Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος εκπροσώπησε σήμερα την Κυβέρνηση στις εκδηλώσεις Τιμής και Μνήμης του Ήρωα Σμηναγού (Ι) Κωνσταντίνου Ηλιάκη, που πραγματοποιήθηκαν στην Κάρπαθο.

 

Μετά την επιμνημόσυνη δέηση, έγινε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο που έχει ανεγερθεί στο λιμάνι του νησιού, ενώ κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων ζεύγος αεροσκαφών F-16 της 115 Πτέρυγας Μάχης πετούσαν σε χαμηλό ύψος, αποτίνοντας φόρο τιμής στη μνήμη του Ήρωα.

 

Τον Υπουργό συνόδευσαν ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος και ο Αρχηγός ΓΕΑ Αντιπτέραρχος (Ι) Γεώργιος Μπλιούμης. Στις εκδηλώσεις παρέστησαν επίσης, οι βουλευτές Δωδεκανήσων της Ν.Δ. κ.κ. Ιωάννης Παππάς και Βασίλειος Υψηλάντης, η Έπαρχος Καρπάθου και ηρωϊκής νήσου Κάσου κ. Καλλιόπη Νικολαΐδου, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Καρπάθου και Κάσου κ.κ. Αμβρόσιος, ο αδερφός του εκλιπόντος κ. Φίλιππος Ηλιάκης, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με επικεφαλής τον Αντιδήμαρχο Καρπάθου κ. Ιωάννη Λυριστή. 

 

Στην ομιλία του, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας αναφέρθηκε στα εξής:

«Είμαστε σήμερα εδώ, για να τιμήσουμε τη μνήμη του Σμηναγού (Ι) Κωνσταντίνου Ηλιάκη, του Αξιωματικού που στις 23 Μαΐου 2006, άφησε την τελευταία του πνοή εδώ, κάπου εδώ, πάνω από το νοτιοανατολικό Αιγαίο, κατά την εκτέλεση του καθήκοντος. 

Εκείνη την ημέρα πιστός στον όρκο που είχε δώσει αποφοιτώντας από τη Σχολή Ικάρων, εκτέλεσε την διατεταγμένη αποστολή του, στέλνοντας για ακόμη μία φορά το μήνυμα ότι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα επιτρέψουν και δεν επιτρέπουν και δεν ανέχονται την αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων από κανέναν. 

Η απώλειά του θυμίζει σε όλους του Έλληνες την πίστη, την αφοσίωση, την αγάπη για την πατρίδα, την απόλυτη αίσθηση του καθήκοντος που διαπνέει καθημερινά και διαρκώς όλα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και αυτό ο Ελληνικός λαός θα πρέπει να το γνωρίζει.

Ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης αποτελεί πρότυπο ηρωισμού και λεβεντιάς. Υπηρέτησε αξίες και ιδανικά σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, έχοντας βαθιά χαραγμένη μέσα του την αγάπη για την Πατρίδα.

Δική μας υποχρέωση είναι να μην επιτρέπουμε οι θυσίες των ανθρώπων μας, που έπεσαν στο καθήκον, να πάνε χαμένες, να ξεχαστούν. Οι θυσίες αυτές πρέπει να λειτουργούν ενισχυτικά και να ενδυναμώνουν τη θέληση μας για την προάσπιση των εθνικών μας δικαίων.

Οι κάτοικοι ακριτικών και δυσπρόσιτων περιοχών, όπως εσείς εδώ στην Κάρπαθο, και βλέπω πολλούς από εσάς σήμερα εδώ, να γνωρίζετε -και γνωρίζετε από πρώτο χέρι- ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι πανταχού παρούσες, εξασφαλίζοντας τα σύνορα της χώρας, ενώ παράλληλα καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να καλύψουν βασικές ανάγκες των τοπικών κοινωνιών σε καιρό ειρήνης.

Αυτή η συχνή και ανιδιοτελής παρουσία δημιουργεί ισχυρές σχέσεις εμπιστοσύνης και αγάπης μεταξύ των ακριτών και των Ενόπλων Δυνάμεων. Η συμμετοχή των κατοίκων της Καρπάθου, η δική σας συμμετοχή σήμερα προς τιμή του Σμηναγού Ηλιάκη, αλλά και η φιλοξενία του μνημείου αυτού, αποτελούν απτή και απόλυτη απόδειξη της ιδιαίτερης αυτής σχέσης καθώς και της αναγνώρισης της προσφοράς των Ένοπλών Δυνάμεων. Γι’ αυτό θα μου επιτρέψετε, απευθυνόμενος σε εσάς, να εκφράσω τη βαθύτατή μου ευγνωμοσύνη.

