«Ενάντια στην αντίληψη που θέλει την Καβάλα μια απέραντη παραλία για το καλοκαίρι, ανακαλύπτουμε στο όρος Παγγαίο μια άλλη όψη του τουρισμού, η οποία αναζητά το κοινό της», επισημαίνει η Όλγα Χαραμή στο αφιέρωμα που ετοίμασε στην Καθημερινή για το Παγγαίο.

 

Συγκεκριμένα αναφέρει:

 

Βρεθήκαμε να ανηφορίζουμε στις σπαστές πέτρες έως την κορυφή Αυγό ή Πιλάφ Τεπέ, να αγναντεύουμε από τα 1.835 μ. την εντυπωσιακή ψευδο-αλπική ζώνη που μοιάζει κομμένη με το μαχαίρι από το ελατοδάσος, τις γειτονικές κορυφές Μάτι (1.956 μ.) και Τρίκορφο (1.940 μ.), αλλά και το Φαλακρό της Δράμας – αν δεν είχε ομίχλη, θα βλέπαμε προς νότο τα παράλια και τη Θάσο.

 

Περπατήσαμε σε χαλιά από φθινοπωρινά φύλλα, σε δάση οξιάς ασύλληπτης ομορφιάς. Ένα απόγευμα ακούσαμε τον Εσπερινό από γυναικεία φωνή –πόσο ασυνήθιστο άκουσμα, αλήθεια– και ψηλαφήσαμε σκαλίσματα πάνω στα βράχια, έργα προϊστορικών ανθρώπων.

 

Ακούσαμε πουλιά λαλίστατα και κελαρυστά νερά σε μονοπάτια όπου δεν υπήρχε ψυχή, και είδαμε τους Αράπηδες να ξεχύνονται σαν άγρια ζώα στα σοκάκια της Νικήσιανης.

 

Γευτήκαμε τραχανά μπροστά σε αναμμένα τζάκια, σαρμαδάκια σπιτικά στο πόδι, κατσικίσια γραβιέρα σε μια φάρμα οικογενειακή και τις πιο νόστιμες τηγανητές πατάτες σε ένα καφενείο πάνω στον δρόμο.

 

Πόσοι Καβαλιώτες, άραγε, έχουν ζήσει κάτι παρόμοιο;

 

Και πόσο θα ενδιέφεραν όλα αυτά τους Βούλγαρους, τους Πολωνούς και τους Τούρκους επισκέπτες της περιοχής;

 

Δείτε εδώ τη συνέχεια του αφιερώματος