γράφει ο
Κώστας Παπακοσμάς
Στην μνήμη του παππού μου Κωνσταντίνου.. που δεν γνώρισα, αν και εκείνος πρόλαβε να με κρατήσει στην αγκαλιά του, έστω και λίγο.. το κείμενο αυτό.. Πετράς στο επάγγελμα από την Χώρα της Ανατολικής Θράκης, προσφυγόπουλο στην Καβάλα.
Το μεροκάματο ήταν στο νταμάρι της Καλαμίτσας αλλά και στο στρώσιμο με κυβόλιθους στους δρόμους της πόλης. Τα “παράσημα” του πολέμου του 1940 ήταν η ασθένεια της εποχής η φυματίωση.
Πέθανε στα μέσα της δεκαετίας του 1960.. Τον Ιούνιο του 1994, ο Δήμαρχος Λευτέρης Αθανασιάδης απένειμε σε όλους τους Καβαλιώτες πολεμιστές της εποχής εκείνης ένα μετάλλιο και δίπλωμα για τις “εξαιρετικές υπηρεσίες που προσέφερε στο Έθνος την περίοδο 1940 -41 (Αλβανικό Έπος)”.
Τα κειμήλια αυτά πολύτιμη ανάμνηση.. Στην φωτογραφία στρώσιμο γρανιτένιων πλακών στην είσοδο του λιμανιού της πόλης, πολλά από τα κτίσματα δεν υπάρχουν σήμερα, ειδικά στην συνοικία της Παναγίας.
Το σημείο αυτό, ονομάσθηκε για μερικά χρόνια “ Πλατεία Τσώρτσιλ” αλλά η ονομασία αφαιρέθηκε μετά τα γεγονότα της Κύπρου και τον απαγχονισμό των Ηρώων Καραολή και Δημητρίου από τις Αγγλικές δυνάμεις κατοχής.
Η πόλη τότε αφαίρεσε και αποκαθήλωσε όλες τις Αγγλικές ονομασίες.
