέχρι τον ουρανό πετάξαν, της Τέσλα κι άλλες μετοχές.
Με το αζημίωτο οι φιλίες, αυτό είναι απ’ τα παλιά
και άμα υπουργό τον κάνει, τότε θ’ ανάψει η δουλειά.
Ο Τραμπ θα φέρει άνω κάτω, τον κόσμο, έχει υποσχεθεί
και με σκοπό έναν και μόνο, να πάει μπροστά η Αμερική.
Παιδιά, σας λέω, μη φοβάστε, τον δοκιμάσαμε ξανά,
τότε που έπινε χλωρίνη, σ’ άξιους δόκτορες μπροστά.
Του συγχωράω ό,τι κι αν κάνει, τώρα…πετρέλαιο ας πιει,
αλλά δεν θέλω να ξεχάσει, αυτό που έχει υποσχεθεί.
Να τελειώσει τους πολέμους, να μη σκοτώνεται κανείς,
τότε ας είναι πλανητάρχης κι αφεντικό αυτής της γης.
Τον Πούτιν άμα τον δαμάσει κι άμα του βρει τη γιατρειά
κι άμα σιγάσουνε τα όπλα, χαλάλι του κάθε…μαγκιά.
Τον Γόρδιο Δεσμό αν λύσει, της Μέσης της Ανατολής,
τότε εκατό φορές ας γίνει, πρόεδρος της Αμερικής.
Γιατί ο πόλεμος πονάει, το είπαμε πολλές φορές,
πιο πολύ απ’ όσο θα πονούσαν, σεισμοί, λιμοί, καταστροφές.
Ντόναλντ, εμπρός και να σε δούμε, σταμάτα αυτή τη συμφορά
και άμα ζω θα σε ψηφίσω κι εγώ την άλλη τη φορά!
Μα η βδομάδα μπερδεμένη, γίνεται κι άλλος χαλασμός,
στη Γερμανία καταρρέει, του Όλαφ ο Συνασπισμός.
Την ίδια μέρα που ο Ντόναλντ, δίνει και πάλι το παρόν,
το τρικολόρε…των καβγάδων, ανήκει πια στο παρελθόν.
Σείεται ολόκληρη η Ευρώπη, τώρα δεν θα ’χουμε χαρτί,
να κάτσουμε σ’ ένα τραπέζι, να…δούμε την Αμερική.
Τα νέα τρέχουν, μας τρελαίνουν, Γεραπετρίτης και Φιντάν,
μα, συνεννόηση μπουζούκι, και… αγκαλιές κι αμάν, αμάν.
Μον’ στο φαΐ θα συμφωνούνε, αν φάνε ιμάμ μπαϊλντί
και στο Αιγαίο, σσσς!!! κι οι δυό τους, μη γίν’ κανένα πατιρντί.
Και μόλις γίνονται ετούτα και κέρδισε ο Ντόναλντ Τραμπ,
οι Παλαιστίνιοι ορμάνε σ’ Εβραίους, μες στο Άμστερντάμ.
Και προσπαθούν να ξανακάνουν, του ’38 φρικτό πογκρόμ,
με μίσος όπως ο Ιωάβ, σκότωσε τον Αβεσσαλώμ.
Μέσα σ’ αυτά τα γεγονότα, στον πανωτό αναβρασμό,
έχουμε και για επιδόρπιο, του ΣΥΡΙΖΑ τον χαλασμό.
Σύνεδροι, κόσμος Κασσελάκης, γροθιές, συνθήματα, φωνές,
η σάλπιγγα «διαλυθείτε», βαράει ήδη από προχθές.
Και πού θα πάνε να κουρνιάσουν, άστατοι, πασοκογενείς
και καριερίστες καιροσκόποι, τώρα δεν ξέρει πια κανείς.
Αυτή η βδομάδα ήταν, φίλοι, με…τραμπαλίσματα πολλά,
στον Μιχαήλ και στην Αγγέλα, εύχομαι χρόνια τους πολλά!
