Άλλο ένα υπέρογκο ποσό φεύγει από τα ταμεία του Δήμου Θάσου για να πληρωθούν λάθη και παραλείψεις των προηγούμενων ετών. Αυτή τη φορά, ο Δήμος καλείται να πληρώσει 345.000 ευρώ για έναν βιολογικό καθαρισμό που δεν έγινε ποτέ!

 

Γράφει η

Κάτια Γιαννουκάκου

Το έργο χρονολογείται από την εποχή των κοινοτήτων και αφορά την περιοχή του Ποτού. Ο συγκεκριμένος βιολογικός όχι μόνο δεν λειτούργησε ποτέ, αλλά το έργο γενικά δεν εκτελέστηκε ποτέ. Η διοίκηση του Δήμου πάντως δεν πρόκειται σήμερα να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια καθώς πρόκειται να προχωρήσει σε αίτηση αναίρεσης κατά της διαταγής πληρωμής, η οποία δεν της έχει επιδοθεί ακόμα.

 

 

Το ιστορικό του έργου

 

Το έργο «Βιολογικός καθαρισμός λυμάτων Θεολόγου - Ποτού - Πευκαρίου» αρχικά προκηρύχθηκε στις 17.4.1992 από τον πρόεδρο της Κοινότητας Θεολόγου, Σωτήρη Μαλλιαρό. Μετά τον μειοδοτικό διαγωνισμό, ανάδοχος ανακηρύχθηκε ο εργολάβος, Γιώργος Μπούτσιος από τη Θεσσαλονίκη.

Στη συνέχεια με την 54/1999 απόφαση του κοινοτικού συμβουλίου Θεολόγου (πρόεδρος της κοινότητας Θεολόγου εκείνο το διάστημα ήταν η Ουρανία Τζιάτα) εγκρίθηκε το από 26-5-1998 πρωτόκολλο προσωρινής και οριστικής παραλαβής του εν λόγω έργου, ενώ, στη συνέχεια, εγκρίθηκαν στις 9.6.1999 και 27.7.1999  από τη Διευθύνουσα Υπηρεσία (Τεχνική Υπηρεσία Δήμων και Κοινοτήτων ν. Καβάλας), οι λογαριασμοί 4 και 5 που υποβλήθηκαν από τον εργολάβο και αφορούσαν αντίστοιχα αποπληρωμή  του εργολαβικού ανταλλάγματος ύψους 39.445.000 δραχμών. Η ΤΥΔΚ δηλαδή, βεβαίωσε τον τέταρτο και τον πέμπτο λογαριασμό του συγκεκριμένου έργου, γεγονός που σημαίνει ότι υπήρξαν άλλοι τρεις λογαριασμοί που εξοφλήθηκαν.

Στη συνέχεια, (επί δημαρχίας του Λευτέρη Μερέση) το τότε Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου Θάσου, στον οποίο, εν τω μεταξύ, είχε συνενωθεί η κοινότητα Θεολόγου αποφάσισε να μην ψηφίσει την πίστωση τον 55.264.771 δραχμών για την εξόφληση του 4ου  και του 5ου  λογαριασμού με την αιτιολογία ότι ο δήμος δεν μπορεί να πληρώσει τους λογαριασμούς αυτούς διότι το έργο έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και αρμόδιος φορέας προς πληρωμή είναι αυτός που το χρηματοδοτούσε έως τότε. (Ποιός; Η ΤΥΔΚ;) Η εργοληπτική εταιρεία που θεώρησε την απόφαση ως βλαπτική προσφεύγει στις 31.1.2000 σε αίτηση θεραπείας προς τον γενικό γραμματέα της Περιφέρειας ΑΜΘ και τον Δήμο της Θάσου ζητώντας να της εξοφληθούν οι δυο λογαριασμοί.

Ο γ.γ. της περιφέρειας απορρίπτει την προσφυγή ωστόσο στο μεταξύ, είχε διατυπωθεί θετική γνώμη από το αρμόδιο Νομαρχιακό Συμβούλιο Δημοσίων Έργων, γεγονός που δίνει πάτημα στην εταιρία να συνεχίσει να διεκδικεί τα χρήματα.

Τα ποσά που φέρονται να οφείλονται για το συγκεκριμένο έργο συνεχίζουν ωστόσο να μην πληρώνονται ούτε από την επόμενη διοίκηση του Κώστα Καπόλα (2002 – 2006) και η εταιρία προσφύγει στο δικαστήριο. Η υπόθεση εκδικάστηκε τον Ιανουάριο του 2006 και η απόφαση βγαίνει σχεδόν ενάμιση χρόνο αργότερα τον Σεπτέμβριο του 2007. Στο μεταξύ είχαν γίνει εκλογές και τη διοίκηση του Δήμου είχε αναλάβει και πάλι ο Λευτέρης Μερέσης.

Σύμφωνα λοιπόν με την 159/2007 απόφαση του Εφετείου Κομοτηνής, το δικαστήριο  δέχεται την προσφυγή της εταιρίας και ακυρώνει την τεκμαιρόμενη απόρριψη της από 31.1.2000 αιτήσεως θεραπείας του εργολάβου από τον Γενικό Γραμματέα Περιφέρειας Αν. Μακεδονίας - Θράκης.

