γράφει ο
Γρηγόρης Κεντητός
Πριν από 8.000 χρόνια, όταν ο Νείλος ακόμα δεν είχε φιλοξενήσει τις πρώτες πέτρες της Μεγάλης Πυραμίδας και η Σφίγγα ήταν ακόμα ανύπαρκτη, κάποιοι άνθρωποι στο Αιγαίο είχαν ήδη βρει τον δικό τους θησαυρό: την ώχρα. Και τη Θάσο.
Εκεί, στην καρδιά του Βορείου Αιγαίου, γεννήθηκε κάτι που ίσως είναι το αρχαιότερο υπόγειο ορυχείο του κόσμου.
Στη Μαυρόλακκα, στην Τζίνες και στα υπόγεια νταμάρια του νησιού, οι πρώτοι κάτοικοι της Θάσου άνοιγαν στοές, χρησιμοποιώντας κέρατα ζώων και πέτρες.
Δεν ήταν τυχαίες επιφανειακές σκαφές – ήταν οριζόντια υπόγεια εξόρυξη, σε εποχές που το μεγαλύτερο εργαλείο του κόσμου ήταν ακόμα τα γυμνά χέρια.
Αυτά τα ορυχεία ώχρας, σύμφωνα με τις ανασκαφές, ήταν εν λειτουργία από το 6400 π.Χ..
Η ώχρα δεν ήταν απλά χρώμα. Ήταν τελετουργική ύλη, ίσως ιατρική, ίσως θρησκευτική, ίσως και σύμβολο ισχύος. Η ζήτηση ήταν μεγάλη. Και οι Θάσιοι τη βρήκαν βαθιά στη γη τους.
Έσκαβαν στοές, αποθήκευαν δείγματα, οργάνωναν λατομεία – όχι μια φορά, αλλά επί χιλιετίες. Αυτά τα πρώιμα μεταλλεία λειτουργούσαν με τέτοια συνέπεια που αποδεικνύουν την ύπαρξη μιας πολιτισμικής συνέχειας εξειδικευμένων εργατών και τεχνογνωσίας.
Αυτό δεν είναι απλά μια τοπική ανακάλυψη. Είναι μια πρωτιά για όλη την Ευρώπη. Είναι η απόδειξη ότι η Θάσος δεν ήταν μόνο ένας τουριστικός παράδεισος ή νησί με ελιές και μάρμαρα, αλλά ένας βιομηχανικός κόμβος από την προϊστορία.
Κι αν αυτά ακούγονται υπερβολικά, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι εκείνη την εποχή, η Θάσος δεν ήταν καν νησί – ήταν ακόμα ενωμένη με τη στεριά, και αυτοί οι πρώτοι εργάτες δεν είχαν δει ποτέ τη θάλασσα να την αποκόπτει.
Χιλιάδες χρόνια αργότερα, οι ίδιοι τόποι έδωσαν τα πιο διάσημα λευκά μάρμαρα του αρχαίου κόσμου. Από εκείνα τα βάθη βγήκαν πέτρες που στόλισαν ναούς, ακροπόλεις και αγάλματα, ίσως και την ίδια την Αμφίπολη.
Η παράδοση της εξόρυξης δεν σταμάτησε ποτέ. Από το προϊστορικό ορυχείο της ώχρας μέχρι τα λατομεία των Λιμεναρίων και της Αλυκής, η Θάσος χτυπάει σαν καρδιά της ελληνικής εξορυκτικής ιστορίας.
πηγή: sportime.gr
