«Με συνοπτικές διαδικασίες και με μια γρήγορη προσπάθεια, οχυρωμένοι πίσω από την προσφορά στον πολιτισμό και στο ΔΗΠΕΘΕ του καλλιτεχνικού διευθυντή του, προσφορά που ποτέ δεν αμφισβητήσαμε, που έγινε το τελευταίο διάστημα, πήγε να «κουκουλωθεί» το θέμα με τις καταγγελίες εργαζομένων σχετικά με τις συνθήκες και τα δικαιώματα εργασίας τους στο ΔΗΠΕΘΕ», τονίζει ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης του Δήμου Καβάλας, Χρήστος Ποτόλιας.
Αναλυτικά όσα αναφέρει στην ανακοίνωση του ο Χρήστος Ποτόλιας:
«Σε αυτή την προσπάθεια «ρίχτηκαν με ζήλο» θεσμικοί, εξωθεσμικοί και παραθεσμικοί παράγοντες. Φυσικά από κοντά και η «αντιπολίτευση», που πολύ βολικά και γι’ αυτήν, το θέμα το περιόρισε στο επίπεδο προσώπων.
Επιμένουμε ότι η υπόθεση των καταγγελιών στο ΔΗΠΕΘΕ (συμβάσεις, αμοιβές, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κάλυψη ατυχημάτων εν ώρα εργασίας, συνθήκες εργασίας -θέρμανση, ωράρια κ.α.- μη αμειβόμενη εργασία -πρόβες, μικρότερη ή μεγαλύτερη διάρκεια προετοιμασίας, αριθμός παραστάσεων κ.α.-) πρέπει να εξεταστούν, να διαλευκανθούν, να δοθούν απαντήσεις και όχι συγκάλυψη με εξπρές «διαδικασίες» και με δηλώσεις που αφορούν μόνο στην προσωπικότητα του καλλιτεχνικού Δ/ντη.
Είναι πολύ βολικό να εστιάζεται η υπόθεση σε πρόσωπα και όχι στις συνθήκες εργασίας και στα δικαιώματα των εργαζόμενων στους χώρους εργασίας. Δικαιώματα που τα κόμματα εξουσίας, μαζί με τους τοπικούς εκπροσώπους τους στους Δήμους, τα έχουν τσαλαπατήσει για τα συμφέροντα της τάξης που έχει τη εξουσία, την οποία με ζήλο υπηρετούν.
Ιδιαίτερα στις μέρες μας που η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο που ετοιμάζει για τα εργασιακά με το οποίο προωθείται η κατάργηση του 8ωρου, η θέσπιση του 10ωρου μετά το 1920 που είχε καταργηθεί, η σύνδεση του ωραρίου και τις σχέσεις εργασίας με την παραγωγικότητα κάθε επιχείρησης ή κλάδου, η πλήρης απελευθέρωση των ατομικών συμβάσεων εργασίας, η απογείωση των υπερωριών έως και 150 ώρες, μέτρα που αποτελούν κόλαση για τη ζωή εκατομμυρίων εργαζομένων.
Καλούμε τους εργαζόμενους στον Πολιτισμό, πέρα από δικαστικές και άλλες διεκδικήσεις, να συνεχίσουν και να δυναμώσουν τις πρωτοβουλίες τους στο κίνημα και με τη δράση τους και την τέχνη τους, την εύστοχη ιδεολογική - πολιτική διαπάλη και την έκφρασή της στις δραστηριότητες, στο πλαίσιο πάλης, στα αιτήματα, να συντονιστούν με τα άλλα τμήματα των εργαζομένων που υποφέρουν από τον ίδιο ταξικό αντίπαλο.
Ταυτόχρονα χρειάζεται να πολλαπλασιαστούν οι φωνές αμφισβήτησης όχι μόνο της κυβέρνησης, των αστικών κομμάτων και των τοπικών υποστηριχτών τους, αλλά συνολικότερα του συστήματος της εκμετάλλευσης. Ενός συστήματος που εχθρεύεται την αφυπνιστική τέχνη και πετά στο περιθώριο της εργασίας και της ζωής ολόκληρα τμήματα της πιο πολύτιμης παραγωγικής δύναμης, που είναι ο εργαζόμενος άνθρωπος.
Θεωρούμε ότι το ατομικό θάρρος, η αντοχή απέναντι σε φαινόμενα καταπάτησης εργατικών δικαιωμάτων, μπορεί να αναπτυχθεί στο έδαφος της συλλογικότητας, της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης, που είναι το πραγματικό «δίχτυ ασφαλείας» κάθε εργαζόμενου, κάθε νέας και νέου, και όχι με το «ατομικό Εγώ».
Η ασπίδα προστασίας χτίζεται μέσα στον συλλογικό αγώνα για να ξεριζωθεί το αγκάθι της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, που ξεσκίζει τις σύγχρονες δυνατότητες να ζήσουμε όπως μας αξίζει τον 21ο αιώνα».