Κανονικά αναβίωσε και φέτος όπως κάθε χρόνο τα Θεοφάνια, το πανάρχαιο έθιμο του Αράπη στη Νικήσιανη του Δήμου Παγγαίου.  Συμβολίζει τη μάχη της ζωής και του θανάτου, τη γονιμότητα και την έναρξη μιας νέας εποχής.

Τί είναι οι… Αράπηδες

Οι Αράπηδες, ντυμένοι με προβιές και ζωσμένοι με «τα τσάνια», χωρίζονται σε δύο ομάδες, με δύο αρχηγούς να τους οδηγούν, και βγαίνουν στα σοκάκια του χωριού. Το βήμα τους είναι αργό και επιβλητικό προκαλώντας εκκωφαντικό θόρυβο, για να ξορκίσουν το κακό και να φέρουν το αισιόδοξο μήνυμα της ζωής. 

Οι δύο ομάδες ενώνονται στο χώρο που κορυφώνεται το έθιμο, όπου και τους περιμένει ο κόσμος. Οι δύο αρχηγοί παλεύουν, μέχρι την τελική πτώση του ενός. Ακολουθεί μυσταγωγία γύρω από τον πεσμένο αρχηγό και ολοκληρώνεται με την ανάστασή του. Χαρούμενοι όλοι βγάζουν τις «μπαρμπότες», αποκαλύπτοντας τα πρόσωπά τους και στήνουν έναν ξέφρενο κυκλικό χορό.

Σύμφωνα με την παράδοση η πτώση του Αράπη συμβολίζει τον θάνατο του Διονύσου από τους Τιτάνες και την αδράνεια της φύσης κατά τους χειμερινούς μήνες, ενώ η έγερσή του, την ανάσταση του Διονύσου από τον Δία και το ξύπνημα της φύσης με τον ερχομό της άνοιξης.

Η αναβίωση και διάσωση του εθίμου του «Αράπηδων» γίνεται από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Νικήσιανης «Αράπης». 

Μπαράζ ακυρώσεων 

Τις τελευταίες ημέρες είχε γίνει γνωστό ότι σε αρκετές περιοχές ματαιώνονται οι εκδηλώσεις αναβίωσης των αντίστοιχων εθίμων, όπως πχ τα Σάγια στη Νέα Καρβάλη. 

Ο «Αράπης» στη Νικήσιανη όμως έγινε και οι κάτοικοι του χωριού τήρησαν αυτό το πολύ παλιό έθιμο, όπως κάνουν κάθε χρόνο. 

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τα Μπαμπούγερα στην Καλή Βρύση Δράμας, παρά το γεγονός ότι μόλις δύο μέρες πριν η Περιφερειακή Ενότητα Δράμας είχε ανακοινώσει απόφαση με την οποία ματαίωνε όλα τα έθιμα (δείτε ΕΔΩ). 

Η απόφαση εκείνη, εκτός από τα Μπαμπούγερα στην Καλή Βρύση, αφορούσε επίσης τους Αράπηδες στο Μοναστηράκι και τον Ξηροπόταμο, το Μπάμπιντεν στην Πετρούσα, τα Χαράπια στο Παγονέρι και τα παραδοσιακά Δρώμενα στον Βώλακα και τους Πύργους.