γράφει ο
Παύλος Παπαδόπουλος**
Το πρόσφατο περιστατικό μαθητή με αυτισμό που φέρεται να αποκλείστηκε από τη διαδικασία επιλογής σημαιοφόρου σε σχολείο της Αττικής αναδεικνύει ένα βαθύτερο και διαχρονικό ζήτημα: το χάσμα ανάμεσα στη θεωρητική αποδοχή της συμπερίληψης και την εφαρμογή της στην πράξη.
Ο μαθητής, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί, διαθέτει επίσημη γνωμάτευση ΔΑΔ (F84) και δικαίωμα σε παράλληλη στήριξη, η οποία ωστόσο δεν είχε υλοποιηθεί. Παρ’ όλα αυτά, συμμετείχε ισότιμα στην αρχική κλήρωση, αναδείχθηκε σημαιοφόρος και στη συνέχεια ενημερώθηκε ότι η διαδικασία “έγινε εκ παραδρομής” και επαναλήφθηκε, χωρίς να περιλαμβάνεται το όνομά του.
Η συμπερίληψη δεν είναι διακοσμητικός όρος ούτε δείγμα “καλής θέλησης”. Είναι βασική αρχή της δημοκρατικής εκπαίδευσης και κατοχυρωμένο δικαίωμα όλων των μαθητών. Η ισότητα δεν σημαίνει να αγνοούμε τις διαφορές, αλλά να διασφαλίζουμε ότι αυτές δεν μετατρέπονται σε εμπόδιο συμμετοχής.
Η θέση του σημαιοφόρου έχει έντονο συμβολισμό: εκπροσωπεί την κοινότητα, την προσπάθεια και την αξιοπρέπεια κάθε παιδιού. Όταν ένα παιδί αποκλείεται λόγω της νευροδιαφορετικότητάς του, προσβάλλεται το ίδιο το νόημα της παιδείας.
Καλώ τις αρμόδιες εκπαιδευτικές αρχές να διερευνήσουν το περιστατικό και να ενισχύσουν τις δράσεις επιμόρφωσης και ευαισθητοποίησης στα σχολεία, ώστε να εμπεδωθεί η ουσιαστική συμπερίληψη, όχι ως υποχρέωση, αλλά ως πράξη δικαιοσύνης και σεβασμού.
**Ο Παύλος Παπαδόπουλος είναι:
Ψυχολόγος ΑΠΘ
Αναπληρωτής Προϊστάμενος Κέντρου Αυτισμού Κολωνίας
Συστημικός Σύμβουλος & Επόπτης
