γράφει ο

Βασίλης Μυλωνάς

 

Τ’ ακούσατε, τ’ ακούσατε, τα νέα τα μαντάτα;

Κάποιος έφαγε πρόστιμο, βαρβάτο για μια γάτα.

 

Του ρίξανε αλύπητα, πενήντα δυό χιλιάδες,

εκτός τα δικαστήρια και τους λοιπούς μπελάδες.

 

Είχε ψάρια για δόλωμα, μέσα σε μια σακούλα

και με μια βάναυση κλοτσιά, στη θάλασσα η γατούλα.

 

Μα, η γάτα, η εφτάψυχη αν κι ήταν πεινασμένη,

βγήκε από τη θάλασσα και…ήτανε βρεγμένη.

 

Βεβαίως κι ήταν έγκλημα, για του Θεού το πλάσμα

και ας διήρκησε αυτό, δευτερολέπτου κλάσμα.

 

Κι ο εγκληματίας πιάστηκε και δε θα τη γλιτώσει

και έχει…μαλλιοκέφαλα και γιούχα να πληρώσει.

 

Και σκέφτομαι, ο ταπεινός, τέτοια για μια γατούλα,

τι πρέπει να τον κάνουμε, τον Πούτιν, τον μπαμπούλα;

 

Όπου κλοτσάει τους Ουκρανούς, με σφαίρες και οβίδες

κι όπου τους ψήνει ζωντανούς, σα να ’ναι κατσαρίδες;

 

Αφού ο άλλος για ένα «νιάου», μια ζωή θα πληρώνει,

του Πούτιν το αμάρτημα, τι πρόστιμο σηκώνει;

 

Εμένα δε μου φτάνουνε, τα μαθηματικά μου,

να λύσω αυτό το πρόβλημα, που έλαχε μπροστά μου.

 

Ίσως αν ζούσε ο Άινστάιν, να έβρισκε τη λύση:

κι οι δυό τους για τ’ ανάθεμα, Ανατολή και Δύση.

 

Να μπεις στο ΝΑΤΟ ή να μη μπεις;

Ιδού η απορία!

 

Κι αφού βάλαν σε βάσανα, τους Ουκρανούς πολίτες,

ραδιουργοί, ιδιοτελείς, φαύλοι, ψευδοπροφήτες.

 

Με δύο κράτη ειρηνικά, τώρα ζητάν να «παίξουν»

κι αυτά σε περιπέτειες, δολίως να τα μπλέξουν.

 

Το ένα που ’ναι κολλητό, στα σύνορα Ρωσίας

και τ’ άλλο παραδιπλανό, αυτό της Σουηδίας.

 

Τους λένε, για κοιτάξτε την, τη ρωσική αρκούδα

κι ο Πούτιν που ’χει μια ψυχή, μαύρη σαν καλιακούδα!

 

Κι οι Φινλανδοί ταράχτηκαν κι ευθύς το καταπίνουν,

στο ΝΑΤΟ οπωσδήποτε, να μπουν…και κώλο δίνουν.

 

Κι ο Ρώσος ξαναγρίεψε, αφρίζει και κλοτσάει

και του πολέμου επέκταση, σα βόθρος πια βρομάει.

 

-Σαν μπείτε, στόχος γίνεστε, ο Μόσκοβος φωνάζει.

-Μα, γρήγορα, είναι καιρός, η Δύση τούς ουρλιάζει.

 

Κι εκείνοι ονειρεύονται, μια ένταξη ταχεία,

στη Σκύλα και στη Χάρυβδη, θα’ ναι εύκολη λεία.

 

Μα, τι να θέλουν, άραγε, αυτοί οι κερατάδες,

που τώρα ακόμη δυο λαούς, θα βάλουν σε μπελάδες;

 

Σ’ αυτά δεν είμαι ειδικός, αλλά το λέω και σκούζω,

ένα χωριό που φαίνεται, δε θέλει κολαούζο.

 

Πρώτον: βάζουνε σε μπελά, τον Ρώσο, τον εχθρό τους,

που θα ’χει πάλι πόλεμο, αλάργα απ’ τον ποπό τους.

 

Θα τον αδυνατίζουνε, χωρίς να πολεμάνε,

άλλοι θα σφάζονται γι’ αυτούς και κείνοι θα γελάνε.

 

Θα τον τσιγκλώνουν τον εχθρό, κεφάλι μη σηκώσει,

όσο για ανθρώπους μακρινούς, τι κι άμα τους σκοτώσει;

 

Το δεύτερον και σοβαρό: η Λυκοσυμμαχία,

φέρνει δουλειά κι ανάπτυξη, στη βιομηχανία.

 

Στη βιομηχανία ΤΟΥΣ και όχι στη δική μας,

εμείς όλοι οι μικροί λαοί, δίνουμε την ψυχή μας.

 

Πρέπει πρώτα να παίρνουμε, κανόνια και μπαρούτι

κι ας τρώμε φάβα και κουκιά, φασόλια… κι αραρούτι.

 

Έτσι, μας γονατίζουνε, όλους, εχθρούς και φίλους

κι ευχαριστούν που έχουνε, «αμυντικούς» ομίλους.

 

Παλιά τους τέχνη κόσκινο, την ξέρουν από χρόνια,

που έναν σμπάρο ρίχνουνε και παίρνουν δυο τρυγόνια.

 

Να μπεις στο ΝΑΤΟ ή να μη μπεις, ιδού η απορία!

Γι’ αυτό ξανασκεφτείτε το, Σουηδία-Φινλανδία!