γράφει ο
Κώστας Παπακοσμάς
Έχοντας μεγαλώσει στην περιοχή της Κηπούπολης – Καλαμίτσας στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις την προσπάθεια ανάδειξης του θέματος για τον δημόσιο χαρακτήρα της ακτής που ξεκίνησε ο σύλλογος της γειτονιάς μου, ο πρόεδρος του Νίκος Μωυσίδης και φυσικά όλοι συμπολίτες μας, που υπογράφουν την σχετική ανακοίνωση.
Προφανώς στεναχωριέμαι για την εικόνα της ακτής, των εγκαταλειμμένων πια στην φθορά του χρόνου, εγκαταστάσεων και το στο κείμενο που ακολουθεί γράφω για την όμορφη αλλά και πολύπαθη ακτή.
Προσωπικά πιστεύω ότι πολλά από τα κτίσματα πρέπει να γκρεμιστούν η ..αμμουδιά να επιστρέψει στον .. φυσικό της χώρο και το μπετόν να περιοριστεί στις απαραίτητες υποδομές με υλικά φιλικά στο περιβάλλον. Προσθέτω επίσης και μερικές σκέψεις που συνδυάζουν και την ιστορική διαδρομή της Καλαμίτσας.
Η ακτή εδώ και πολλές δεκαετίες είναι η ακτή της θερινής αναψυχής των Καβαλιωτών και πάω τον χρόνο πολύ πίσω , στην δεκαετία του 1930 , τότε που ουσιαστικά ο κόσμος "ανακάλυψε" τα θαλάσσια λουτρά.. Τότε υπήρξε ιδιωτική διαχείριση της ακτής αναφορικά με τις "καμπίνες" που άλλαζαν άνδρες και γυναίκες ξεχωριστά. Το υψηλό κόστος χρήσης, για την εποχή της "άνεσης" είχε προκαλέσει τις αντιδράσεις των Καβαλιωτών...
Η αλλαγή των συνθηκών στην ζωή των πολιτών , μετά τον πόλεμο και την κατοχή , οδηγούσε αυτούς τα καλοκαίρια στη λαϊκή πλαζ, όπως αποκαλούνταν από τον τύπο της εποχής... φυσικά στην ακτή και πλησίον αυτής αναπτύχθηκαν δραστηριότητες εστίασης και αναψυχής που συνόδευαν το θαλάσσιο λουτρό.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 το Κράτος θέλησε να αναπτύξει τουριστικά την ακτή και την γύρω περιοχή έτσι προχώρησε σε απαλλοτριώσεις και χαρακτηρισμούς τουριστικής γης με σκοπό την δημιουργία λουτρικών εγκαταστάσεων.
Την ίδια εποχή ολοκληρώθηκε η δικαστική διαμάχη του Δημοσίου με την οικογένεια Όφμαν και το ξεκαθάρισμα τι έχουν και ποιοι... μια διαμάχη που έδωσε τελικά στο Ελληνικό δημόσιο εκατοντάδες στρέμματα σε όλη την δυτική Καβάλα. Η δοθείσα αρχικά γεωργική γη, σε ακτήμονες μετατράπηκε σε χώρο τουριστικής ανάπτυξης.
Στην αρχή της δεκαετίας του 1970 το κυρίαρχο αίτημα των Καβαλιώτων και του Δήμου ήταν η ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ στην Καλαμίτσα . Ο Ε.Ο.Τ. ανέλαβε να πραγματοποιηθούν σειρά έργων που άλλαξαν στην κυριολεξία , την εικόνα της περιοχής , με την επίβλεψη του Δήμου.
Δημιουργήθηκαν παράλληλα πολλές κοινόχρηστες εκτάσεις , απετράπησαν οι "καταλήψεις" και στην δεκαετία του 1980, αρχή , ένα τμήμα μεγάλο δόθηκε για την δημιουργία του Αθλητικού Κέντρου.
Η λειτουργία της ακτής , από το 1974 , ήταν υποδειγματική και με ανέσεις που δεν συναντούσες στα καλύτερα τουριστικά σημεία της χώρας. Φυσικά υπήρχε εισιτήριο εισόδου , αλλά και τμήμα μεγάλο , της ακτής, χωρίς είσοδο αλλά χωρίς τις "ανέσεις".
Το 1984 ο Δήμος Καβάλας ζήτησε και πήρε από τον ΕΟΤ όλη την διαχείριση της ακτής διατηρώντας και αναβαθμίζοντας τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Το εισιτήριο καταργήθηκε, όμως υπήρχε εμπορική δραστηριότητα στα καταστήματα (εστίαση) που είχε η ακτή. Φυσικά το κόστος για όλα αυτά δεν ήταν αμελητέο, καλύπτονταν από το Δημοτικό Ταμείο αλλά και από ευρωπαϊκά προγράμματα που κατά καιρούς εκτελούνταν στην ακτή.