Ταυτόχρονα, υποχρεώνει τον  Δήμο Θάσου να καταβάλει στον εργολάβο το ποσό των 161.317,58 ευρώ με τους οφειλόμενους γι' αυτό κατά νόμο τόκους υπερημερίας από την 31.1.2000 μέχρι και να εξοφληθούν. Τέλος επιβαρύνει το Δήμο της Θάσου με τα δικαστικά έξοδα της δίκης.

 

Άφησαν την υπόθεση

στην τύχη της

 

Ο Δήμος της Θάσου σύμφωνα με την 159/2007 είχε προθεσμία 15ημερών να προχωρήσει σε ανακοπή της απόφασης. Το ερώτημα που γεννάται είναι γιατί η τότε διοίκηση Μερέση άφησε την υπόθεση στην τύχη της και δεν προχώρησε σε ένδικα μέσα. Το συγκεκριμένο έργο η αλήθεια είναι ότι δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αφού εκτός από κάτι μπετά που έχουν πέσει στην περιοχή δεν υπάρχει κάτι άλλο που να μαρτυρά την ύπαρξη και τη λειτουργία του. Μάλιστα είναι γνωστό στην τοπική κοινωνία του Ποτού και του Θεολόγου ότι πριν ολοκληρωθούν οι εγκαταστάσεις του βιολογικού ήρθαν κάποια μηχανήματα τα οποία στην πορεία χάθηκαν (!). Επιπλέον υπήρξε και μια απόφαση του τότε κοινοτικού συμβουλίου (πρόεδρος ήταν η Ουρανία Τζιάτα) τα χρήματα που είχαν έρθει για την ολοκλήρωση του βιολογικού να διατεθούν σε άλλο έργο της περιοχής. Άρα ποιο έργο εγκρίθηκε και παραλήφθηκε από την ΤΥΔΚ; Κάτι που δεν υπήρξε και δεν λειτούργησε ποτέ;

 

Πως φτάσαμε στο σήμερα

 

Το 2011, όταν πλέον τον Δήμο έχει αναλάβει η σημερινή διοίκηση υπό τον Κώστα Χατζηεμμανουήλ, παραλαμβάνεται μια απόφαση από το Μονομελές Πρωτοδικείο Καβάλας με την οποία ο Δήμος της Θάσου διατάσσεται να καταβάλλει στην εταιρία «ΣΦΕΛΙΝΟΣ Α.Τ.Ε.Ε», που προήρθε από μετατροπή της εταιρίας του Γεωργίου Μπούτσιου, το ποσό των 130.257,58 ευρώ με τον νόμιμο τόκο από τις 31–01–2000. Ένα ποσό που αγγίζει τις 345.000 ευρώ.

Η σημερινή διοίκηση προχώρησε σε αίτηση αναίρεσης της συγκεκριμένης απόφασης, η οποία εκδικάστηκε από το Εφετείο Κομοτηνής το 2013 χωρίς ευτυχή κατάληξη, αφού το δικαστήριο υποχρεώνει εκ νέου τον Δήμο να καταβάλλει το παραπάνω ποσό στην εν λόγω εταιρία. Το ενδιαφέρον στην υπόθεση είναι ότι το δικαστήριο δεν μπήκε στη διαδικασία να εξετάσει εάν υπάρχει έργο βιολογικού καθαρισμού στον Ποτό, αφού σύμφωνα με τη δικογραφία, υπάρχει εγκεκριμένο πρωτόκολλο προσωρινής και οριστικής παραλαβής από την τότε ΤΥΔΚ, γεγονός που πιστοποιεί ότι το έργο υπάρχει. (;)

 

«Θα οδηγήσουμε την υπόθεση

στα ανώτατα δικαστήρια»

 

Η διοίκηση του Δήμου πάντως προτίθεται να το παλέψει μέχρι τέλους και για το λόγο αυτό μόλις πάρει στα χέρια της την απόφαση του δικαστηρίου με τη διαταγή πληρωμής σκοπεύει να κάνει νέα αίτηση αναίρεσης και να την οδηγήσει στα ανώτατα δικαστήρια.

Σε δηλώσεις του στη «Θασιακή» ο δήμαρχος Θάσου, Κώστας Χατζηεμμανουήλ, τόνισε συγκεκιμένα «Ούτε εντυπωσιαζόμαστε αλλά ούτε και αιφνιδιαζόμαστε πλέον από τα οδυνηρά αποτελέσματα της κακοδιοίκησης και της ανευθυνότητας του παρελθόντος. Δεν αφήνουμε όμως, τίποτα στην τύχη, ούτε μοιράζουμε συγχωροχάρτια σε κανέναν. Η περίπτωση του βιολογικού φαντάσματος, Θεολόγου -  Ποτού, είχε καταγγελθεί από εμάς ως ακραίο δείγμα αποσύνθεσης ήδη από το 2011 που αναλάβαμε. Δεν μείναμε όμως με σταυρωμένα χέρια. Εντάξαμε στο ΕΣΠΑ τον βιολογικό Ποτού – Λιμεναρίων, το μεγαλύτερο έργο υποδομής που έγινε ποτέ στο νησί, το οποίο εκτελείται. Παράλληλα θα οδηγήσουμε την υπόθεση στα ανώτατα δικαστήρια».