γράφει η
Βιβή Σοφιανού
Κυριακή μεσημέρι. Ολόλαμπρος ήλιος. Μια μέρα ανοιξιάτικη που αναιδέστατα κορόιδευε τον χειμώνα.
Αυτόν τον καιρό διάλεξαν πολλοί επισκέπτες να επισκεφτούν την ιδιαίτερη πόλη τους για τα Χριστούγεννα. Μαζί τους και τα μέλη της οικογένειας τα μικρά τους σκυλάκια. Είπαμε λοιπόν κάπου να τα πάμε να παίξουν. Και διαλέξαμε τα πάμε στο πάρκο σκύλων στο δημοτικό πάρκο.
Για άλλη μία φορά ένιωσα να γίνομαι ρεζίλι. Ένα πάρκο που είχε δημιουργηθεί με τις καλύτερες προοπτικές εγκαταλελειμμένο πλήρως. Βρώμικοι τενεκέδες άδειοι από νερό, τεράστια χόρτα να το γεμίζουν και τεράστιες λακκούβες επίσης. Μαζέψαμε λοιπόν τα ζωάκια βγήκαμε από το παρκάκι και πήγαμε να τους δώσουμε λίγο νερό.
Και όπως λέει το τραγούδι "εκεί που πήγαινα να πιώ εστέρεψε η πηγή". Απέλπιδες οι προσπάθειες να βρούμε μία κτιστή βρύση για νερό.
Αποφάσισα λοιπόν να μετρήσω πόσες βρύσες υπάρχουν από το Φάληρο μέχρι τον λιμενοβραχίονα που να μπορεί κάποιος να τις χρησιμοποιήσει για πλύνει τα χέρια του και γιατί όχι να πιεί λίγο νερό.
Μέτρησα μόνον 4 εκ των οποίων η μόνη που λειτουργούσε ήταν αυτή έξω από το κατάστημα του ΙΚΑ και που φρόντισαν να την κρατούν λειτουργική οι άνθρωποι του υπεραστικού ΚΤΕΛ.
Εν τω μεταξύ η πόλη να είναι γεμάτη από τουρίστες κυρίως τούρκους που και οι άνθρωποι αυτοί κατεβαίνοντας από τα λεωφορεία ήθελαν να πλύνουν τα χέρια τους. Η εικόνα που παρουσιαζόταν απελπιστική. Όχι μόνο στερεμένες βρύσες, αλλά βρώμικες γεμάτες χαρτιά και φύλλα ,ήταν μία εικόνα που μας κάνει σαν καβαλιώτες να ντρεπόμαστε για αυτό που παρουσιάζεται.
Τώρα θα μου πείτε _όπως είπε και ένας πρώην τοπικός άρχων _ "τι ψάχνω να βρω στα κατσάβραχα της παραλιακής; Βρύση; Τι απαιτήσεις έχω θεέ μου!!!!
Και μετά μία καβάλα τριγυρισμένη από θάλασσα τόσο αχάριστη πια; Τριγύρω νερό και εγώ έχω την απαίτηση να υπάρχει βρύση;
Μαζί με αυτά και άλλα πολλά, είναι θράσος η απαίτηση να έχουμε τουρισμό και μάλιστα ποιοτικό. Και ποιος η ποιοι φταίνε για αυτό; Ο νοών νοήτω......
Και για να μη με πείτε υπερβολική και κακόβουλη οι φωτογραφίες μαρτυρούν την αλήθεια.
