γράφει ο
Βασίλης Μυλωνάς
Το μίσος κι ο φανατισμός
Το μίσος κι ο φανατισμός, τον άνθρωπο τυφλώνει,
γίνεται πέτρα η καρδιά και το μυαλό θολώνει.
Απ’ όπου κι αν πηγάζουνε, θέλεις από θρησκείες,
θέλεις απ’ την πολιτική, τις ίδιες φέρνουν βίες.
Ακόμη κι η οπαδική, αθλητικών ομάδων
κι αυτή είναι μία πηγή, σχιζοφρενών φονιάδων.
Αλλά και του εθνικισμού, το μίσος δεν μετριέται,
θεριό γίνετ’ ο άνθρωπος, η ανθρωπιά ξεχνιέται.
Εδώ, ας περιγράψουμε, καθένα εν ολίγοις,
που, φίλε, χάνεις το μυαλό κι άναυδος καταλήγεις.
Πολιτικός φανατισμός, κάποιους είχε τρελάνει
και άνανδρα σκοτώσανε, τον Παύλο Μπακογιάννη.
Και άλλοι κυριεύτηκαν, ξέφρενα από λύσσα
κι άγρια δολοφόνησαν, νύχτα τον Παύλο Φύσσα.
Και άλλοι φανατίστηκαν και σάλεψε ο νους τους
και με μαχαίρια σκότωσαν, τους αντιοπαδούς τους.
Πρώτα τον Άλκη Καμπανό κι ύστερα κάποιοι άλλοι,
μέσα στη Φιλαδέλφεια, τον Κατσουρή Μιχάλη.
Τώρα για τη θρησκευτική, τι θέλετε να πούμε,
πράγματα αποτρόπαια στις μέρες μας τα ζούμε.
Βόμβες μες στις συναγωγές, αλλά και στα τεμένη,
που άλλος πάει για προσευχή και ζωντανός δε μένει.
Μα, το αποκορύφωμα, στο ανθρώπινο το μίσος,
σίγουρα μάς το έδειξε, ο Αδόλφος Χίτλερ-λύσσος.
Όπου Εβραίους έκαψε, Γύφτους και…Γιαχωβάδες,
καθώς κι ομοφυλόφιλους κι άλλες τινές ομάδες.
Κι αν πάμε λίγο πιο παλιά, κάποιους αιώνες πίσω,
τη νύχτα του Βαρθολομαίου, θέλω να σας θυμίσω.
Αλλά, ας μπούμε στο…ψαχνό, για τώρα, αυτές τις ώρες,
όπου τραβούν οι άνθρωποι, μαρτύρια και μπόρες.
Εκεί που τους…ξεχάσαμε, Γάζα και Ισραηλίτες,
να, η Χαμάς εξόρμησε και έσφαξε πολίτες.
Και άλλους αιχμαλώτισε, για δυνατό παζάρι
και τον στρατό του Ισραήλ, μ’ αυτούς να…κουμαντάρει.
Κι αμέσως ξεχυθήκανε, όλοι οι φανατισμένοι
και το πανηγυρίζανε, τρελοί και μεθυσμένοι.
Γιορτάζανε το γεγονός, που σφάξαν τους εχθρούς τους,
αν ήταν γέροι και παιδιά, δεν το ’βαζε ο νους τους.
«Ν’ αγιάσουνε τα χέρια σας», λέγαν σ’ όλους τους σφάχτες
και θαύμαζαν που πήδηξαν, τους τρομερούς τους φράχτες.
Τώρα που θύμωσε ο εχθρός κι αβέρτα βομβαρδίζει
κάθε φανατισμένος τους, τον βλαστημά και βρίζει.
Λένε, ο εχθρός είναι φονιάς, σκοτώνει και ρημάζει,
εκείνοι όταν σκοτώνανε, ο θεός είπαν τους βάζει.
Τέτοια έχουνε λογική, τέτοια έχουν αλήθεια,
αυτοί είναι μόνο άνθρωποι, οι άλλοι…ούτε μερμήγκια.
Κι απ’ όλα το χειρότερο, το άρρωστο μυαλό τους,
βάζει ασπίδα στον εχθρό, τον ίδιο τον λαό τους.
Έναν λαό που μαρτυρεί και χρόνια υποφέρει,
σε τι γκρεμό τους οδηγούν, ούτ’ ο θεός τους ξέρει.
Το μίσος κι ο φανατισμός, απ’ όπου κι αν πηγάζει,
το είδαμε πολλές φορές και ξέρουμε πού βγάζει.
