Ο Γιάννης Λασκαράκης περιγράφει πως πριν από 79 χρόνια, ο πρόσφυγας από την Ανατολική Θράκη παππούς του δολοφονήθηκε από δυνάμεις της βουλγαρικής κατοχής στην Παλιά Καβάλα, όταν έμαθαν ότι  έκρυβε και περιέθαλπτε κυνηγημένους.

 

Οι Βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής ξεκίνησαν από τα μεγάλα χωριά της Δράμας ένα πρόγραμμα τρομοκράτησης των κατοίκων με στόχο την οριστική επιβολή της κατοχικής εξουσίας, την υποταγή και πιθανόν τον εκβουλγαρισμό του πληθυσμού (δες εδώ).

 

Τέλος Σεπτεμβρίου κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήρθε η σειρά της Καβάλας. Οι Φίλιπποι, εκείνη τη εποχή, ήταν το κεφαλοχώρι της περιοχής και έτσι ο φόβος άρχισε να κυριεύει τους κατοίκους του. Πολλοί εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και κρύφτηκαν στους γύρω λόφους. Ο Γιάννης Λασκαράκης περιγράφει:

 

«Πριν 79 χρόνια, στις 29 Σεπτεμβρίου του 1941, στο Δοξάτο της Δράμας ξέσπασε εξέγερση εναντίον της Βουλγαρικής κατοχής που οργανώθηκε πιθανότατα απο το ΚΚΕ. Οι αντάρτες εισέβαλλαν στη κωμόπολη και φόνευσαν τους Βούλγαρους αστυνομικούς. Σε αντίποινα οι Βούλγαροι ξεκίνησαν διωγμούς και σφαγές στο Δοξάτο, στους Φιλίππους και σε άλλα χωριά της περιοχής. Πολλοί κυνηγημένοι κατέφυγαν στα ορεινά χωριά της Καβάλας για να σωθούν Σε ένα από αυτά, την Παλιά Καβάλα, ήταν Πρόεδρος ο παππούς μου Ιωάννης Λασκαράκης, πρόσφυγας απο την Ανατολική Θράκη. Αυτός έκρυβε και περιέθαλπε πολλούς κυνηγημένους.

 

Οι Βούλγαροι το έμαθαν και του έστησαν καρτέρι στις 4 Οκτωβρίου 1941. Καθώς επέστρεφε με το κάρο του απο το χωράφι του στον κάμπο, μαζί με τον δωδεκάχρονο γιό του Ζαχαρία, λίγα μέρα πριν το χωριό. τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ με μια σφαίρα στο λαιμό, αφού πρώτα τον ρώτησαν αν είναι ο πρόεδρος Λασκαράκης . "Καπούτ μπάι Λασκαρακης" είπαν και συνέχισαν το δρόμο τους. Αυτή η πλάκα μνήμης είναι στημένη στο τόπο της δολοφονίας».