Γράφει ο 
Θωμάς Μαργαρίτης *

 

Όπου  και αν ρίξει ο καθένας το μάτι του στην Ελλάδα σήμερα, διαπιστώνει ότι η χώρα βαδίζει με αυτόματο πιλότο. Η κυβερνητική ανικανότητα είναι εμφανής πλέον και στα πιο απλά πράγματα.

Η παντελής έλλειψη κρατικής παρέμβασης διαπιστώνεται σε  κάθε έκφραση του δημόσιου βίου. Οι διοικούντες την χώρα σήμερα πιστεύουν ότι με την αναβλητικότητα, την ατολμία, τις ατέρμονες διαπραγματεύσεις και την πίστη στην παρέμβαση του «από μηχανής θεού» θα λυθούν τα προβλήματα. Ήταν λογικό να είναι ανέτοιμοι και άπειροι να αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας, πράγμα που με μανία επεδίωξαν, αλλά αποδεικνύονται και παντελώς ανίκανοι να την διοικήσουν. Ακόμα και σήμερα που υποτίθεται ότι απέκτησαν στου «κασίδη το κεφάλι» κάποια εμπειρία. Εγκλωβισμένοι στις ανέξοδες, αλλά όπως αποδείχθηκε αδιέξοδες εξαγγελίες τους, στις ιδεοληψίες τους ότι μπορούσαν τάχα με την επαναστατική τους ορμή να αλλάξουν τον κόσμο, αγνοώντας ότι η πολιτική σε επίπεδο διοίκησης είναι η τέχνη του εφικτού, κατάντησαν απλοί θεατές των εξελίξεων. Μου θυμίζουν εκείνη την παλιά διαφήμιση που ουϊσκοπαραγωγοί του Τενεσί στην Αμερική περίμεναν παίζοντας «πέταλα» να παλιώσει από μόνο του το ουΐσκι, περιμένοντας και περιμένοντας…

Η διοίκηση όμως δεν είναι πεπαλαιωμένο και άρα ποιοτικό ουΐσκι. Η διοίκηση είναι πρόβλεψη και απαιτεί άμεση ενέργεια, γιατί ο ταύρος πρέπει άμεσα να πιαστεί από τα κέρατα. Αν σου ξεφύγει, κλάφτα Χαράλαμπε!!!

ΤΑ ΕΚΑΝΑΝ ΜΑΝΤΑΡΑ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΥ

Μία από τις μεγαλύτερες αποτυχίες της Κυβέρνησης αποδεικνύεται η διαχείριση των χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών. Προέβλεψαν εσφαλμένα ότι θα είμασταν απλά η χώρα διέλευσης (TRANSIT), ότι όλοι θα κατευθύνονταν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες μένοντας στην Ελλάδα λίγες μέρες μόνο και άρα δεν θα μας πείραζε να τους υποδεχθούμε μετά «Βαΐων και κλάδων». Τι θα ενοχλούσε άλλωστε να πουλήσουμε τζάμπα ανθρωπισμό, ιδεολογία και διαφορετικότητα σ’ ολόκληρο τον πλανήτη πιστεύοντας, δυστυχώς εσφαλμένα, ότι θα είμασταν μόνο χώρα υποδοχής και προώθησής τους στην Ευρώπη;

Όταν όμως οι Ευρωπαίοι έκλεισαν τα σύνορα ο «βασιλιάς έμεινε γυμνός».

Τότε  κατάλαβαν ότι όσα έλεγαν και κυρίως όσα έπρατταν αποδείχθηκαν μπούμερανγκ, που ενώ το πέταξαν στους άλλους γύρισε και τους κτύπησε. Δυστυχώς κτύπησε και κτυπά και εμάς που είμαστε αποδέκτες των άστοχων επιλογών τους.

Η ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΗΝ ΒΙΠΕ

Η κυβέρνηση εγκλωβισμένη στις εσφαλμένες επιλογές της, ανίκανη να διαχειρισθεί το πρόβλημα, απευθύνθηκε την ύστατη στιγμή στις τοπικές αυτοδιοικήσεις και μέσω αυτών στον Ελληνικό λαό ζητώντας να «βάλουν πλάτη» και να αναλάβουν από μόνες τους να λύσουν το πρόβλημα που  η ίδια δημιούργησε και αποδείχθηκε ανίκανη να επιλύσει.