Τριάντα χρόνια ήταν η συμφωνία με τον ΕΟΤ ...Στο τέλος της συμφωνίας άλλαξαν οι συνθήκες στην Ελλάδα , η οικονομική κρίση , οι δεσμεύσεις και η ΕΤΑΔ δεν έχουν καμία σχέση με τον ..ΕΟΤ και τις αποφάσεις και την φιλοσοφία τους το ...μακρινό 1985..
Σήμερα ο Δήμος Καβάλας καλείται να παίξει νέο ρόλο στην διαχείριση της ακτής , στις παρεχόμενες υπηρεσίες , προς όφελος των πολιτών ... που έμαθαν την Καλαμίτσα ως μια λαϊκή ακτή με υψηλό επίπεδο παροχής υπηρεσιών θαλασσίων λουτρών.
Είναι άραγε μονόδρομος μια συμφωνία με τον “ιδιοκτήτη ΕΤΑΔ” ... όπου θα βάλει και πάλι τον Δήμο ως πρωταγωνιστή στην διαχείριση της ακτής;
Κάθε άλλη ενέργεια θα οδηγήσει σε περαιτέρω υποβάθμιση της ακτής αλλά και της δυνατότητας πρόσβασης για θαλάσσια λουτρά στην πλειοψηφία των Καβαλιωτών και των επισκεπτών της πόλης.
Οι δηλώσεις των “ιδιοκτητών” της ακτής από την Έκθεση της Θεσσαλονίκης σίγουρα μας έχουν θορυβήσει όλους. Ανοίγει άραγε ο “ασκός του Αιόλου” με πιθανή ιδιωτικοποίηση;
Η μικρό πολιτική αυτοδιοικητική αντιπαράθεση με τακτικισμούς μόνο ζημιά κάνει στην επιθυμία όλων των πολιτών να απολαύσουν ξανά την Καλαμίτσα με το λιγότερο δυνατό οικονομικό κόστος.
Η ακτή χαρακτηρίστηκε με Βασιλικό Διάταγμα του 1969 ως Τουριστικό Δημόσιο Κτήμα έχει έκταση μήκους 800 μέτρα και εμβαδού 28.700 τ.μ. Το 1971 παρουσιάσθηκαν σε δυο σχέδια , που υποβλήθηκαν από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού (Ε.Ο.Τ.) τον Απρίλιο και τον Σεπτέμβριο , η διαμόρφωση της Ακτής Καλαμίτσας αλλά και η δημιουργία λουτρικών εγκαταστάσεων και κτιρίων.
Το 1977 παρουσιάζεται η πρώτη εκμίσθωση κτιρίου των εγκαταστάσεων της Καλαμίτσας. Με κοινή υπουργική απόφαση του 1984 και με απόφαση του Ε.Ο.Τ. του 1985 και μετά από σχετικό αίτημα του Δημοτικού Συμβουλίου Καβάλας, παραχωρήθηκε στο Δήμο Καβάλας η εν λόγω έκταση και τα εντός αυτής ευρισκόμενα καταστήματα (δύο εστιατόρια, ζαχαροπλαστείο και τρία μπαρ-αναψυκτήρια) για τριάντα χρόνια, προκειμένου να αξιοποιηθεί η συγκεκριμένη έκταση και τα καταστήματα σαν χώροι αναψυχής και κολύμβησης.
Το Υπουργείο Οικονομικών το 2010 είχε δώσει εντολή στην Κτηματική Υπηρεσία Καβάλας να φροντίσει για την άμεση λήψη όλων των προβλεπομένων από την κείμενη νομοθεσία μέτρων, για τη διαφύλαξη του κοινόχρηστου χαρακτήρα και την προστασία των χώρων όπου αυτή απαιτείται.
Με έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών είχε ζητηθεί από την ΕΤΑ ΑΕ να χορηγήσει στην Κτηματική Υπηρεσία Καβάλας άμεσα τα αιτούμενα από αυτήν στοιχεία, προκειμένου να διευκολυνθεί για τις ενέργειες της, που σκοπό έχουν τη «διασφάλιση των συμφερόντων του δημοσίου».
Ήταν ισχύ μέχρι το 2015 σύμβαση με την οποία είχαν παραχωρηθεί από τον ΕΟΤ προς το Δήμο Καβάλας προς εκμετάλλευση όλα τα κτίσματα που είχαν ανεγερθεί εντός της παραλιακής ζώνης της ακτής «Καλαμίτσα». Ο Δήμος Καβάλας καθ΄ όλη τη διάρκεια παραχώρησης φρόντισε ,και συνεχίζει να φροντίζει για τη συνολική αξιοποίηση της ακτής με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, παρέχοντας υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.
Η ακτή «Καλαμίτσα» με την φροντίδα και την επιμονή του Δήμου Καβάλας κατ΄ επανάληψη βραβεύθηκε στο παρελθόν, με Γαλάζια Σημαία που ως γνωστόν αποτελεί έναν αναγνωρισμένο διεθνώς δείκτη της υψηλής ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών, της άρτιας οργάνωσης και της καθαρότητας των νερών και της ίδιας της παραλίας.
