Ένας παράξενος ταξιδιώτης στον Άγιο Χριστόφορο Νικήσιανης του Δήμου Παγγαίου που κρατούσε ένα καρότσι με τα πράγματα του για να μην τα κουβαλάει στα χέρια τράβηξε την προσοχή της Βάσως Μώραλη.
Η δημοσιογράφος δεν έχασε την ευκαιρία, τον πλησίασε κι άρχισε να τον ρωτά με ενδιαφέρον πως βρέθηκε στο χωριό της. Οι απαντήσεις του έκρυβαν μια καταπληκτική ιστορία την οποία η Βάσω Μώραλη θέλησε να τη μοιραστεί με τους διαδικτυακούς της φίλους
Συγκεκριμένα έγραψε
«Ένας μοναχικός και τολμηρός πεζοπόρος διάβηκε σήμερα το μεσημέρι από τον τόπο μας (Άγιος Χριστόφορος Νικήσιανης Παγγαίου), έχοντας ήδη διανύσει σχεδόν 2.500 χλμ από την αφετηρία του (την Αυστρία) και συνεχίζοντας για νοτιοανατολικότερα, με άλλες τέσσερις χιλιάδες χιλιόμετρα να τον χωρίζουν από τον τερματισμό του!
Προορισμός του η Σαουδική Αραβία και ειδικότερα η Μέκκα στα νότια της χώρας, καθώς ο "παράξενος ταξιδιώτης" μας είναι πιστός μουσουλμάνος και, όπως μου εξήγησε, είχε κάνει "τάμα" να πάει στη Μέκκα προσκυνητής ("χατζής") με τα πόδια!
Συνολικά 6.600χλμ από τον τόπο διαμονής του, την Αυστρία, μέχρι τον ιερότερο τόπο των μουσουλμάνων!
Χαρά στο κουράγιο του -και, φυσικά, στην πίστη του!
Φορτωμένος με όλες τις αποσκευές του σ' ένα τροχήλατο καρότσι, που σέρνει με τα χέρια του στο μακρύ ταξίδι του, ο Ένο Μπεγκάνοβιτς Eno Beganovic απάντησε με το χαμόγελο στα χείλη στις ερωτήσεις μου, καθώς τον συνάντησα στο αρτοπωλείο-καφέ του Ανδρέα Σκλαρή κι αρνήθηκε ευγενικά την πρόσκληση να του προσφέρουμε ένα πρόχειρο γεύμα προτού συνεχίσει τον δρόμο του.
Στην επιμονή μου, πως δεν γίνεται να περάσει από τον τόπο μας και να μην τον κεράσουμε κάτι "για το καλό", αρκέστηκε να ζητήσει ένα μικρό μπουκάλι νερό!
Πατέρας τεσσάρων παιδιών, ο Ένο γεννήθηκε στη Βοσνία, μεγάλωσε στην Κροατία, αλλά εδώ και χρόνια ζει και εργάζεται στην Αυστρία.
Οι σημαίες των χωρών που έχει ήδη διασχίσει, αλλά και όσων ακόμα έχει μπροστά του (Τουρκίας, Ιράκ και Σαουδικής Αραβίας), είναι στερεωμένες στους ώμους του και επέμενε να του τις φτιάξω έτσι ώστε να φαίνεται πρώτη και καλύτερη η ελληνική σημαία την ώρα που τον φωτογράφιζα!
Η φυσική ευγένεια του ανθρώπου αυτού και η αποφασιστικότητά του να γίνει ζωντανό παράδειγμα για τα παιδιά του, για το πώς πρέπει να βάζουν στόχους στη ζωή τους και να κάνουν ο,τι μπορούν για να τους πραγματοποιούν ακόμα και με μεγάλες θυσίες, μου έκαναν μεγάλη εντύπωση.
Τον ξεπροβόδισα με την ευχή να φτάσει με ασφάλεια στον προορισμό του, στη Μέκκα, και να επιστρέψει γερός στην οικογένειά του πίσω στην Αυστρία.
Αποχαιρετιστήκαμε ευχόμενοι ο ένας στον άλλον να μας φυλάγουν οι Θεοί μας, όποιο όνομα κι αν έχουν...
Καλό ταξίδι, Ένο!»