Και αυτήν όμως την συνδρομή της τελευταίας στιγμής δεν την ζήτησε ΕΝΤΙΜΑ αλλά την εξεβίασε άλλοτε αιφνιδιάζοντας τις τοπικές κοινωνίες εγκαθιστώντας, εν «μία νυκτί», πρόσφυγες, εν αγνοία των αρμοδίων Δημάρχων και λοιπών φορέων (π.χ. Καβάλα) και άλλοτε εκβιάζοντας με την άμεση ή έμμεση απειλή μέσω των τοπικών κυβερνητικών εκπροσώπων της ανά τη χώρα με το τελεσίγραφο «αφού πήραμε απόφαση ούτως ή άλλως να τους εγκαταστήσουμε, σας δίνουμε λίγες μέρες να προετοιμαστείτε» (π.χ. Δράμα).

Ούτε κουβέντα για χρήματα,  που κατευθύνονταν στις περίεργες ΜΚΟ που ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια, ούτε κουβέντα για πρόβλεψη παραμονής των δύστυχων αυτών ανθρώπων στους τόπους διασποράς  και διαμονής τους.

Οι τοπικές αυτοδιοικήσεις, σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, επειδή το θέμα ήταν κυρίως ανθρωπιστικό ανέχθηκαν ή και δέχθηκαν  την συμμετοχή τους υποκύπτοντας στον εκβιασμό και αιφνιδιασμό των διοικούντων, φυσικών και ηθικών αυτουργών της σημερινής αθλιότητας και ο φιλότιμος και ανθρωπιστής Ελληνικός λαός, συναισθανόμενος και αντιλαμβανόμενος των ανθρώπινο πόνο, αφού τον έζησε στο πετσί του, ανταποκρίθηκε άμεσα.

Κάπως έτσι συνέβησαν και τα πράγματα στην προσφυγομάνα Δράμα. Επιλέχθηκε η καπναποθήκη της ΒΙΠΕ, έγιναν σε χρόνο ρεκόρ οι απαραίτητες υποδομές οι οποίες πράγματι ήταν και είναι επαρκείς, αλλά μόνο για περιορισμένης χρονικής διάρκειας εγκατάσταση.

Δυστυχώς αποδείχθηκε ότι η εγκατάσταση αυτή που έγινε αρχικά για λίγες μέρες ή εβδομάδες θα διαρκέσει πολλούς μήνες, ίσως και χρόνια με την κρατική αδιαφορία, την θεωρία του «νίπτω τας χείρας μου» του Πόντιου Πιλάτου και την εξαφάνιση στην κυριολεξία όσων υπερευαίσθητων κυβερνητικών τοπικών εκπροσώπων μας υπερθεμάτιζαν υπέρ της εγκατάστασης στην ΒΙΠΕ και της υποδοχής των προσφύγων, επικαλούμενοι ανθρωπιστικούς λόγους χωρίς να βλέπουν «πέρα από την μύτη τους» και χωρίς να προβλέψουν ή να αντιληφθούν τι θα σήμαινε η διαρκής και μόνιμη παραμονή σε συνθήκες ελεύθερου εγκλεισμού και στρατωνισμού 550 ανθρώπων, ομοεθνών μεν, αλλά αγνώστων μεταξύ τους με διαφορετικά ήθη και έθιμα, παιδεία και κουλτούρα. Ενήλικες Σύροι, κάποιοι Ιρακινοί και Κούρδοι εκ Συρίας και ανάμεσά τους εκατοντάδες ανήλικα παιδιά κλήθηκαν να ζουν στο διαμορφωμένο αυτό  κοινόβιο, χωρίς καμία κρατική εποπτεία, χωρίς ορισθέντες με κρατική παρέμβαση  ανθρώπους γνώστες από διοίκηση που θα αναλάμβαναν υπεύθυνα την οργάνωση, διαχείριση, εποπτεία του ιδιότυπου αυτού χωριού ως επικεφαλής των εθελοντών που πράγματι ήταν αρχικά  πολλοί και ήθελαν με ανιδιοτέλεια να προσφέρουν (σιγά σιγά απογοητεύθηκαν από την ανοργανωσιά και απεχώρησαν ή σκέφτονται να αποχωρήσουν από τον χώρο). Αν σ’ όλα αυτά προσθέτουμε την κακή ψυχολογική κατάσταση των προσφύγων τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν, πολλά ως συνέπεια και του πολέμου που βίωσαν, την έλλειψη επαρκούς ενημέρωσης για το πώς και πότε θα φύγουν για την Ευρώπη πράγμα που  όλοι επιθυμούν, την διακριτική έως παθητική αλλά δικαιολογημένη στάση της αστυνομίας που δεν έχει καμία κεντρική εντολή ουσιαστικής παρέμβασης στον χώρο και τόσα άλλα καθημερινά προβλήματα που θα μπορούσαν  ορισθέντες επίσημα από την κυβέρνηση διοικητές του χώρου να επιλύσουν, ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΘΕ ότι η ανάπτυξη παραβατικής συμπεριφοράς και στη Δράμα ήταν απλώς θέμα χρόνου.

