Στην Ολομέλεια της Βουλής, την Τρίτη 23 Νοεμβρίου, ο βουλευτής Καβάλας Τάκης Εμμανουηλίδης, έκανε την ακόλουθη τοποθέτηση:
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ
«Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βλέποντας τα άδεια έδρανα της Νέας Δημοκρατίας συνειρμικά μου έρχεται στο μυαλό ο στίχος του αγαπημένου μου ποιητή Μίλτου Σαχτούρη: «Αλλού, σε έναν άλλον τόπο γίνηκε αυτή η αποκριά».
Και έρχομαι τώρα στο θέμα. Επειδή η κρισιμότητα των ημερών που ζούμε είναι οριακή, θα πρέπει να ψηλαφίσουμε την πραγματικότητα και να αναδείξουμε κάποιες αυτονόητες αλήθειες που δυστυχώς αποσιωπούνται. Καταγγέλθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για βουλιμία εξουσιολαγνείας. Τα πράγματα είναι πολύ απλά, πολύ ξεκάθαρα και κάποτε πρέπει επιτέλους αυτή η αλήθεια να αναδειχθεί.
Η Νέα Δημοκρατία, μπροστά στο αδιέξοδο της πέμπτης αξιολόγησης και με κοινωνικά και οικονομικά συντρίμμια που επέφερε με την πολιτική της, έβλεπε ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εάν ήθελε να ενεργήσει υπό το πρίσμα μιας πολιτικής σκοπιμότητας, τι πιο ενδεδειγμένο θα έκανε από το να αφήσει το πολιτικό σύστημα που υπήρχε να φυλλορροήσει, παίρνοντας και τα έσχατα μέτρα κοινωνικής κατερείπωσης, γνωρίζοντας μάλιστα ότι η επόμενη στιγμή θα ήταν η στιγμή που θα ερχόταν στην εξουσία ως κυρίαρχος του παιχνιδιού και χωρίς να επωμιστεί κοινωνικά βάρη τέτοια που στο κάτω κάτω δεν είχε και κανέναν λόγο να τα αποδεχθεί, διότι ήταν βάρη που άλλοι επέσυραν και επέφεραν στις πλάτες του λαού;
Τι πιο τίμιο από το να περιμένει τον χρόνο -αφού δεν υπήρχε η λογική του ώριμου φρούτου, αλλά η πραγματικότητα του σάπιου φρούτου- και να είχε όλη την άνεση να διαχειριστεί την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα όπως αυτός ήθελε; Αντ’ αυτού επέλεξε τον δρόμο της ευθύνης και μάλιστα σε οριακές στιγμές, έχοντας επίγνωση αυτής της δυσκολίας του εγχειρήματος που αναλάμβανε.
Και έρχομαι σε κάποιες αντιφατικές διαπιστώσεις που ένθεν κακείθεν ακούγονται για τον γητευτικό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, τον παρελκυστικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην κοινωνία. Τα πράγματα είναι πάλι πάρα πολύ καθαρά στην ανάγνωση και στην ερμηνεία τους.
Έχουμε, λοιπόν, την απόφαση για το δημοψήφισμα. Η απόφαση αυτή παίρνεται υπό το κράτος των capital controls, μέσα από μια πρωτόγνωρη κοινωνική πραγματικότητα -όταν με συντριβή όλων μας βλέπαμε γέροντες ανθρώπους να στοιχίζονται στα ATM- και γνωρίζοντας πως η οικονομία στραγγαλιζόταν εκείνη τη στιγμή στο πεδίο της επιχειρηματικότητας και στο πεδίο της καθημερινής οικογενειακής ζωής.
Σε αυτή, λοιπόν, την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα ο λαός, σε πείσμα ενός συστήματος που έπεσε πάνω του με όλες τις ενάντιες δυνάμεις του, λέει ένα ηχηρό «Όχι».
Και έρχονται στη συνέχεια οι εκλογές του Σεπτέμβρη. Και λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει μια ανακυβίστηση και μια αλλαγή πορείας 180 μοιρών. Ο λαός πάλι πεισματικά στηρίζει αυτή την ανάληψη της ευθύνης από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ο λαός τόσο αφελής ώστε σε δύο διαμετρικά αντίθετες θέσεις να στηρίζει έναν πολιτικό απατεώνα; Αυτό είναι το ερώτημα.
Η απάντηση βρίσκεται αν κανείς θελήσει να αντιμετωπίσει με παρρησία και σθένος την πραγματικότητα. Ο λαός έχοντας συσσωρευμένη εμπειρία χρόνων, και βιωματικών χρόνων αλλά και ιστορικού χρόνου, έχει πια πεποίθηση ότι όλη αυτή η περιπέτεια που θέλησε να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ουσιαστική συνομιλία με την ιστορία, με τη χώρα, με τον λαό.
Ερχόμαστε τώρα στα αποτελέσματα του κεφαλαιακού ελέγχου. Πράγματι, λοιπόν, υπήρξε μια οδυνηρή στιγμή για την οικονομία, μια οδυνηρότερη στιγμή για την κοινωνία.
Ωστόσο, σε μια απίθανη συλλειτουργία της κοινωνίας από τη μια, με μια πρωτόγνωρη ωριμότητα, και από την άλλη πλευρά ενός αφουγκρασμού πολιτικού από το οικονομικό επιτελείο και κατ’ επέκταση απ’ όλο το πολιτικό σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ, είχαμε τις μικρότερες οδύνες από αυτήν την περιπέτεια και βρισκόμαστε τώρα στο σημείο εκείνο που αρχίζει ο τόπος να βλέπει ένα ξέφωτο.
Το ξέφωτο αυτό έχει συγκεκριμένους σταθμούς.
Από τη μια είναι η ανακεφαλαιοποίηση, από την άλλη είναι το «πακέτο Γιουνκέρ» και στο βάθος του χρόνου, που δεν αργεί, είναι η διαπραγμάτευση αυτή που θα αποσείσει τελικά το βάρος αυτού του χρέους και θα αποκτήσει η οικονομική πραγματικότητα τις πραγματικές, μάχιμες για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κοινωνία διαστάσεις. Σας ευχαριστώ.»
