γράφει η

Λασκαρίνα Διακουμή * 

 

Στην Ελλάδα του 2022 παρατηρείται αποπολιτικοποίηση ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας, αρχής γενομένης από τις νεότερες γενιές, που τυγχάνω να βρίσκομαι και εγώ σε μία από αυτές.

 

Οι γενιές που είναι οι χειρότερα πληττόμενες από τις αλλεπάλληλες κρίσεις στην Ελλάδα, είναι αυτές που γυρνούν την πλάτη στο πολιτικό σκηνικό της χώρας και αφήνουν την πάλη για αλληλεγγύη, ισότητα και αξιοκρατία να γίνεται έρμαιο αυτών που την καταπατούν.

 

Ο ωχαδερφισμός και ο στρουθοκαμηλισμός έγινε καθημερινή συνήθεια, με αποτέλεσμα η εργασία, η παιδεία, η υγεία, το κοινωνικό κράτος να γίνονται βορά στα συμφέροντα των λίγων.

 

Η καθημερινότητα, με την παρακμή όλων των παραπάνω, γίνεται όλο και πιο δύσκολη που φτάνει σε επίπεδα πολύ άσχημης βιοπάλης, χωρίς προοπτική για καλύτερες ημέρες.

 

Οι κοινωνικές δομές καταρρέουν, οι νεότεροι άνθρωποι μεταναστεύουν με τα πτυχία στη βαλίτσα, και όσοι μένουν, ζουν στο πάλαι ποτέ παιδικό τους δωμάτιο και παλεύουν για τα προς το ζην.

 

Όλα έχουν μια εξήγηση, όμως, και αυτή δίνεται από τον πολιτικό βούρκο, που έχει φθείρει την έννοια του πολίτη τόσο πολύ, που παύει να υφίσταται.

 

Η απαξίωση δεν είναι φαινόμενο των καιρών, αλλά απόρροια κακών πολιτικών που έσπρωξαν τους πολίτες μακριά από το καθήκον τους.

 

Λύση στα αναρίθμητα προβλήματα που ταλανίζουν ιδιαίτερα τη νέα γενιά, πρέπει να δώσει καθένας μας ξεχωριστά με τη στάση του προς την κοινωνία, τον αγώνα για αξιοκρατία και ισότητα και τη συμμετοχή του στα κοινά, ώστε να επηρεάζει αποφάσεις.

 

Η ενασχόληση με την κοινωνικη και πολιτική κατάσταση καθιστά καθένα από μας ενεργό πολίτη, με άποψη, πυγμή, υπευθυνότητα και φωνή.

 

Η φωνή μας ακούγεται όταν θέλουμε να την ακούσουν.

 

Από την άλλη, υπάρχει και η κατηγορία πολιτών που κληρονομούν, εκτός από την περιουσία, και την ψήφο.

 

Με περισσή άγνοια στηρίζουν πολιτικές που δεν αντικατοπτρίζουν το κοινωνικό στάτους τους. Άνθρωποι του μόχθου, της βιοπάλης κυματίζουν σημαίες φιλελευθερισμού, ενώ ταυτόχρονα κάνουν διακανονισμούς για να μην κόψουν το ηλεκτρικό τους.

 

Η φράση "δεν πάει το χέρι μου να ψηφίσω κάτι άλλο" βουίζει μόνιμα στα αυτιά τους, μηδενίζοντας ουσιαστικά την ποιότητα ζωής τους.

 

Το χέρι μας λοιπόν, πρέπει να πηγαίνει εκεί που ανήκει, εκεί που ταιριάζει και εκεί που δεν θα κοπεί!

 

Στηριζόμαστε στις ιδέες μας, στα ιδανικά μας, για μια πιο αξιοκρατική κοινωνία, που θα αναδεικνύει τους ανθρώπους μέσα από συλλογικές διαδικασίες, θα προωθεί το καλό και θα απωθεί το κακό, πάντα με γνώμονα το κοινό συμφέρον.

 

Στις 15 Μαΐου προσερχόμαστε στις κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ, που στήνονται σε όλη την Ελλάδα για να αναδείξουμε Κεντρική Επιτροπή και Πρόεδρο κόμματος.

 

 

* Η Λασκαρίνα (Νίνα) Διακουμή είναι υποψήφια στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη για την Κεντρική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