ΤΙ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΚΑΙ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΒΙΠΕ

Με την εγκατάσταση των προσφύγων στην καπναποθήκη υπήρξαν από επίσημα τοπικά κυβερνητικά χείλη διαβεβαιώσεις ότι η εγκατάσταση θα ήταν προσωρινή. Θυμάμαι ότι στην συνεδρίαση του Δημοτικού συμβουλίου Δράμας που απεφάσισε τα σχετικά, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Παύλος που παρέστη όταν το  άκουσε είπε το αυτονόητο και συνήθως συμβαίνον στην Ελλάδα «ότι ουδέν μονιμότερον του προσωρινού» και αποδείχθηκε ότι είχε απόλυτο δίκιο.

Η εγκατάστασή τους αγκαλιάσθηκε από την συντριπτική πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας. Η προσφυγομάνα Δράμα και οι απλοί πολίτες έδειξαν έμπρακτα το ανθρωπινό τους πρόσωπο και την φιλοξενία τους στον υπερθετικό βαθμό.

Μάλιστα και με αρθρογραφία μου αλλά και από τηλεοράσεως, σημείωσα και τις υπερβολές που παρατηρούνταν στην σώρευση ρούχων και τροφίμων που θα έφταναν να ντύσουν και να θρέψουν όλους τους αναξιοπαθούντες Δραμινούς συμπολίτες μας, που δυστυχώς πολλαπλασιάζονται και είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και εξαθλίωσης των τελευταίων χρόνων.

Τους πνίξαμε με την αγάπη μας σε σημείο που αν επιδεικνύαμε την ίδια ευαισθησία και για τους δικούς μας απόρους δεν θα πεινούσε κανένας στην Δράμα σήμερα!!!

Και όλα αυτά με παντελή κρατική ανυπαρξία και με αποκλειστική καθημερινή παρουσία δεκάδων ευαίσθητων Δραμινών, ανεξάρτητα από την πολιτική τους αντίληψη και κοσμοθεωρία με κοινή συνισταμένη την ουμανιστική αντίληψή τους για την υπόθεση των προσφύγων που άγγιζε τα ανθρωπιστικά αισθήματά τους.

Το θέμα όμως της μακράς παραμονής των προσφύγων στο κοινόβιο της ΒΙΠΕ ήταν οφθαλμοφανές ότι δεν μπορούσαν να το διαχειριστούν οι εθελοντές χωρίς κρατική και κυβερνητική παρέμβαση. Χωρίς υπεύθυνους διοίκησης, χωρίς συντονισμό, χωρίς κανόνες λειτουργίας του χώρου της κοινής συμβίωσης. Τα ανυπέρβλητα καθημερινά προβλήματα που ζητούσαν επείγουσες και δραστικές λύσεις που πολλές φορές αδυνατούσαν να επιλύσουν οι εθελοντές και οι εμπλεκόμενοι από υπερευαισθησία  υπάλληλοι της Αντιπεριφέρειας, οδήγησαν στην κόπωσή τους. Ταυτόχρονα οι συνθήκες εγκλεισμού, η κακή ψυχολογία, η αβεβαιότητα για το μέλλον τους, η έλλειψη επαρκούς ενημέρωσης και τα τόσα καθημερινά προβλήματα, έσπασαν και τα νεύρα ακόμα και των πιο ψύχραιμων προσφύγων που όλοι την μέρα  είτε ξαπλώνουν, είτε περιφέρονται άσκοπα χωρίς να απασχολούν το μυαλό και το σώμα τους. Είναι γνωστό ότι η «αργία εστί μήτηρ πάσης κακίας». Σε τέτοιες συνθήκες και «άγιοι κολάζονται» και οι προστριβές, οι έριδες και οι φιλονικίες  και γενικά το κακό  πολύ εύκολα  μπορεί να συμβεί «δι’ ασήμαντον αφορμήν». Ιδιαίτερα όταν κάποιοι από αυτούς επέδειξαν αχαριστία απέναντι και στους εθελοντές που καθημερινά τους εξυπηρετούσαν.

