γράφει ο
Στάθης Χαρπαντίδης
Το καλοκαίρι του 1981 ο Βασίλης Βασιλικός έφερε τον Στέλιο Καζαντζίδη στη Θάσο για να τον παντρέψει με την Βάσω στον Θεολόγο (τελικά ο γάμος πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα) και να βγουν στη συνέχεια για ψάρεμα που ήταν η αγαπημένη ασχολία του λαϊκού βάρδου.
Γράφει σχετικά ο συγγραφέας : «Ήταν καλοκαίρι του ’80 ή του ’81, είκοσι χρόνια πριν, όταν ανεβήκαμε με τον Στέλιο Καζαντζίδη και τη Βάσω, τη γυναίκα του (παντρεύτηκαν στην εκκλησία ένα χρόνο αργότερα), στο νησί μου, τη Θάσο, κι εκεί ο Στέλιος ήταν πανευτυχής, γιατί μαζί με τους κατοίκους του νησιού, που τον αγαπούσαν, βρήκε και στις θάλασσές του άφθονα ψάρια που σπεύδαν να αγκιστρωθούν στο τσαπαρί του, σαν να έψαχναν και αυτά, τα άφωνα, τη μεγάλη φωνή».
Τις μεσημεριανές ώρες τις περνούσαν στο παραδοσιακό καφενείο «Εθνικόν» του Τσίκνα που βρίσκεται στη μέση περίπου του οικισμού, το έχτισε με τα χεράκια του ο προπάππους του σημερινού ιδιοκτήτη όταν έφτασε πρόσφυγας στο νησί την δεκαετία του ’20.
Εκεί απολάμβαναν τα ουζάκια τους με εκλεκτούς μεζέδες που τους ετοίμαζε ο Δημήτρης Τσίκνας. Εντύπωση προκαλούσε στον Βασίλη Βασιλικό το πάθος και η αγάπη του Στέλιου Καζαντζίδη για το ψάρεμα.
Σε άλλο σημείο του βιβλίου ο συγγραφέας εξομολογείται: «Πρωί και απόγευμα, σούρουπο, βγαίναμε για ψάρεμα με τη βάρκα του Αντώνη, έβγαζε τόσα πολλά ψάρια με την πετονιά ή τη σφαλαγγιά (ή το παραγάδι) που δεν ήθελε να ξεκολλήσει. Δεν το πίστευε. Κι οι ντόπιοι τον αγκάλιασαν , ήταν έτσι κι αλλιώς το είδωλο τους από παλιά»
