γράφει ο
αρχιμανδρίτης
Ευάγγελος Υφαντίδης
Το Ευαγγέλιο της Κυριακής μάς προτρέπει να εντρυφήσουμε σε δύο από τις ιδιότητες του Θεού: την αγαθότητα και την παντοδυναμία Του.
Σύμφωνα με ορθόδοξη διδασκαλία, το αγαθό δεν είναι μια ιδέα, αλλά μια πραγματικότητα συνδεδεμένη και ενωμένη με την ανθρώπινη ζωή, την οποία προσδιορίζει ανάλογα. Ο Θεός, ως μόνος αγαθός, δεν βρίσκεται μόνο έξω από τον κόσμο, αλλά βρίσκεται και μέσα σε αυτόν και μέσα σε όλους τους ανθρώπους, τους οποίους συνδέει μεταξύ τους.
Η σχέση του ανθρώπου με το αγαθό, δηλαδή με τον Θεό, και η μετοχή του ανθρώπου σε αυτήν την αγαθότητα του Θεού φανερώνονται από τις αρετές τις οποίες καλείται να παρουσιάσει ο άνθρωπος και οι οποίες δεν είναι άλλες από τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του. Αυτοί θεωρούνται καρποί, δηλαδή «δώρα» του Αγίου Πνεύματος, διότι μόνο με τη βοήθειά Του ο άνθρωπος μπορεί να τις βιώσει.
Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, οι καρποί του Αγίου Πνεύματος είναι: «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια».
Με αυτή τη σειρά, η πρώτη χριστιανική αρετή είναι η αγάπη, η οποία βιώνεται ως ανθρωπιά, ως φιλανθρωπία. Μόνο με αυτήν την προϋπόθεση μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί στο ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Κύριος καλεί το φιλάργυρο πλούσιο να πουλήσει το βιός του και να το μοιράσει στους φτωχούς.
Θέλει να του εξηγήσει πως με πρώτη την αρετή της αγάπης θα καταφέρει να γίνει και ο ίδιος μέτοχος της αγαθότητας του Θεού και έτσι να βρει απάντηση στο ερώτημα που τον απασχολεί, δηλαδή τι να κάνει προκειμένου να μπορέσει να σωθεί.
Αγαθός, με απλά λόγια σε σχέση με όσα προαναφέρθηκαν, σημαίνει άνθρωπος πίστης και αγάπης προς τον Θεό, άνθρωπος πίστης και αγάπης προς το συνάνθρωπο. Αγαθός γίνεται εκείνος που διαπνέεται πρώτα απ’ όλα από αγάπη, διότι ο μόνος πραγματικά, από τη φύση Του, αγαθός, ο Θεός, «αγάπη εστί».
Αυτές τις αρετές, αυτά τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, με πρώτη την αρετή της αγάπης, ο άνθρωπος δεν μπορεί να τις αποκτήσει χωρίς τη δύναμη που προέρχεται από τον παντοδύναμο Θεό και η οποία μεταβάλει τα αδύνατα σε δυνατά.
Η άπειρη δύναμη του Θεού φαίνεται από τη στιγμή της δημιουργίας του κόσμου, μόνο με το λόγο Του. Φαίνεται επίσης στην όλη προσπάθεια της σωτηρίας του ανθρώπου και της επαναφοράς του στην αιωνιότητα, με την ουσιαστική κατάργηση του θανάτου, μέσω της Ανάστασης του Ιησού.
Φαίνεται ακόμη και στα πολλά θαύματα που κάνει για χάρη του ανθρώπου και τα οποία με θαυμασμό και έκπληξη βλέπει και παρακολουθεί ο άνθρωπος. Και τότε αναφωνεί το «μέγας εἶ, Κύριε, καί θαυμαστά τά ἔργα σου» και κατανοεί τη φράση με την οποία ολοκληρώνεται το Ευαγγέλιο: «τά ἀδύνατα παρά ἀνθρώποις, δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστίν». Προκειμένου δε να μπορέσουμε να λάβουμε και εμείς δύναμη από αυτήν την παντοδυναμία του Θεού, χρειάζεται να πιστέψουμε σε
Αυτόν προσεγγίζοντάς Τον προσωπικά. Με τον τρόπο αυτό θα ζήσουμε την εμπειρία της ένωσης μαζί Του, μετέχοντας στην αγαθότητά Του και αισθανόμενοι διαρκώς την παρουσία Του σε κάθε μας ενέργεια, σε κάθε μας πράξη, σε κάθε μας λόγο, σε κάθε μας σκέψη. Θα καταφέρουμε, δηλαδή, να ζήσουμε, ήδη από σήμερα, όπως βίωσαν οι Άγιοί μας κατά τη διάρκεια της ζωής τους, την εμπειρία της Αιώνιας Ζωής, την οποία με μεγάλη αγωνία αναζητούσε ο καλοπροαίρετος, πλην φιλάργυρος, άρχοντας του Ευαγγελίου.