Το είχα προβλέψει έγκαιρα ότι το κοινόβιο στην ΒΙΠΕ δεν μπορούσε να λειτουργήσει μόνο με τους εθελοντές που σιγά-σιγά έγιναν και γίνονται  με την παρουσία τους μέρος της προβληματικής καθημερινότητας των προσφύγων.

Οι εθελοντές έπρεπε να λειτουργούν υποστηρικτικά της κρατικής παρέμβασης και των υπευθύνων που θα διοικούσαν  τον χώρο. Δεν ήταν αυτοί οι διοικούντες ανευθυνοϋπεύθυνοι που από την καλή τους την καρδιά θα δέχονται επικρίσεις ή και επιθέσεις για την δικαιολογημένη αδυναμία τους να επιλύσουν, ανυπέρβλητα για τον εθελοντικό ρόλο τους, προβλήματα.

ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΠΟΥ ΧΡΗΖΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ

Αξιότιμε κ. Βουλευτή, Χρήστο Καραγιαννίδη και τοπικοί εκπρόσωποι του «ΣΥΡΙΖΑ», γιατί εγκαταλείψατε τους πρόσφυγες στην τύχη τους;

Αφού ουσιαστικά δεν τους θέλατε ή δεν προβλέψατε τι θα επακολουθήσει γιατί τους υποδεχθήκατε διθυραμβικά υποχρεώνοντας τις τοπικές κοινωνίες να τους φιλοξενήσουν;

ΓΙΑΤΙ δεν οργανώσατε την διοίκηση και διεύθυνση του κέντρου της ΒΙΠΕ με υπευθύνους ανθρώπους και εκχωρήσατε την όλη διαχείριση στους εθελοντές που αντί και αυτούς να υποστηρίζετε τους εγκαταλείψατε και αναγκάζονται με την σειρά τους να αποχωρούν απογοητευμένοι; Γιατί ιδιωτικοποιήσατε την διαχείριση του προσφυγικού;

ΓΙΑΤΙ δεν δίνεται κεντρική εντολή ουσιαστικής παρέμβασης της Ελληνικής Αστυνομίας στον χώρο αντί να κάθονται παθητικά οι αστυνομικοί στο θυρωρείο στην είσοδο, σαν να είναι εθελοντές και αυτοί στην «Ονειρούπολη» αφού στεγάζονται σε ένα από τα σπιτάκια της;

ΓΙΑΤΙ κρυφτήκατε, κοιτάτε από μακριά και σφυρίζετε αδιάφορα, κάνετε συζητήσεις επί συζητήσεων σε κλειστά γραφεία (ξέρετε εσείς, από αυτές που και σαν φοιτητές κάναμε που δεν οδηγούσαν σε κανένα αποτέλεσμα) και αφήνετε εθελοντές, ευαίσθητους ανθρώπους και πολιτικά φίλα προσκείμενους σε σας, να δέρνονται και να μαχαιρώνονται αυτοί, αντί για σας; Δεν λυπάστε τους συντρόφους σας που είχαν την τόλμη να βγουν μπροστά;

ΓΙΑΤΙ δεν προβλέψατε τίποτε από αυτά που  μπορούσαν να συμβούν; Δεν θα τα βρίσκατε μπροστά σας; Ήταν τόσο δύσκολο να βγει μία εγκύκλιος ή μία κοινή υπουργική απόφαση που θα ορίζει ξεκάθαρα τις αρμοδιότητες των εμπλεκομένων φορέων;

