Η Μητρόπολη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου με ανακοίνωση της, ενημερώνει για το μήνυμα της Εκκλησίας αυτή την Κυριακή.
H Μητρόπολη αναφέρει τα εξής:
«Το αποστολικό ανάγνωσμα από την Προς Εβραίους επιστολή (κεφ. Θ΄, 1-7) μάς μεταφέρει νοερά στην παλαιά σκηνή του Μαρτυρίου, στον ιερό χώρο της Παλαιάς Διαθήκης, όπου τελούνταν η λατρεία του Θεού από τον λαό Ισραήλ.
Εκεί διακρίνονταν δύο διαμερίσματα: το Άγιον και τα Άγια των Αγίων.
Στο πρώτο εισέρχονταν καθημερινά οι ιερείς και επιτελούσαν τις λατρείες. Στο δεύτερο όμως, στα Άγια των Αγίων, εισερχόταν μόνον ο αρχιερεύς, και αυτό μία φορά τον χρόνο, την ημέρα του εξιλασμού, φέροντας αίμα θυσίας, όχι μόνο για τις αμαρτίες του λαού αλλά και τις δικές του.
Η σκηνή αυτή, με όλα της τα σύμβολα και τελετές, δεν ήταν αυτοσκοπός. Ήταν προτύπωση, σκιά της μελλοντικής, τέλειας θυσίας που θα προσέφερε ο αληθινός Αρχιερεύς —ο Ιησούς Χριστός.
Εκείνος δεν εισήλθε σε χειροποίητο ναό, αλλά στον ίδιο τον Ουρανό, και δεν πρόσφερε αίμα ζώων, αλλά το δικό Του Πανάγιο Αίμα, θυσιαζόμενος «ὑπὲρ ἡμῶν καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν».
Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Η πρώτη είχε σύμβολα, επαναλαμβανόμενες θυσίες και ατελείς ιερείς.
Η δεύτερη έχει τον Χριστό, τον μοναδικό Αρχιερέα και Τέλειο Μεσίτη, ο οποίος με τη μία και μοναδική Του θυσία μάς άνοιξε οριστικά τον δρόμο προς τον Πατέρα.
Δεν υπάρχει πια καταπέτασμα που να μας χωρίζει από τον Θεό. Το καταπέτασμα εσχίσθη· η πρόσβαση στα Άγια των Αγίων έγινε ελεύθερη, όχι βέβαια χωρίς προϋποθέσεις, αλλά διά της πίστεως και της μετάνοιας.
Τι σημαίνει αυτό για τη ζωή μας σήμερα; Πρώτον, σημαίνει ότι δεν χρειαζόμαστε πλέον επίγειες τελετές για να εξιλεωθούμε, ούτε ιερείς που να θυσιάζουν για εμάς.
Ο Χριστός είναι ο αιώνιος Αρχιερεύς μας. Μπορούμε να
πλησιάσουμε τον Θεό με θάρρος, έχοντας καθαρή καρδιά και ελπίδα στη Χάρη Του.
Δεύτερον, σημαίνει πως η θυσία του Χριστού δεν είναι κάτι θεωρητικό ή ιστορικό, αλλά έχει άμεση δύναμη μέσα στη ζωή μας. Κάθε φορά που μετανοούμε, κοινωνούμε, προσευχόμαστε, εισερχόμαστε νοερά στα Άγια των Αγίων.
Η ζωή μας γίνεται ναός, και η καρδιά μας τόπος λατρείας.
Τέλος, μας υπενθυμίζεται πως χωρίς το Αίμα του Χριστού, κανείς δεν μπορεί να σωθεί.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, άλλη θυσία, άλλη μεσιτεία. Ο δρόμος προς τον Θεό περνά μόνο μέσα από τον Εσταυρωμένο και Αναστημένο Κύριο. Ας εισερχόμαστε, λοιπόν, με ταπείνωση και πίστη στην παρουσία Του.
Ας αποδεχθούμε τη θυσία Του, και ας ζούμε «εν πνεύματι και αληθεία», γιατί Εκείνος μάς άνοιξε τον Ουρανό.»
