γράφει ο
Κώστας Μορφίδης
Ας δούμε τι θα γινόταν αν αφήναμε τη ΝΔ να ολοκληρώσει ανεμπόδιστα το θαυματουργό έργο της ή, καλύτερα, ας δούμε πόσο άνευ περιεχομένου είναι το αφήγημά της περί καταστροφικής διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Το πρώτο «επιχείρημα» της ΝΔ είναι ότι αν δεν ερχόταν ο κακός ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα θα έβγαινε από τα μνημόνια.
ΨΕΥΔΕΣ. Γιατί;
Το καλοκαίρι του 2014 οι θεσμοί έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου προς την ελληνική κυβέρνηση γιατί «το πρόγραμμα δεν βγαίνει». Και είχαν δίκιο. Η χρονιά βγήκε με πλεόνασμα 0,4% έναντι του στόχου που ήταν 1,5%. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι οι θεσμοί θα απαιτούσαν να «καλυφθεί» η χασούρα, είτε με νέο πρόγραμμα, είτε με κάποιου είδους κεκαλυμμένο μνημόνιο. Και αυτό θα σήμαινε νέα μέτρα.
Για να αντιληφθούμε τί θα γινόταν αν η ΝΔ παρέμενε στην εξουσία, θα συγκρίνω τους στόχους πλεονασμάτων του 2ου και του 3ου προγράμματος και θα τα μεταφράσω (προφανώς προσεγγιστικά) σε δις.
Για το 2015: 3% έναντι -0,25%, δηλαδή περίπου 5,85 δις
Για το 2016: 4,5% έναντι 0,5%, δηλαδή περίπου 7,2 δις
Για το 2017: 4,5% έναντι 1,75, δηλαδή περίπου 4,95 δις
Για το 2018: 4,2% έναντι 3,5%, δηλαδή περίπου 0,7 δις
Αυτό σημαίνει ότι η λυπητερή θα ήταν κοντά στα 18,7 δις ευρώ. Αυτό το ποσό έπρεπε να πιάσει η κυβέρνηση της ΝΔ, αν δεν έμπαινε στη μέση ο κακός ΣΥΡΙΖΑ.
Σύμφωνα με τον αρχηγό της ΝΔ, αυτό θα γινόταν, γιατί θα είχαμε ανάπτυξη, άρα δεν θα χρειαζόταν να πάρουμε νέα μέτρα.
ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΟ. Γιατί;
Το 2014, οι επενδύσεις (ακαθάριστος σχηματισμός πάγιου κεφαλαίου) ήταν -4,7%, η ανεργία ήταν στο δυσθεώρητο 25,9% (σήμερα είναι στο 18,6%) με τα αντίστοιχα ποσοστά στους νέους 51,2% (2014) και 36,6% (2018).
Επίσης, το 2014, η απόδοση του δεκαετούς ομολόγου ήταν στο 8,42% (δηλαδή έβγαινες στις αγορές και «ξανάμπαινες» χωρίς αποτέλεσμα, άρα θα έπρεπε να βρεις άλλους τρόπους δανεισμού), ενώ σήμερα είναι στο 4,26%.
Για να το κάνουμε πιο καθαρό.
Τον Ιούλιο του 2014, η κυβέρνηση Σαμαρά «βγήκε» στις αγορές με τριετές ομόλογο και άντλησε ... 1,5% δις, καθώς οι προσφορές ήταν περιορισμένες. Το δε πενταετές, που θεωρείται το κρίσιμο για τη βιώσιμη πρόσβαση στις αγορές το 2014 ήταν στο 8,55% (!) ενώ σήμερα (17.12.2018) είναι στο 3,32%!
Μία σειρά κλάδων της οικονομίας έπιαναν ιστορικά χαμηλά (παράδειγμα η οικοδομική δραστηριότητα στο -40%, μεγάλα έργα στον κλάδο των μεταφορών ανολοκλήρωτα, οι μεταφορές στα τάρταρα, ο κλάδος της βιομηχανίας ασθμαίνων). Το ελληνικό χρέος στο 180% του ΑΕΠ. Τρεις (3) στους 10 πολίτες πλήρωναν μέχρι 200 ευρώ ασφαλιστικές εισφορές, ενώ σήμερα πληρώνουν 9 στους 10 κάτω από 200 ευρώ. Η ιδιωτική κατανάλωση ήταν στα τάρταρα και πρώτη φορά το 2017 άρχισε να παίρνει τα πάνω της. Το δε κράτος πρόνοιας... Ας το αφήσουμε καλύτερα. Γιατί με το 5ευρώ στα νοσοκομεία, το μονόευρω στις συνταγές, παιδιά στα σχολεία να λιποθυμούν και τη μεσαία τάξη κατεστραμένη, χαΐρι δεν θα βλέπαμε.
Τέλος, σε ό,τι αφορά και πάλι την ανάπτυξη, οι της ΝΔ, για να ενισχύσουν το αφήγημά τους, επικαλούνται τις προβλέψεις.
Αν και δεν τζόγαρα ποτέ, δυο-τρία πράγματα για τους αποτυχημένους «μάντεις» ξέρω.
Για το 2010, υπήρχε πρόβλεψη για μείωση του ΑΕΠ κατά 0,3%. Απότελεσμα: -5,4%
Για το 2011, ύφεση 2,1%. Αποτέλεσμα: -9,1%.
Για το 2014, ανάπτυξη 2,1%. Αποτέλεσμα: 0,4%.
Σε όλα τα παραπάνω, ας προσθέσουμε ότι η κυβέρνηση Σαμαρά δεν έκλεισε την 5η διαπραγμάτευση (καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό!), είχε ασφαλιστικά ταμεία με έλλειμμα κοντά στο 1,5 δις, είχε άδεια δημόσια ταμεία κ.ά.
Αυτήν την κατάσταση παραλάβαμε! Και την αλλάζουμε προσπαθώντας να κάνουμε τη χώρα κανονικό και ανθρώπινο κράτος.
Οι πολίτες μας κρίνουν αυστηρά. Και καλά κάνουν.
Αλλά θα πρέπει να μην ξεχνούν τι γινόταν στην καταστροφική πενταετία 2010-2014.
Και να αναλογιστούν, τι θα συμβεί αν ξαναρθεί στην εξουσία η ΝΔ.
Τα νούμερα -ό,τι και να λένε- δεν μιλούν απλά. Φωνάζουν.
