γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
“ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΤΩΡΑ”
“Α.Τ. ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΑΝΤΡΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΒΙΑΣ”
είναι δύο από τα συνθήματα που χρησιμοποίησε έξω από το Αστυνομικό Τμήμα η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Ήταν μια παρέμβαση που έφερε στη μνήμη μια ξεχασμένη από το μακρινό 2014 εικόνα: βραδάκι, στο άπλετα φωτισμένο περιστύλιο της Βουλής των Ελλήνων σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει πανό φωνάζοντας ρυθμικά το σύνθημα: “ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ, ΦΥΓΕΤΕ ΤΩΡΑ”.
Ενέργεια κινηματικού κοινοβουλευτισμού που στόχευε “...να σχηματίσουμε μια γέφυρα ανάμεσα στο κοινοβούλιο και τον λαό...” όπως είχε δηλώσει τότε ο Αλέξης Τσίπρας.
Στην πορεία, τον κινηματικό κοινοβουλευτισμό αντικατέστησε μια κινηματικού τύπου κυβέρνηση σε παράλληλη συγκρουόμενη πορεία ιδιαίτερα με έναν ευρωπαϊκό άτυπο θεσμό με μπόλικα στοιχεία ναζιστικής διοίκησης, την Κομισιόν.
Η Κομισιόν στην προσπάθειά της να καθηλώσει την όποια αντίσταση της ελληνικής κυβέρνησης συμμάχησε με τους ιδιοκτήτες της χώρας, οι οποίοι, ως πέμπτη φάλαγγα πλέον ναρκοθετούσαν τον αγώνα του λαού μας χρησιμοποιώντας τους “αρμούς” της εξουσίας του βαθέος κράτους και του παρακράτους της Δεξιάς που συνεχίζουν να παραμένουν ως έχουν.
Η εμπειρία που αποκομίσαμε τεράστια, και όχι μόνο για εμάς την Κοινωνική και Ριζοσπαστική Αριστερά των Ελλήνων, ως προς το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσεις αυτούς τους “αρμούς” της εξουσίας ενός καπιταλιστικού κράτους στη φάση της δουλοπαροικίας χρέους.
Όχι. Δεν μπορείς να τους αντιμετωπίσεις με κυβερνητικά νομοσχέδια και άλλες διατάξεις διοικητικού τύπου.
Αυτό βέβαια καθόλου δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να “αναχωρήσεις” -όπως “αναχωρεί” το Ιερατείο του Περισσού κρυπτόμενο πίσω από την αισχρότητα του “σοσιαλφασισμού” που σήμερα “βάζει πλάτη” στον νεοναζισμό.
Είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να τους αντιμετωπίσεις κινηματικά ώστε να διαμορφωθεί ένα κλίμα αναγκαιότητας που θα ταρακουνήσει -τουλάχιστον- το “πεσμένο” κίνημα και, ενδεχομένως, να το πεισμώσει.
Όπως και να 'χει, δεν μπορείς να τους αντιμετωπίσεις διαχειριστικά -αυτοακυρώνεσαι.
Υπό αυτή την έννοια, το σύνθημα “ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΤΩΡΑ”, θα έλεγα πως αν και εξυπηρετεί τη τρέχουσα πολιτική σκοπιμότητα δεν βοηθά στο ξεκαθάρισμα πλέον της ασυμβατότητας Δημοκρατίας και Καπιταλισμού -φτάνει με τις αυταπάτες.
“Μπάζει”, επίσης, από κάθε άποψη, και η εθιμοτυπική επίσκεψη της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας όπου άκουσαν την εξήγηση που έδωσαν οι ίδιοι οι αξιωματικοί: “...Η περιοχή εδώ -δηλαδή στην Ομόνοια και όχι στη Χερσώνα- είναι δύσκολη κι έτσι ορισμένες φορές συμβαίνουν περιστατικά...”!!!
“Περιστατικά” όπως τον ομαδικό βιασμό της 19χρονης από τους Ειδικούς Φρουρούς της ΔΙΑΣ μέσα στο Α.Τ προχθές αλλά και τον περίεργο θάνατο του Εμπουκά, παλιότερα, δηλαδή; αλήθεια;
Τι με εμποδίζει να υποστηρίξω βάσιμα ότι δεν πρόκειται για “περιστατικό” αλλά για πιλοτικό πρόγραμμα πολλαπλών στόχων στο πλαίσιο του συνθήματος “Ασφαλίτες παντού”, “Ασφαλίτες για όλους”, που “φαντάζει” ως κόντρα απάντηση στο σύνθημα “Δικαιοσύνη παντού. Δικαιοσύνη για όλους”;
Το σύνθημα όμως της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ “Α.Τ. ΑΝΤΡΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΒΙΑΣ” ανταποκρίνεται στις ανάγκες της πραγματικότητας γιατί αναδεικνύει μια ιδιαίτερα επικίνδυνη παράμετρο: την γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα του καθεστώτος του Κούλη που παραπέμπει στον Ναζιστικό ρατσισμό.
Τον Ναζιστικό ρατσισμό προπαγάνδισε και ο Βορίδης δηλώνοντας σε φασιστοκάναλο: “...Υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις εγκλημάτων ή εγκληματιών που λόγω είτε της προσωπικότητας είτε του ειδεχθούς της πράξεως, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε ότι σε αυτές τις περιπτώσεις θα εκτίεται το σύνολο της επιβληθείσας από το δικαστήριο ποινής.