Η θυσία όμως του Σμηναγού Ηλιάκη έχει και την ανθρώπινη διάστασή της: Τη διάσταση της απώλειας ενός οικείου. Αυτή την απώλεια η οικογένειά του, τα παιδιά του, οι οικείοι του πρέπει να υπομείνουν εφ’ όρου ζωής, πρέπει όμως παράλληλα να νιώθουν και καθ’ όλα υπερήφανοι για τον Κωνσταντίνο Ηλιάκη. Ας είναι αυτή η υπερηφάνεια, ας είναι αυτή η αίσθηση, ας είναι και η αγάπη και ο σεβασμός των Ελλήνων κάποια παρηγοριά για αυτούς.

 

Κυρίες και κύριοι,

Εκεί κάτω στα Χανιά, στην 115 Πτέρυγα Μάχης, όπου είχε υπηρετήσει ο Σμηναγός Κωνσταντίνος Ηλιάκης- είχα την ευκαιρία να την επισκεφθώ στην αρχή του χρόνου και να το δω και να το ζήσω αυτό- στα αποδυτήρια, όπου αλλάζουν οι Ιπτάμενοι, υπάρχει μία κενή θέση: Δεν αλλάζει ποτέ κανένας εκεί. Και σε εκείνη τη θέση υπάρχουν αφημένα πάντα, κάθε ώρα και στιγμή, κάποια λουλούδια και υπάρχει και μια φωτογραφία ενός νέου ανθρώπου με ένα ύφος που ξεχειλίζει από, θα έλεγα, υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση, την υπερηφάνεια και την αυτοπεποίθηση ενός Ιπταμένου, ενός Πιλότου της Πολεμικής Αεροπορίας.

Είναι ένα μνημείο, ξέρετε, διαφορετικό, απλό αλλά πανίσχυρο στην «καρδιά» πραγματικά της Μονάδας που είχε τον Κωνσταντίνο Ηλιάκη στις τάξεις της, στα Χανιά, την 115 Πτέρυγα Μάχης.  Είναι όμως αυτή η θέση με τα λουλούδια και την φωτογραφία και κάτι άλλο-μάλλον κάτι άλλα κολλάνε- είναι πρώτα απ’ όλα η αίσθηση ότι η Πολεμική Αεροπορία είναι μια οικογένεια. Μια οικογένεια με τους δικούς της και με τους νεκρούς της, που τους θυμάται και τους τιμά, όπως, θα έλεγα, τιμά τους δικούς της και τους νεκρούς της η κάθε φυσική οικογένεια. Είναι επίσης η απόδειξη ότι η Πολεμική Αεροπορία και οι Ένοπλες Δυνάμεις ξέρουν να θυμούνται και να τιμούν αυτούς τους ανθρώπους, ιδίως αυτούς που έπεσαν στο καθήκον. Είναι επίσης η υπενθύμιση ότι ο αγώνας αυτός για την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας είναι και διαρκής και επικίνδυνος και κάποιες φορές και μοιραίος. Είναι επίσης το ίχνος αυτών των στελεχών, ιδίως των πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας που καθημερινά σκεπάζουν προστατευτικά με τα φτερά τους το Αιγαίο, αυτές εδώ τις θάλασσες, αυτά εδώ τα νησιά, αυτόν εδώ τον τόπο, σε μια αναμέτρηση όχι μόνο με την επιβουλή, κάθε επιβουλής, το ξέρουν αυτοί, αλλά πολλές φορές και με τα όρια των αντοχών ανθρώπου και μηχανής.

Και είναι τελικά και η πεποίθηση ότι ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης είναι άλλος ένας Ήρωας, σαν όλους αυτούς που «πότισαν» το δέντρο της ελευθερίας της Ελλάδας με το αίμα τους, όπως «ποτίζεται» με αίμα Ηρώων κάθε δέντρο ελευθερίας, όπως είπε κάποιος σοφός και ότι αυτή τη θυσία δεν την ξεχνάμε, αλλά δε πρέπει και να την ξεχάσουμε γιατί, αν την ξεχάσουμε, θα ξεχάσουμε ποιοι είμαστε και γιατί είμαστε ελεύθεροι.

Ας μην ξεχάσουμε λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να φανούμε απλά αντάξιοι της θυσίας του Κωνσταντίνου Ηλιάκη.

Αθάνατος!».