Τι φταίει ο Δραμινός λαός που ενώ έδειξε έμπρακτα την ανθρωπιστική του παρουσία από την δική σας απραξία άρχισε να φοβάται; Γιατί με την συμπεριφορά σας ενισχύσατε τα ξενοφοβικά αισθήματα των ολίγων που άρχισαν δυστυχώς να πληθαίνουν;

Δεν βλέπετε τι συμβαίνει γύρω σας;

Δεν μεταφέρετε αυτά που βλέπετε στα «κέντρα των αποφάσεων», αν υπάρχουν τέτοια κέντρα, πράγμα που πολύ αμφιβάλω γιατί «χάθηκε η μπάλα»;

Επειδή είμαι βέβαιος ότι τα μεταφέρετε, οι αρμόδιοι υπουργοί σας έχουν αυτιά να σας ακούσουν ή σας γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους;

Σταματώ εδώ με τα ερωτήματα από σεβασμό στον χώρο της φιλόξενης εφημερίδας, γιατί θα μπορούσα άπειρα να υποβάλλω. Θα κλείσω όμως με ένα κορυφαίο, που αφορά μία ακόμα απαράδεκτη κυβερνητική απόφαση.

ΤΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΣΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΧΙΛΗ.

Είναι γνωστό ότι ούτε η Ξάνθη, ούτε η Κομοτηνή, ούτε η Αλεξανδρούπολη φιλοξενεί πρόσφυγες. Πρόσφυγες φιλοξενεί  μόνο η Δράμα και η Καβάλα.

Ποιος νοσηρός κυβερνητικός νους σκέφτηκε και εξέδωσε την απαράδεκτη  έως ανόητη αυτή απόφαση;

ΓΙΑΤΙ υποχρεώνονται όλοι οι πρόσφυγες από Δράμα και Καβάλα να πάνε στην Αλεξανδρούπολη για την αίτηση ασύλου, μένοντας εκεί σε ξενοδοχεία και ξοδεύοντας εκεί τα χρήματά τους;

Χρειάζονταν να ενισχυθεί προσφυγοτουριστικά ο Έβρος;

Δεν είναι λογικό και αυτονόητο το κέντρο ασύλου να λειτουργεί στην Δράμα ή έστω στην Καβάλα;

ΓΙΑΤΙ η Θράκη (Ξάνθη-Κομοτηνή-Αλεξανδρούπολη) δεν δέχθηκε για «εθνικούς λόγους» την φιλοξενία μουσουλμάνων προσφύγων αλλά θέλει τα χρήματά τους από τον ιδιότυπο υποχρεωτικό τουρισμό που τους υποβάλλει;

ΓΙΑΤΙ η υπόθεση αυτή μου θυμίζει την διεκδίκηση του εφετείου στο παρελθόν; Έτσι και εμείς δεν υποχρεωνόμαστε σε υποχρεωτικό δικαστικό τουρισμό στην Κομοτηνή; Μήπως είναι πολλά τα οικονομικά συμφέροντα που υποκρύπτει η απόφαση αυτή;

Αγαπητέ Βουλευτή, Χρήστο Καραγιαννίδη και εκλεκτοί εκπρόσωποι του «ΣΥΡΙΖΑ»

Ανατρέψτε την απαράδεκτη αυτή απόφαση.

Να γίνει κέντρο υποβολής αιτήσεων ασύλου από τους πρόσφυγες στη Δράμα ή έστω στην Καβάλα. Να μην υποχρεώνονται οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι σε έξοδα μετακίνησης, διαμονής και διατροφής κ.λ.π στην Αλεξανδρούπολη, ενισχύοντας την εκεί οικονομία σε βάρος των συμφερόντων τους. Η εάν δεν μπορέσετε να το πετύχετε τουλάχιστον επιδιώξτε να λειτουργήσει γραφείο παράρτημα του κέντρου στη Δράμα ή στην Καβάλα.

Νομίσατε ότι το προσφυγικό ήταν ανενεργές ηφαίστειο. Δυστυχώς για όλους μας απεδείχθη ενεργό και οι πρώτες του λάβες βγαίνουν και από την ΒΙΠΕ της Δράμας, όχι μόνο από την Ειδομένη και τον Πειραιά!!!

 

* Ο Θωμάς Μαργαρίτης, είναι δικηγόρος, τ. Δημάρχος και τ. Προέδρος του Δικηγορικού  Συλλόγου Δράμας