Να το κάνει όλο, να μην υπάρχουν ούτε ευεργετικές διατάξεις, ούτε τίποτα. Να μην υπάρχει η νομική δυνατότητα να κρίνεται το ζήτημα της απολύσεως με όρους...
Σε ορισμένες περιπτώσεις τα ισόβια πρέπει να είναι ισόβια...
Ο χημικός ευνουχισμός είναι κάτι που πρέπει να εξεταστεί...”!!!
Ο υπ. Εσωτερικών του Κούλη είναι και νομικός με ειδίκευση στο “τσεκουράτο” Ποινικό Δίκαιο. Επομένως γνωρίζει ότι η θεσμοθέτηση και εφαρμογή του χημικού ευνουχισμού θα ήταν παραβίαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων περί απαγόρευσης βασανιστηρίων.
Γνωρίζει ότι παραβιάζονται οι Κανόνες Νέλσον Μαντέλα του ΟΗΕ, με το να μην δικαιούται ποτέ αποφυλάκισης κάποιος κρατούμενος.
Γνωρίζει σαφώς ότι παραβιάζονται οι Ευρωπαϊκοί Κανόνες για τις φυλακές του Συμβουλίου της Ευρώπης, οι οποίοι ορίζουν ότι η στέρηση της ελευθερίας θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως έσχατη λύση και πως η μακρόχρονη έκθεση των κρατουμένων σε κακές συνθήκες μπορεί να θεωρηθεί κακομεταχείριση.
Γνωρίζει, όμως, πολύ καλά, πως η “κοινή γνωμή” προετοιμάζεται και με τη βοήθεια των ΜΜΕ για τη συνεχή αυστηροποίηση, για την αντιμετώπιση των ανθρώπων που εγκληματούν ως “τέρατα” και επομένως ως μη ανθρώπινα όντα -απανθρωποίηση λέγεται η πολιτική αυτή- για την εφαρμογή σωματικών τιμωριών που παραπέμπουν στη Ναζιστική Ευγονική α λα Μένγκελε πριν φτάσουν στη “τελική λύση”.
“Ποινικό λαϊκισμό και ψηφοθηρία” χρεώνει στον Βορίδη η δημοσιογράφος Ιωάννα Δρόσου (βλ: “Η ΕΠΟΧΗ” 22-23/10) που οδηγεί σε έναν “κατήφορο που πρέπει να σταματήσει διότι γεννά το τέρας μέσα μας, και διαμορφώνει μια αδηφάγα κοινωνία, χωρίς πολιτισμό, χωρίς ενότητα, χωρίς συνοχή...”.
Για τον “ποινικό λαϊκισμό” γράφει -μερικές σελίδες παραμέσα- και ο αναπληρωτής Καθηγητής της Νομικής Σχολής ΔΠΘ Κώστας Κοσμάτος ο οποίος θεωρεί πως πρέπει ν' αφήσουμε κατα μέρος εφόσον “την απάντηση ευτυχώς δίνει η Ιστορία, η οποία αποδεικνύει ότι η καταπολέμηση του εγκλήματος μόνο με αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου ελάχιστα αποδίδει”.
Στη συνέχεια μας ζητά να “δούμε την ουσία του ζητήματος”:
“...Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι άλλο: ποια ειναι τα μέτρα που η συντεταγμένη πολιτεία έλαβε ή θα λάβει για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του φαινομένου -των γενετήσιων εγκλημάτων εις βάρος ανηλίκων- τα οποία έχουν αφετηρία την προστασία των θυμάτων;...
...Με δεδομένο ότι συνεκτικός κρίκος όλων αυτών των κατηγοριών των ατόμων-υποψήφιων θυμάτων εντάσσονται στις “ευπαθείς”... θεωρώ ότι η προσέγγιση του ζητήματος θα πρέπει να αναδεικνύει κυρίαρχα μεταξύ άλλων: Α. Προνομιακές πολιτικές... Β. Θεσμικές και πρακτικές παρεμβάσεις για την καταπολέμηση του φόβου των ευάλωτων θυμάτων...”.
Για να καταλήξει: “...Όπως είναι εμφανές, το κεντρικό πρόβλημα εστιάζεται στο ερώτημα: ποια είναι τα μέτρα που λαμβάνει η πολιτεία είτε να πατάξει την εγκληματικότητα σε βάρος των ευάλωτων ομάδων είτε να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε αφενός να ενδυναμωθεί ο ρόλος του δίκαιου κράτους και αφετέρου να εξασφαλίζεται μια δικαιοσύνη φιλική στα ανήλικα θύματα... με δημιουργία εξειδικευμένων δομών στήριξης των θυμάτων...”!!!
Εκτός του όρου: “θυματοποίηση” που χρησιμοποιεί στον τίτλο του άρθρου του ο κ. Καθηγητής επαναλαμβάνει τη λέξη “θύματα” άλλες πέντε φορές -γεγονός που με αναγκάζει να συμπεράνω ότι προσεγγίζει το “φαινόμενο” εκ των υστέρων και τον “ποινικό λαϊκισμό” των νεοναζιστών τον αντιμετωπίζει με κάποιου είδους γραφειοκρατικό νομικισμό.
Όλα, μα όλα, δείχνουν πως έχει ήδη ξεκινήσει μαζικά, όχι ο χημικός, αλλά ο πνευματικός ευνουχισμός.
